Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Хуруҷ 13 Bible Online

Хуруҷ 13 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Хуруҷ 13

¹Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:

²«Ҳар нахустзодаро, ки ҳар раҳимро дар миёни банӣ‐Исроил бикшояд, хоҳ одам бошад хоҳ чорпо, барои Ман тақдис намо; вай аз они Ман аст».

³Ва Мусо ба қавм гуфт: «Ин рӯзро, ки аз Миср, аз хонаи ғуломӣ берун омадед, дар хотир нигоҳ доред, зеро ки Худованд бо қуввати даст шуморо аз он ҷо берун овард; ва набояд хамири туруш хӯрда шавад.

⁴Имрӯз шумо дар моҳи абиб [2] берун меоед.

⁵Ва ҳангоме ки Худованд туро ба замини канъониён, ва ҳиттиён, ва амӯриён, ва ҳиввиён, ва ябусиён дохил кунад, ки ба падаронат қасам хӯрдааст, ки онро ба ту бидиҳад, замине ки шир ва асал дар он ҷорист, — он гоҳ ту ин ибодатро дар ин моҳ ба ҷо овар.

⁶Ҳафт рӯз фатир бихӯр, ва дар рӯзи ҳафтум ид барои Худованд аст.

⁷Ҳафт рӯз бояд фатир хӯрда шавад; ва набояд назди ту нони туруш дида шавад, ва набояд назди ту дар тамоми ҳудуди ту хамиртуруш дида шавад.

⁸Ва дар он рӯз ба писари худ хабар дода, бигӯ: „Ин аст ба хотири он чи Худованд барои ман кард, вақте ки аз Миср берун омадам“.

⁹Ва бигзор ин барои ту аломате бар дастат, ва ёдгорие дар мобайни чашмонат бошад, то ки шариати Худованд дар даҳонат бошад; зеро ки Худованд бо дасти қавӣ туро аз Миср берун овард.

¹⁰Пас, ин дастурро дар мӯҳлаташ сол ба сол ба ҷо овар.

¹¹Ва ҳангоме ки Худованд туро ба замини канъониён дохил кунад, ки ба ту ва падаронат қасам хӯрдааст, ки онро ба ту бидиҳад, —

¹²Он гоҳ ҳар раҳимкушоро барои Худованд ҷудо кун; ва ҳар бачаи раҳимкушои чорпоён, ки назди ту пайдо шавад, наринаи онҳо барои Худованд хоҳад буд.

¹³Ва дар ивази ҳар курраи раҳимкушо баррае фидия бидеҳ; ва агар фидия надиҳӣ, гарданашро бишкан; ва барои ҳар нахустзодаи одамӣ, ки аз писаронат бошад, фидия бидеҳ.

¹⁴Ва ҳангоме ки писарат дар оянда аз ту пурсида, гӯяд: „Ин чист?“ — ба вай бигӯ: „Худованд моро бо қуввати даст аз Миср, аз хонаи ғуломӣ берун овард;

¹⁵Ва чунин воқеъ шуд, ки чун фиръавн дар бобати равона кардани мо дили худро сахт гардонид, Худованд ҳар нахустзодаро дар замини Миср, аз нахустзодаи одамон то нахустзодаи чорпоён, кушт; бинобар ин ман ҳар раҳимкушои наринаро барои Худованд қурбонӣ мекунам, ва барои ҳар нахустзодаи писаронам фидия медиҳам“.

¹⁶Ва бигзор ин аломате бар дастат ва пешонабанде дар мобайни чашмонат бошад, зеро ки Худованд бо қуввати даст моро аз Миср берун овард».

¹⁷Ва чунин воқеъ шуд, ки чун фиръавн қавмро равона кард, Худо онҳоро бо роҳи замини фалиштиён набурд, чунки он наздик буд; зеро ки Худо гуфт: «Мабодо қавм ҷангро дида, пушаймон шаванд ва ба Миср баргарданд».

¹⁸Ва Худо қавмро бо роҳи биёбон давр занонида, сӯи баҳри Қулзум бурд; ва банӣ‐Исроил аз замини Миср мусаллаҳ шуда баромада буданд.

¹⁹Ва Мусо устухонҳои Юсуфро бо худ гирифт, зеро ки вай банӣ‐Исроилро сахт қасам дода, гуфта буд: «Худо шуморо албатта тафаққуд хоҳад кард, ва он гоҳ шумо устухонҳои маро аз ин ҷо бо худ хоҳед бурд».

²⁰Ва аз Суккӯт равона шуданд, ва дар Этом, дар ақсои биёбон ӯрду заданд.

²¹Ва Худованд рӯзона дар сутуни абр пешопеши онҳо мерафт, то ки роҳро ба онҳо нишон диҳад, ва шабона — дар сутуни оташ, то ки ба онҳо рӯшноӣ бахшад, ва онҳо рӯзона ва шабона роҳ раванд.

²²Сутуни абр рӯзона ва сутуни оташ шабона аз пеши қавм дур намешуд.