Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Хуруҷ 15 Bible Online

Хуруҷ 15 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Хуруҷ 15

¹Он гоҳ Мусо ва банӣ‐Исроил ин сурудро барои Худованд суруданд, ва чунин гуфтанд: «Барои Худованд месароям, зеро ки Ӯ азимулмартаба аст; асп ва савори онро дар баҳр вожгун сохт.

²Худованд қувват ва ҳамду санои ман аст, ва Ӯ наҷоти ман шуд. Ӯ Худои ман аст, ва Ӯро ситоиш менамоям; Ӯ Худои падари ман аст, ва Ӯро болобардор мекунам.

³Худованд марди ҷангист. Исми Ӯ Худованд аст.

⁴Аробаҳои фиръавн ва лашкари варо дар баҳр вожгун сохт, ва саркардаҳои гузини вай дар баҳри Қулзум ғарқ шуданд.

⁵Вартаҳо онҳоро пӯшонид, мисли санге дар қаърҳо фурӯ рафтанд.

⁶Ямини Ту, эй Худованд, бо қувват ҷалол ёфтааст. Ямини Ту, эй Худованд, душманро торумор мекунад.

⁷Ва бо афзунии кибриёи Худ мухолифонатро шикаст медиҳӣ, ғазаби Худро мефиристӣ, — вай онҳоро мисли хошоке месӯзонад.

⁸Аз вазидани боди ғазаби Ту обҳо фароҳам омад. ҷараёнҳо мисли хоктӯдае биистод, вартаҳо андаруни баҳр шах шуда монд.

⁹Душман гуфт: „Таъқиб менамоям, расида мегирам, ғаниматро тақсим мекунам, ҷонам аз онҳо сер мешавад, шамшери худро мекашам, дасти ман онҳоро маҳв менамояд“.

¹⁰Ҳамин ки боди Худро вазонидӣ, баҳр онҳоро пӯшонид: онҳо мисли қӯрғошим дар обҳои азим фурӯ рафтанд.

¹¹Кист мисли Ту, эй Худованд, дар миёни худоён? Кист мисли Ту азимулқадр дар қудсият? Ту аз ҳар мадҳ болотарӣ, эй Офаридагори мӯъҷизот!

¹²Ҳамин ки ямини Худро дароз кардӣ, замин онҳоро фурӯ бурд.

¹³Қавмеро, ки раҳо кардӣ, бо марҳамати Худ ҳидоят менамоӣ: бо қуввати Худ онҳоро сӯи маскани қудси Худ мебарӣ.

¹⁴Қавмҳо шунида, ба изтироб омаданд; сокинони фалиштиро ларза фаро гирифт.

¹⁵Он гоҳ мирони Адӯм ҳаросон шуданд, пешвоёни Мӯобро ларза фаро гирифт; ҳамаи сокинони Канъон пажмурдадил шуданд.

¹⁶Тарсу ҳарос онҳоро фаро хоҳад гирифт, аз бузургии бозуи Ту мисли санге лол хоҳанд шуд, то даме ки қавми Ту, эй Худованд, убур намоянд, то даме ки қавми раҳокардаи Ту убур намоянд.

¹⁷Онҳоро оварда, бар кӯҳи мероси Худ хоҳӣ шинонид, ба маконе ки Ту, эй Худованд, маскани Худ гардонидаӣ, ба қудсе ки дастҳои Ту, эй Худованд, барпо намудааст.

¹⁸Худованд то абад салтанат хоҳад ронд!»

¹⁹Вақте ки аспони фиръавн бо аробаҳо ва саворонаш ба баҳр дохил шуданд, Худованд обҳои баҳрро бар онҳо баргардонид; ва банӣ‐Исроил андаруни баҳр бар хушкӣ равона шуданд.

²⁰Ва Марьями набия, хоҳари Ҳорун, дафро ба дасти худ гирифт, ва ҳамаи занон аз қафои вай дафзанон ва рақскунон берун омаданд.

²¹Ва Марьям сурудхонон ба онҳо гуфт: «Барои Худованд бисароед, зеро ки Ӯ азимулмартаба аст, асп ва савори онро дар баҳр вожгун сохт».

²²Ва Мусо Исроилро аз канори баҳри Қулзум бурд, ва онҳо ба биёбони Шур баромаданд; ва се рӯз дар биёбон роҳ паймуданд, вале обе пайдо накарданд.

²³Ва ба Мора расиданд, ва аз оби Мора натавонистанд нӯшанд, зеро ки он талх буд; бинобар ин он Мора [3] номида шудааст.

²⁴Ва қавм аз Мусо шикоят карда, гуфтанд: «Чӣ бинӯшем?»

²⁵Ва ӯ сӯи Худованд нола кард, ва Худованд дарахтеро ба ӯ нишон дод, ва ӯ онро ба об андохт, ва об ширин шуд; дар он ҷо ӯ барои онҳо фариза ва шариат муқаррар намуд, ва дар он ҷо онҳоро имтиҳон кард.

²⁶Ва гуфт: «Агар ту овози Худованд Худои худро бишнавӣ ва он чиро, ки дар назари Ӯ дуруст аст, ба амал оварӣ, ва ба аҳкоми Ӯ гӯш диҳӣ, ва фароизи Ӯро риоя намоӣ, — ҳеҷ яке аз бемориҳоеро, ки бар Миср овардаам, бар ту нахоҳам овард, зеро ки Ман Худованди шифобахши ту ҳастам».

²⁷Ва ба Элим омаданд, ва дар он ҷо дувоздаҳ чашмаи об ва ҳафтод дарахти хурмо буд; ва дар он ҷо назди об ӯрду заданд.