Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Эзро 4 Bible Online

Эзро 4 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Эзро 4

¹Ва душманони Яҳудо ва Биньёмин шуниданд, ки аз асирӣ гашта омадагон барои Худованд Худои Исроил маъбад бино мекунанд;

²Ва назди Зарубобил ва сардорони хонаводаҳо омада, ба онҳо гуфтанд: «Мо ҳамроҳи шумо бино хоҳем кард, чунки мо, мисли шумо, аз айёми Эсар‐Ҳадун, подшоҳи Ашшур, ки моро ба ин ҷо оварда буд, ба Худои шумо муроҷиат менамоем ва барои Ӯ қурбонӣ меоварем».

³Вале Зарубобил ва Ешуа ва дигар сардорони хонаводаҳои Исроил ба онҳо гуфтанд: «Шумо бо мо хонаи Худои моро бино нахоҳед кард, балки танҳо мо барои Худованд Худои Исроил, чунон ки подшоҳ Куруш, подшоҳи Форс, ба мо амр фармудааст, бино хоҳем кард».

⁴Ва мардуми он кишвар дастҳои қавми Яҳудоро суст мекарданд ва онҳоро аз бино кардан метарсониданд;

⁵Ва бар зидди онҳо мушовиронро киро мекарданд, то ки иқдоми онҳоро вайрон кунанд, — ин ҳол дар тамоми айёми Куруш, подшоҳи Форс, то вақти подшоҳии Дорьёвеш, подшоҳи Форс, давом ёфт.

⁶Ва дар замони подшоҳии Аҳашверӯш, дар ибтидои подшоҳии ӯ, бӯҳтоне дар ҳаққи сокинони Яҳудо ва Ерусалим навиштанд.

⁷Ва дар айёми Артаҳшасто Бишлом, Митредот, Тобъил ва дигар рафиқони онҳо ба Артаҳшасто, подшоҳи Форс, навиштанд; ин нома бо хату забони арамӣ навишта ва аз арамӣ тарҷима карда шуда буд.

⁸Раҳуми фармондеҳ ва Шимшаи котиб номае дар бораи Ерусалим ба подшоҳ Артаҳшасто ба ин мазмун навиштанд:

⁹«Пас, Раҳуми фармондеҳ ва Шимшаи котиб ва дигар рафиқони онҳо — диниён ва афарсаткиён, тарфалиён, афрасиён, аркиён, бобилиён, шушаниён, даҳоиён, эломиён

¹⁰Ва кабилахои дигаре ки Оснафари [3] муаззам ва пуршараф онҳоро кӯчонида, дар шаҳри Сомария ва дар ҷойҳои дигари Мовароуннаҳр ҷойгир карда буд. Ва алҳол . . .»

¹¹Ин аст мундариҷаи номае ки ба ӯ фиристодаанд: «Ба подшоҳ Артаҳшасто — бандагонат, ки сокинони Мовароуннаҳр ҳастем; ва алҳол,

¹²Подшоҳро маълум бод, ки яҳудиёне ки аз ҷониби ту сӯи мо баромада буданд, ба Ерусалим расиданд, ин шаҳри балвогар ва шарирро бино мекунанд, ва ҳисорҳоро барпо ва буньёдҳоро мустаҳкам менамоянд.

¹³Алҳол подшоҳро маълум бод, ки агар ин шаҳр бино ёбад, ва ҳисорҳояш барпо гардад, закот, боҷ ва хироҷ нахоҳанд дод, ва хазинаи подшоҳ зарар хоҳад дид.

¹⁴Алҳол, азбаски мо нону намаки қасрро мехӯрем, шоиста нест, ки мо осебу зиёни подшоҳро бубинем, бинобар ин фиристода, подшоҳро хабардор намудем.

¹⁵Бигзор дар китоби ёддошти падаронат ҷустуҷӯ намоянд, ва ту аз китоби ёддошт дарьёфт хоҳӣ кард ва хоҳӣ донист, ки ин шаҳр шаҳри балвогар ва барои подшоҳон ва мамлакатҳо зараровар аст, ва андаруни он аз қадимулайём фитна меангехтанд, ба ҳамин сабаб ин шаҳр хароб гардида буд.

¹⁶Мо подшоҳро огоҳ менамоем, ки агар ин шаҳр бино ёбад, ва ҳисорҳояш барпо гардад, пас аз он туро насибе дар Мовароуннаҳр нахоҳад буд».

¹⁷Подшоҳ ба Раҳуми фармондеҳ ва Шимшаи котиб ва дигар рафиқони онҳо, ки дар Сомария ва ҷойҳои дигари Мовароуннаҳр иқомат доштанд, ҷавоб фиристод: «Салом! Ва алҳол,

¹⁸Номае ки ба мо фиристодаед, дар ҳузури ман муфассал хонда шуд;

¹⁹Ва аз ҷониби ман амр фармуда шуд, — ва ҷустуҷӯ намуда, дарьёфт карданд, ки ин шаҳр аз қадимулайём бар зидди подшоҳон қиём мекардааст, ва балвою фитнаҳо дар он ба вуқӯъ меомадааст;

²⁰Ва подшоҳони қавӣ бар Ерусалим будаанд, ва онҳо дар тамоми Мовароуннаҳр салтанат мерондаанд, ва закот, боҷ ва хироҷ ба онҳо дода мешудааст;

²¹Пас, фармоне бидиҳед, ки ин одамон корро бас кунанд, ва ин шаҳр бино наёбад, то даме ки аз ҷониби ман фармоне дода шавад;

²²Ва эҳтиёт шавед, ки дар ин кор саҳве накунед: чаро ин вайронкорӣ бар зарари подшоҳон афзун гардад?»

²³Ҳамин ки ин номаи подшоҳ Артаҳшасто ба ҳузури Раҳум ва Шимшаи котиб ва рафиқонашон хонда шуд, онҳо фавран ба Ерусалим назди яҳудиён рафтанд ва бо ҷавру зӯрӣ кори онҳоро хобонданд.

²⁴Он гоҳ кори хонаи Худо, ки дар Ерусалим аст, хобонда шуд, ва то соли дуюми подшоҳии Дорьёвеш қатъ гардид.