Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Забур 103 Bible Online

Забур 103 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Забур 103

¹Эй ҷонам, Худовандро муборак бихон. Худовандо, Худои ман! Бениҳоят бузург ҳастӣ; шукӯҳ ва шавкат пероҳани Туст.

²Нурро мисли ридое дар бар мекунӣ, осмонро мисли саропардае паҳн менамоӣ.

³Кӯшкҳои фалакии Худро бар обҳо месозӣ, абрҳоро аробаи Худ мегардонӣ, ки он бар болҳои бод ҳаракат мекунад.

⁴Бодҳоро ба фариштагони Худ табдил медиҳӣ, хизматгорони Худро ба оташи сӯзон.

⁵Заминро бар асосҳояш барпо кардаӣ, то абад фурӯ нахоҳад ғалтид.

⁶Бо варта мисли либосе онро пӯшондаӣ; бар кӯҳҳо обҳо меистад.

⁷Аз итоби Ту мегурезанд, аз овози раъди Ту ба зудӣ қафо мегарданд.

⁸Кӯҳҳо боло мераванд, водиҳо поён мефуроянд, ба мақоме ки барояшон буньёд кардаӣ.

⁹Ҳадде гузоштаӣ, то ки аз он нагузаранд ва баргашта, заминро напӯшонанд.

¹⁰Чашмаҳоро ба наҳрҳо равона кардаӣ: дар миёни кӯҳҳо ҷорӣ мешаванд,

¹¹Ҳамаи ҳайвонҳои саҳроро об медиҳанд; гӯрхарон ташнагии худро мешикананд.

¹²Бар онҳо мурғони ҳаво сокин мешаванд, аз миёни навдаҳо овоз медиҳанд.

¹³Кӯҳҳоро аз кӯшкҳои фалакии Худ сероб мегардонӣ; аз самараи аъмоли Ту замин сер мешавад.

¹⁴Алафро барои чорпо мерӯёнӣ, ва сабзаро барои хизмати одамизод, то ки аз замин нон ҳосил кунад,

¹⁵Ва шароб, ки дили инсонро шод мегардонад, ва равған, ки рухсори ӯ аз он медурахшад, ва нон, ки дили инсонро қувват мебахшад.

¹⁶Дарахтони Худованд шодоб мешаванд, яъне арзҳои Лубнон, ки Ӯ шинондааст,

¹⁷Ки бар онҳо мурғон лона месозанд: сарвҳо хонаи лайлак аст;

¹⁸Кӯҳҳои баланд барои бузҳои кӯҳист; сахраҳо паноҳгоҳ аст барои заргӯшҳо.

¹⁹Моҳро барои мӯҳлатҳо офаридааст; офтоб ғуруби худро медонад.

²⁰Торикиро паҳн мекунӣ, ва шаб фаро мерасад; дар он ҳамаи ҳайвонҳои ҷангал ҳаракат мекунанд;

²¹Шерони ҷавон барои нахҷир наъра мезананд ва хӯроки худро аз Худо металабанд.

²²Офтоб ки тулӯъ кард, ҷамъ мешаванд ва дар лонаҳои худ мехобанд.

²³Одамизод барои фаъолияти худ берун меояд ва то бегоҳӣ бо кори худ машғул мешавад.

²⁴Чӣ бисьёр аст аъмоли Ту, эй Худованд! Ҳамаро аз рӯи ҳикмат ба вуҷуд овардаӣ; замин аз офаридаҳои Ту пур аст.

²⁵Инак баҳри бузург ва паҳновар: дар он ҷо хазандагон сону шумор надоранд, ҷонварҳои хурд ва калон.

²⁶Дар он ҷо киштиҳо мегарданд; ин аждар низ, ки офаридаӣ, то ки бо он бозӣ кунӣ.

²⁷Ҳамаашон аз Ту чашми интизор доранд, то ки ризқи онҳоро дар вақташ бирасонӣ.

²⁸Он чи ба онҳо медиҳӣ, ҷамъ карда мегиранд; дасти Худро мекушоӣ, аз нозу неъмат сер мешаванд.

²⁹Рӯи Худро пинҳон мекунӣ, ошуфта мешаванд; рӯҳи онҳоро кашида мегирӣ, мемиранд ва ба хоки худ бармегарданд.

³⁰Рӯҳи Худро мефиристӣ, ба вуҷуд меоянд, ва рӯи заминро нав мегардонӣ.

³¹Ҷалоли Худованд то абад аст; Худованд аз аъмоли Худ шод хоҳад буд.

³²Ба замин назар меандозад, он ба ларза меояд; ба кӯҳҳо даст мерасонад, онҳо дуд мекунанд.

³³Тамоми умри худ дар шаъни Худованд суруд хоҳам хонд; то даме ки вучуд дорам, Худои худро хоҳам сароид.

³⁴Бигзор гуфтори ман ба Ӯ хуш ояд; ман дар Худованд шод хоҳам буд.

³⁵Бигзор хатокорон аз рӯи замин нест шаванд, ва шарирон дигар боқӣ намонанд. Эй ҷонам, Худовандро муборак бихон! Ҳалелуёҳ! [6]