Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Айюб 21 Bible Online

Айюб 21 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Айюб 21

¹Ва Айюб ҷавоб гардонда, гуфт:

²«Сухани маро бодиққат бишнавед, ва ин барои ман тасаллиҳои шумо хоҳад буд.

³Маро тоқат кунед, ва ман сухан хоҳам ронд; ва баъд аз сухан ронданам тамасхур намо.

⁴Оё шикоятам ба зидди одамест, ки мисли ман бошад? Ва чаро ман бесабрӣ накунам?

⁵Ба ман назар кунед ва мутаҳайир шавед, ва даст бар даҳон бимонед.

⁶Ман низ, чун ба ёд оварам, ба ҳаяҷон меоям, ва ҷисми маро ларза мегирад.

⁷Чаро шарирон зинда мемонанд, ба пирӣ мерасанд ва сарват афзун мекунанд?

⁸Наслашон ба ҳузури онҳо, бо онҳо сиҳат саломат аст ва авлодашон пеши назари онҳост.

⁹Хонаҳошон аз тарс эмин аст, ва асои Худо бар онҳо нест.

¹⁰Нарговашон бордор мекунад, ва зоеъ намеравад; модаговашон мезояд, ва гӯсолаи он нобуд намешавад.

¹¹Кӯдакони худро мисли рамае мефиристанд, ва бачаҳои онҳо рақс мекунанд.

¹²Бо даф ва барбат месароянд, ва бо садои най дилхушӣ мекунанд.

¹³Рӯзҳои худро дар хушбахтӣ мегузаронанд, ва ба як тарфатулъайн ба қабр фурӯд меоянд.

¹⁴Ва ба Худо мегӯянд: „Аз мо дур шав! Ба донистани тариқҳои Ту хоҳиш надорем.

¹⁵Қодир кист, ки Ӯро ибодат кунем? Ва чӣ нафъ дорад, ки ба Ӯ илтиҷо намоем?“

¹⁶Яқин дорам, ки нозу неъматашон дар дасти онҳо нест. Машварати шарирон аз ман дур бод!

¹⁷Оё бисьёр воқеъ шудааст, ки нури шарирон хомӯш бошад, ва ҳалокаташон бар сарашон омада бошад, ва Ӯ дар ғазаби Худ азиятҳоро насиби онҳо гардонда бошад?

¹⁸Оё онҳо мисли хасе пеши бод гардидаанд? Ва мисли пари коҳе ки гирдбод гирифта мебарад?

¹⁹Мегӯед, ки „Худо ҷафои варо барои фарзандони вай саришта хоҳад кард“. Бигзор Ӯ худи варо сазо диҳад, то ки вай инро бидонад,

²⁰Чашмонаш мусибати варо бубинад, ва худаш аз ҷоми ғазаби Қодир бинӯшад,

²¹Зеро ки баъд аз мурданаш варо дар хонааш чӣ ҳоҷате ҳаст, дар сурате ки шумораи моҳҳояш ба итмом расидааст?

²²Оё Худоро дониш омӯхтан мумкин аст, дар сурате ки Ӯ бар нуфуси улвӣ доварӣ мекунад?

²³Яке дар айни бардамии худ мемирад, дар ҳолате ки тамоман бекудурат ва некрӯз аст;

²⁴Зарфҳояш пур аз шир аст, ва мағзу устухонҳояш тару тоза аст.

²⁵Вале дигаре дар талхин ҷон мемирад, дар ҳолате ки аз некӯӣ лаззат набурдааст.

²⁶Онҳо якҷоя дар хок мехобанд, ва кирмҳо онҳоро рӯпӯш мекунад.

²⁷Инак фикрҳои шуморо медонам, ва дасисаҳоеро, ки дар ҳаққи ман ноҳақ андешидаед.

²⁸Зеро ки мегӯед: „Куҷост хонаи наҷиб? Ва куҷост хаймаи масканҳои шарирон?“

²⁹Оё аз сайёҳон напурсидаед, ва далелҳои онҳоро наметавонед инкор намоед,

³⁰Ки бадкор дар рӯзи мусибат маҳфуз дошта мешавад, ва дар рӯзи ғазаб ба паноҳгоҳе бурда мешавад?

³¹Кист, ки тавонад роҳи ӯро дар пеши ӯ мазаммат намояд? Ва кист, ки ӯро барои кардаи ӯ сазо диҳад?

³²Ва ӯ ба гӯристон бурда мешавад, ва дар мазораш нигаҳбоне гузошта мешавад.

³³Кулӯхҳои водӣ барои ӯ ширин аст, ва аз қафояш издиҳоми мардум гусел мекунанд, ва пешопеши ӯ онҳо сону шумор надоранд.

³⁴Пас, чӣ гуна маро бо суханони пуч тасаллӣ медиҳед, дар сурате ки аз ҷавобҳои шумо фақат хиёнат боқӣ мондааст?»