Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Хуруҷ 2 Bible Online

Хуруҷ 2 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Хуруҷ 2

¹Ва касе аз хонадони Левӣ рафта, духтари левизодаро ба занӣ гирифт.

²Ва он зан ҳомила шуда, писаре зоид; ва чун ӯро дид, ки зеботалъат аст, ӯро се моҳ пинҳон дошт.

³Вале натавонист дигар ӯро пинҳон дорад, сабаде аз қамиш барои ӯ гирифт, ва онро бо қир ва зифт андовид, ва бачаро дар он монд, ва онро дар қамишзори лаби наҳр гузошт.

⁴Ва хоҳари ӯ аз дур истод, то бидонад, ки ҳоли ӯ чӣ мешавад.

⁵Ва духтари фиръавн барои шустушӯй ба наҳр фурӯд омад, ва канизонаш дар соҳили наҳр мегаштанд; вай сабадро андаруни қамишзор дида, канизи худро фиристод, то ки онро бигирад.

⁶Ва онро кушода, бачаро дид, ва инак, кӯдак гирья мекард; ва раҳмаш ба ӯ омада, гуфт: «Ин аз бачаҳои ибриён аст».

⁷Ва хоҳари ӯ ба духтари фиръавн гуфт: «Оё рафта, зани ширдореро аз занони ибриён назди ту бихонам, то ки бачаро барои ту шир диҳад?»

⁸Ва духтари фиръавн ба вай гуфт: «Бирав». Ва он дӯшиза рафта, модари бачаро хонд.

⁹Ва духтари фиръавн ба ӯ гуфт: «Ин бачаро бибар, ва ӯро барои ман бимакон, ва ман муздатро хоҳам дод». Ва он зан бачаро гирифта, маконид.

¹⁰Ва бача калон шуд, ва ӯро ба духтари фиръавн овард, ва ӯ барои вай писар шуд; ва ӯро Мусо ном монда, гуфт: «Зеро ки ӯро аз даруни об баровардаам».

¹¹Ва дар он айём чунин воқеъ шуд, ки Мусо калон шуда, назди бародарони худ берун омад, ва корҳои сахти онҳоро мушоҳида намуд; ва марди мисриеро дид, ки марди ибриро, ки аз бародарони ӯ буд, мезанад.

¹²Ва ба ҳар тараф назар андохт, ва чун дид, ки касе нест, он мисриро кушта, дар рег пинҳон кард.

¹³Ва рӯзи дигар берун омад, ва инак, ду марди ибрӣ ҷидол мекунанд, ва ӯ ба шарир гуфт: «Чаро ёри худро мезанӣ?»

¹⁴Вай гуфт: «Кист, ки туро бар мо сардор ва довар таъин намудааст? Оё ту қасд дорӣ маро бикушӣ, чунон ки он мисриро куштӣ?» Ва Мусо тарсид ва дар дили худ гуфт: «Яқин аст, ки он ҳодиса маълум шудааст».

¹⁵Ва фиръавн ин ҳодисаро шунида, мехост Мусоро ба қатл расонад; ва Мусо аз пеши фиръавн гурехта, дар замини Мидьён маскан гирифт, ва назди чоҳе биншаст.

¹⁶Ва коҳини Мидьён ҳафт духтар дошт; ва онхо омаданд, ва об кашида, тағораҳоро пур карданд, то ки рамаи падари худро об диҳанд.

¹⁷Ва чӯпонон омада, онҳоро ҳай карданд; ва Мусо бархоста, онҳоро муҳофизат намуд, ва рамаи онҳоро об дод.

¹⁸Ва онҳо назди падари худ Рауил омаданд; ва ӯ гуфт: «Чӣ тавр шумо имрӯз бо зудӣ омадед?»

¹⁹Ва онҳо гуфтанд: «Марди мисрие моро аз дасти чӯпонон раҳо кард, ва низ барои мо об кашида, рамаро об дод».

²⁰Ва ӯ ба духтаронаш гуфт: «Пас, вай куҷост? Чаро он мардро тарк кардед? Варо бихонед, то ки нон хӯрад».

²¹Ва Мусо розӣ шуд, ки назди он мард маскан гирад; ва ӯ духтари худ Сифӯраро ба Мусо дод.

²²Вай писаре зоид, ва ӯ номашро Ҷершӯн монд, зеро ки гуфт: «Дар замини бегона ғариб будам».

²³Ва чунин воқеъ шуд, ки баъд аз айёми зиёде подшоҳи Миср мурд, ва банӣ‐Исроил аз кори сахт оҳу воҳ карда, фиғон кашиданд, ва истиғосаи онҳо аз кори сахт сӯи Худо баромад.

²⁴Ва Худо нолаи онҳоро шунид, ва Худо аҳди Худро, ки бо Иброҳим, Исҳоқ ва Яъқуб баста буд, ба ёд овард.

²⁵Ва Худо ба ҳоли банӣ‐Исроил назар андохт, ва Худо ғамхорӣ намуд.