Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Хуруҷ 8 Bible Online

Хуруҷ 8 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Хуруҷ 8

¹Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Назди фиръавн рафта, ба вай бигӯ: „Худованд чунин мегӯяд: қавми Маро равона кун, то ки Маро ибодат намоянд.

²Ва агар ту ба равона кардани онҳо розӣ нашавӣ, инак, Ман тамоми ҳудуди туро бо қурбоққаҳо зарба мезанам;

³Ва наҳр аз қурбоққаҳо пур мешавад, ва онҳо баромада ба хонаат, ва ба ҳуҷраи хобат, ва бар бистарат, ва ба хонаҳои навкаронат ва қавмат, ва ба танӯрҳоят, ва ба тағораҳои хамират дохил хоҳанд шуд;

⁴Ва бар ту, ва бар қавмат, ва бар ҳамаи навкаронат қурбоққаҳо хоҳанд баромад“».

⁵Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Ба Ҳорун бигӯ: „Дасти худро бо асои худ бар наҳрҳо, бар чӯйҳо ва бар кӯлҳо дароз кун, ва қурбоққаҳоро бар замини Миср барор“».

⁶Ва Ҳорун дасти худро бар обҳои Миср дароз кард, ва қурбоққаҳо баромада, замини Мисрро пӯшониданд.

⁷Ва афсунгарон ҳам бо сеҳрҳои худ чунин карданд, ва қурбоққаҳоро бар замини Миср бароварданд.

⁸Ва фиръавн Мусо ва Ҳорунро даъват намуда, гуфт: «Сӯи Худованд дуо гӯед, то ки қурбоққаҳоро аз ман ва аз қавми ман дур созад; ва ман қавмро равона хоҳам намуд, то ки барои Худованд қурбонӣ кунанд».

⁹Ва Мусо ба фиръавн гуфт: «Худат ба ман муқаррар намо, ки кай барои ту ва навкаронат ва қавмат дуо гӯям, то ки қурбоққаҳо аз ту ва аз хонаҳоят нест шуда, фақат дар наҳр бимонанд?»

¹⁰Вай гуфт: «Фардо». Мусо гуфт: «Аз рӯи гуфтаи ту хоҳад шуд, то бидонӣ, ки мисли Худованд Худои мо нест;

¹¹Ва қурбоққаҳо аз ту, ва аз хонаат, ва аз навкаронат, ва аз қавмат дур шуда, фақат дар наҳр боқӣ хоҳанд монд».

¹²Ва Мусо ва Ҳорун аз пеши фиръавн берун омаданд, ва Мусо сӯи Худованд дар хусуси қурбоққаҳое ки Ӯ ба зидди фиръавн фиристода буд, илтиҷо намуд.

¹³Ва Худованд мувофиқи сухани Мусо амал кард, ва қурбоққаҳо дар хонаҳо, ҳавлиҳо ва саҳроҳо мурданд;

¹⁴Ва онҳоро тӯда‐тӯда ҷамъ карданд; ва замин бадбӯй шуд.

¹⁵Вале фиръавн дид, ки аҳвол сабук шуд, — ва ӯ дили худро сахт кард, ва ба онҳо гӯш надод, чунон ки Худованд гуфта буд.

¹⁶Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Ба Ҳорун бигӯ: „Асои худро дароз кун ва ғубори заминро бизан, ва он дар тамоми замини Миср ба пашшаи хокӣ мубаддал хоҳад шуд“».

¹⁷Ва онҳо чунин карданд: Ҳорун дасти худро бо асои худ дароз карда, ғубори заминро зад, — ва пашшаи хокӣ бар одамон ва чорпоён пайдо шуд; тамоми ғубори замин дар тамоми замини Миср ба пашшаи хокӣ мубаддал шуд.

¹⁸Ва афсунгарон бо сеҳрҳои худ чунин карданд, то ки пашшаи хокиро берун оваранд, валекин натавонистанд. Ва пашшаи хокӣ бар одамон ва чорпоён буд.

¹⁹Ва афсунгарон ба фиръавн гуфтанд: «Ин ангушти Худост». Вале дили фиръавн сахт шуд, ва ӯ ба онҳо гӯш надод, чунон ки Худованд гуфта буд.

²⁰Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Бомдодон бармаҳал бархоста, ба хузури фиръавн биист. Инак, вай сӯи об берун меояд, ва ту ба вай бигӯ: „Худованд чунин мегӯяд: қавми Маро равона кун, то ки Маро ибодат намоянд.

²¹Зеро, агар қавми Маро равона накунӣ, инак, Ман бар ту ва навкаронат ва қавмат ва хонаҳоят магасҳои гуногунро мефиристам, ва хонаҳои мисриён, ва низ замине ки онҳо бар он сокинанд, аз он магасҳо пур хоҳад шуд.

²²Ва дар он рӯз замини Ҷӯшанро, ки қавми Ман дар он сокинанд, ҷудо хоҳам кард, ва дар он ҷо магасҳо нахоҳад буд, то бидонӣ, ки Ман андаруни ин замин Худованд ҳастам.

²³Ва тафовуте дар миёни қавми Худ ва қавми ту барқарор хоҳам намуд; фардо ин аломат ба амал хоҳад омад“».

²⁴Ва Худованд чунин кард; ва магасҳои зиёде ба хонаи фиръавн, ва ба хонаҳои навкаронаш, ва ба тамоми замини Миср омад, ва замин аз дасти магасҳо нобуд шуд.

²⁵Ва фиръавн Мусо ва Ҳорунро даъват намуда, гуфт: «Биравед ва барои Худои худ дар ин замин қурбонӣ кунед».

²⁶Вале Мусо гуфт: «Чунин кардан мумкин нест, зеро чизҳои зишти [1] мисриёнро мо барои Худованд Худои худ қурбонӣ мекунем; инак, вақте ки чизҳои зишти мисриёнро пеши назари онҳо қурбонӣ кунем, оё онҳо моро сангсор намекунанд?

²⁷Мо роҳи серӯзаро дар биёбон тай намуда, барои Худованд Худои худ қурбонӣ хоҳем кард, чунон ки Ӯ ба мо амр фармудааст».

²⁸Ва фиръавн гуфт: «Ман шуморо равона хоҳам кард, то ки барои Худованд Худои худ дар биёбон қурбонӣ кунед, аммо бисьёр дур наравед; барои ман ҳам дуо гӯед!»

²⁹Ва Мусо гуфт: «Инак, ман аз пеши ту берун омада, сӯи Худованд дуо мегӯям, — ва он магасҳо аз фиръавн ва навкаронаш ва қавмаш фардо дур хоҳад шуд, фақат ин ки фиръавн бори дигар фиреб дода, аз равона кардани қавм, то ки барои Худованд қурбонӣ кунанд, рӯй нагардонад».

³⁰Ва Мусо аз пеши фиръавн берун омада, сӯи Худованд дуо гуфт.

³¹Ва Худованд мувофиқи суханони Мусо амал намуда, магасҳоро аз фиръавн ва навкаронаш ва қавмаш дур кард; як адад ҳам аз он боқӣ намонд.

³²Вале фиръавн ҳамин дафъа ҳам дили худро сахт кард, ва қавмро равона накард.