Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Айюб 15 Bible Online

Айюб 15 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Айюб 15

¹Ва Алифози Темонӣ ҷавоб гардонда, гуфт:

²«Оё хирадманд бо дониши пуч ҷавоб медиҳад? Ва батни худро аз боди самум пур мекунад?

³Оё бо гапи номуносиб исбот менамояд? Ва бо суханоне ки аз онҳо ҳеҷ фоидае нест?

⁴Лекин ту худотарсиро поймол намудаӣ, ва илтиҷоро ба ҳузури Худо кам кардаӣ,

⁵Зеро ки гуноҳи ту даҳони туро ром намудааст, ва ту забони ҳилагаронро хуш кардаӣ.

⁶Туро даҳонат айбдор мекунад, ва на ман; ва лабҳоят ба зидди ту далолат менамояд.

⁷Оё дар насли одамизод ту аввалин таваллуд ёфтаӣ? Ва ё пеш аз талҳо ба вуҷуд омадаӣ?

⁸Оё рози Худоро шунидаӣ? Ва ҳикматро сӯи худ ҷалб намудаӣ?

⁹Чӣ медонӣ, ки онро мо надонем? Чӣ мефаҳмӣ, ки он назди мо набошад?

¹⁰Ҳам мӯйсафед ва ҳам пиронсол дар байни мо ҳастанд, ки умрашон аз умри падари ту бузургтар аст.

¹¹Оё тасаллиҳои Худо барои ту кам аст? Ва сухане ки бо мулоимат ба ту гуфта мешавад?

¹²Чаро дилат туро боло гирифтааст? Ва чаро чашмонат аз хашм барқ мезанад?

¹³Зеро ки рӯҳи худро ба зидди Худо нигаронидаӣ, ва аз даҳонат чунин суханонро мебарорӣ.

¹⁴Инсон чист, ки пок бошад? Ва оё зодаи зан одил мешавад?

¹⁵Инак, Ӯ ба муқаддасони Худ эътимод надорад, ва осмон дар назараш пок нест,

¹⁶Алалхусус одамизод зишт ва фосид аст, ки ноинсофиро мисли об менӯшад.

¹⁷Фикри худро ба ту изҳор менамоям, маро бишнав; ва он чи дидаам, ҳикоят мекунам,

¹⁸Ки хирадмандон онро аз падарони худ ривоят кардаанд ва пинҳон надоштаанд,

¹⁹Ки танҳо ба онҳо ин замин дода шуда буд, ва аз миёни онҳо бегонае нагузашта буд.

²⁰Шарир дар тамоми рӯзҳои худ гирифтори сӯзу гудоз аст, ва солҳои башумор барои ситамгар таъин шудааст.

²¹Садои даҳшатҳо дар гӯшҳои ӯст; дар ҳини осоиштагӣ тороҷгар ба сараш меояд;

²²Боварӣ надорад, ки аз торикӣ раҳо хоҳад шуд, ва ба гумонаш шамшер ӯро дар камин аст;

²³Барои порчаи ноне дарбадар гашта, мепурсад: „Куҷост?“ Медонад, ки назди ӯ рӯзи торикӣ муҳайёст.

²⁴Тангӣ ва мӯҳтоҷӣ ӯро дар даҳшат меандозад, мисли подшоҳе ки ба ҷанг тайёр шуда бошад, ӯро мағлуб месозад,

²⁵Зеро ки ӯ ба Худо дасти тааддӣ дароз кардааст ва ба Қодир густохӣ намудааст,

²⁶Гардандарозӣ карда, дар таҳти ҳалқаҳои ғафси ҷавшани худ бар Ӯ тохт овардааст,

²⁷Чунки рӯи худро бо фарбеҳии худ пӯшондааст, ва камараш қабат‐қабат чарбу бастааст;

²⁸Ва дар шаҳрҳои вайрон сокин хоҳад шуд, дар хонаҳои ғайримаскуне ки ба харобӣ маҳкум гардидааст.

²⁹Ӯ бой нахоҳад шуд, ва сарваташ қоим нахоҳад монд, ва молу мулкаш бар замин афзоиш нахоҳад ёфт;

³⁰Аз торикӣ халос нахоҳад шуд; ниҳолашро аланга хушк хоҳад кард, ва аз нафаси даҳони Ӯ нобуд хоҳад шуд.

³¹Бигзор ин одами гумроҳ ба батолат бовар накунад, зеро ки батолат мукофоти ӯ хоҳад шуд;

³²Пеш аз расидани рӯзаш фано хоҳад шуд, ва шоху баргаш сабзу хуррам нахоҳад буд;

³³Мисли ток ғӯраи худро хоҳад рехт, ва мисли зайтун муғҷаи худро хоҳад партофт;

³⁴Зеро ки хонадони риёкор гирифтори бекасӣ хоҳад шуд, ва аҳли байти ришвахӯрро оташ маҳв хоҳад кард.

³⁵Онҳое ки ба хабосат ҳомила мешаванд, бадиро мезоянд, ва батнашон макрро тайёр мекунад».