Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Айюб 30 Bible Online

Айюб 30 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Айюб 30

¹Ва алҳол ба ҳоли ман касоне механданд, ки синнашон аз синни ман камтар аст, ва ман розӣ намешудам ба он ки падарони онҳоро бо сагони рамаи худ бимонам.

²Қувваи бозувони онҳо низ ба ман чӣ лозим буд? Тароваташон нест шуда буд.

³Аз мӯҳтоҷӣ ва гуруснагӣ бемадор шуда, ба чӯли тираи хушку хало мегурехтанд,

⁴Шӯргиёҳ ва баргҳои буттаҳоро мечиданд, ва решаҳои ратам [3] хӯроки онҳо буд.

⁵Аз байни ҷамоат бадар ронда мешуданд, ба сари онҳо мисли дуздон дод мегуфтанд.

⁶Дар дараҳои рӯдҳо маскан мегирифтанд, дар ғорҳои замин ва сахраҳо.

⁷Дар миёни буттаҳо оху фиғон мекарданд, зери хорзор паноҳ меёфтанд.

⁸Ин мардуми нобакор, ин мардуми гумном низ, ба ин сабаб аз замин рад шудаанд!

⁹Валекин алҳол ман суруди таҳқиромези онҳо гардидаам, ва барояшон калимаи тамасхур шудаам.

¹⁰Онҳо аз ман нафрат доранд, аз ман дур мешаванд, ва аз туф кардан бар рӯи ман худдорӣ намекунанд.

¹¹Зеро ки Ӯ зеҳи камони маро кушода, маро зеру забар кардааст, ва онҳо лаҷоми худро ба хузури ман сар додаанд.

¹²Аз тарафи рост издиҳоми бачагон бархоста, пойҳоямро ба танг меоваранд, ва роҳҳои ҳалокатовари худро бар ман равона мекунанд.

¹³Роҳи маро вайрон карда, фалокати маро афзун менамоянд, дар сурате ки монеае барояшон нест.

¹⁴Мисли он ки аз рахнаи фарохе бошад, сӯи ман меоянд, ба сони тундбод ҳуҷум меоваранд.

¹⁵Даҳшатҳо маро фаро гирифта, мисли боде ҳиммати маро таъқиб мекунад, ва комьёбии ман мисли абре гузашта рафтааст.

¹⁶Ва алҳол ҷонам андаруни ман ба ҳаяҷон меояд: рӯзҳои уқубат маро дар бар гирифтааст.

¹⁷Шаб устухонҳоямро шикофта, аз ҳам ҷудо мекунад, ва рагҳоям ором надорад.

¹⁸Бо қуввати азими Ӯ либосам тағьир ёфтааст, ва он маро мисли гиребони куртаам зер мекунад.

¹⁹Маро Ӯ дар гил андохтааст, ва ман монанди хок ва хокистар шудаам.

²⁰Сӯи Ту истиғоса мебарам, ва иҷобат намекунӣ; ба дуо меистам, фақат бар ман назар меандозӣ.

²¹Нисбат ба ман бераҳм гардидаӣ, бо қудрати дасти Худ ба ман кина меварзӣ.

²²Маро бо бод бардошта, бар он савор кардӣ, ва маро бо тундбоде вожгун менамоӣ.

²³Медонам, ки Ту маро ба марг хоҳӣ расонид, ва ба хонае ки барои ҷамъ омадани ҳамаи зиндаҳост.

²⁴Ба яқин ба хоктӯдае даст дароз нахоҳад кард, вақте ки кас дар мусибати худ фақат аз ин хусус истиғоса мебарад.

²⁵Оё ман ба ҳоли каси бадрӯзе гирья намекардам? Оё ҷонам аз қисмати мискин ғамгин намешуд?

²⁶Ҳангоме ки ба некӣ умед мебастам, бадӣ омад, ва ҳангоме ки ба нур интизорӣ доштам, торикӣ фаро расид.

²⁷Амъоям ба ҷӯш меояд ва ором намеёбад; рӯзҳои мусибат маро истиқбол намудааст.

²⁸Тирарӯй шуда мегардам, вале на аз офтоб; дар миёни ҷамоат бархоста, истиғоса мебарам.

²⁹Бародари шағолон шудаам, ва ёри шутурмурғон.

³⁰Пӯстам сиёҳ шуда, аз танам фурӯ мерезад, ва устухонам аз ҳарорати баданам сӯхта хушк шудааст.

³¹Барбати ман ба сӯгдорӣ табдил ёфтааст, ва наи ман ба садои гирьяндагон.