Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Айюб 17 Bible Online

Айюб 17 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Айюб 17

¹Рӯҳи ман пажмурда шудааст, рӯзҳои ман ба поён мерасад, қабристон барои ман муҳайёст.

²Ба ростӣ, тамасхуркунандагон гирдогирди мананд, ва чашми ман дар талхгӯиҳои онҳо сокин аст.

³Гарав гузошта, ба ҳузури Худ ба ман зомин шав! Вагар на, кист, ки барои ман дасти паймон диҳад?

⁴Зеро ки дили онҳоро аз хирад ниҳон доштаӣ, бинобар ин онҳоро баланд нахоҳӣ бардошт.

⁵Касе ки ёронашро ба сони нахҷир таслим мекунад, чашмони бачагонаш сиёҳ меравад.

⁶Худо маро вирди забони мардум гардондааст, ва ман касе шудаам, ки ҳама ба рӯяш туф мекунанд.

⁷Ва чашми ман аз ғусса хаста шудааст, ва тамоми андомам мисли соя гардидааст.

⁸Росткорон дар ин бора мутаҳайир хоҳанд шуд, ва бегуноҳ бар риёкор ба ғазаб хоҳад омад.

⁹Вале одил дар роҳи худ устувор хоҳад буд, ва каси покизадаст боз ҳам қавӣ хоҳад шуд.

¹⁰Валекин ҳамаатон метавонед бозгашта биёед, ва дар миёни шумо хирадманде нахоҳам ёфт.

¹¹Рӯзҳоям гузаштааст, андешаҳоям, — орзуҳои дилам, — барбод рафтааст.

¹²Шабро мехоҳанд ба рӯз мубаддал кунанд, нурро ба торикӣ наздик оваранд.

¹³Агар умед кунам, ки дӯзах хонаи ман аст, ва дар торикӣ бистари худро андозам,

¹⁴Агар ба гӯр гӯям: „Ту падари ман ҳастӣ“, ва ба кирм гӯям: „Ту модар ва хоҳари ман ҳастӣ“, —

¹⁵Пас, умеди ман куҷост? Ва кист, ки умеди маро дида бошад?

¹⁶Он ба дарвозаи дӯзах фурӯ хоҳад рафт, вақте ки якҷоя дар хок фурӯд оем».