Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Забур 105 Bible Online

Забур 105 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Забур 105

¹Ҳалелуёҳ. Худовандро ҳамд гӯед, зеро ки некӯст; зеро ки эҳсони Ӯ то абад аст.

²Кист, ки қудрати Худовандро тавсиф намуда тавонад, тамоми ҳамду санои Ӯро бишнавонад?

³Хушо касоне ки инсофро нигоҳ медоранд, ва ҳар вақт адолатро ба амал меоваранд!

⁴Маро ба ёд ор, эй Худованд, вақте ки ба қавми Худ таваҷҷӯҳ менамоӣ; бо наҷоти Худ ба ман назар кун,

⁵То ки хушбахтии баргузидагони Туро бинам, ба шодмонии халқи Ту шод шавам, бо мероси Ту фахр кунам.

⁶Бо падарони Худ хато кардаем, гуноҳкор шудаем, ба шарорат дода шудаем.

⁷Падарони мо дар Миср корҳои аҷоиби Туро нафаҳмиданд, эҳсонҳои зиёди Туро ба ёд наоварданд, ва назди баҳр, назди баҳри Қулзум, ошӯб андохтанд.

⁸Валекин ба хотири исми Худ онҳоро наҷот дод, то ки қудрати Худро маълум кунад.

⁹Ва баҳри Қулзумро итоб намуд, ва он хушк шуд; ва онҳоро дар вартаҳо, мисли биёбон, гирифта бурд.

¹⁰Ва онҳоро аз дасти бадхоҳ наҷот дод, ва аз дасти душман раҳо кард.

¹¹Ва об адуёни онҳоро пӯшонд: Як нафар ҳам аз онҳо боқӣ намонд.

¹²Ва ба суханони Ӯ имон оварданд, ҳамду санои Ӯро сароиданд.

¹³Аммо ба зудӣ аъмоли Ӯро фаромӯш карданд, машварати Ӯро нигарон нашуданд.

¹⁴Ва дар бодия ба ҳавову ҳавас дода шуданд, ва Худоро дар биёбон озмуданд.

¹⁵Ва дархосташонро ба онҳо дод, вале лоғарие бар ҷони онҳо фиристод.

¹⁶Ва дар бошишгоҳ ба Мусо ҳасад бурданд, ва ба Ҳоруни қуддуси Худованд.

¹⁷Замин кафида, Дотонро фурӯ бурд, ва тӯдаи Абиромро пӯшонд.

¹⁸Ва дар ҷамоаи онҳо оташ даргирифта, алангаи он шариронро сӯзонд.

¹⁹Дар Ҳӯриб гӯсолае сохтанд, ва ба он бут саҷда карданд.

²⁰Ва ҷалоли худро иваз карданд ба сурати гове ки алаф мехӯрад.

²¹Худои наҷотдиҳандаи худро фаромӯш карданд, ки корҳои бузург дар Миср карда буд,

²²Корҳои аҷоиб дар замини Ҳом, корҳои саҳмгин назди баҳри Қулзум.

²³Ва мехост онҳоро несту нобуд кунад, агар баргузидаи Ӯ Мусо пеши Ӯ дар рахнагоҳ намеистод, то ки ғазаби Ӯро аз ҳалокати онҳо баргардонад.

²⁴Ва аз замини дилпазир нафрат карданд: ба каломи Ӯ имон наоварданд.

²⁵Ва дар хаймаҳои худ шиква мекарданд; овози Худовандро намешуниданд.

²⁶Ва дасти Худро бар онҳо бардошт, то ки онҳоро дар биёбон афтонад,

²⁷Ва зурьёташонро дар миёни халқҳо афтонад, ва онҳоро дар заминҳо пароканда кунад.

²⁸Ба Баал‐Фаӯр [7] часпиданд, ва қурбониҳои мурдагонро мехӯрданд.

²⁹Бо кирдорҳои худ ба хашм оварданд, ва бар онҳо вабо омад.

³⁰Ва Финҳос бархоста, доварӣ кард, ва он вабо аз байн рафт.

³¹Ва ин барои ӯ адолат ҳисоб карда шуд, аз насл ба насл то абад.

³²Ва назди оби Мерибо ба ғазаб оварданд, ва Мусо аз боиси онҳо ҷазо дид;

³³Зеро ки рӯҳи ӯро ба ҳаяҷон оварданд, ва бо лабонаш носазо гуфт.

³⁴Он қавмҳоро нест накарданд, ки Худованд ба онҳо гуфта буд,

³⁵Балки бо халқҳо омехта, аъмоли онҳоро ёд мегирифтанд.

³⁶Ва бутҳои онҳоро ибодат мекарданд, ва онҳо барояшон доме буданд.

³⁷Ва писарони худ ва духтарони худро барои девҳо қурбонӣ мекарданд;

³⁸Ва хуни бегуноҳро мерехтанд, яъне хуни писарони худ ва духтарони худро, ки барои бутҳои Канъон қурбонӣ мекарданд, — ва замин аз хун наҷис шуд.

³⁹Ва бо аъмоли худ палид шуданд, ва бо кирдорҳои худ зинокор гардиданд.

⁴⁰Ва ғазаби Худованд бар қавми Ӯ аланга зад, ва аз мероси Худ нафрат кард,

⁴¹Ва онҳоро ба дасти халқҳо супурд, ва бадхоҳонашон бар онҳо ҳукмфармо шуданд.

⁴²Ва душманонашон онҳоро ба танг меоварданд, ва зери дасти онҳо гардан мефуроварданд.

⁴³Чандин бор онҳоро раҳо кард, вале онҳо бо худсарии худ ошӯб меандохтанд, ва аз гуноҳи худ ба залолат меафтоданд.

⁴⁴Валекин дар тангии онҳо назар кард, вақте ки тазаррӯи онҳоро шунид,

⁴⁵Ва аҳди Худро барои онҳо ба ёд овард, ва аз рӯи эҳсонҳои зиёди Худ таассуф хӯрд,

⁴⁶Ва онҳоро пеши ҳамаи асиркунандагонашон марҳамат намуд.

⁴⁷Моро наҷот деҳ, эй Худованд Худои мо, ва моро аз миёни халқҳо ҷамъ овар, то ки исми қуддуси Туро ҳамд гӯем, бо ҳамду санои Ту фахр намоем.

⁴⁸Муборак аст Худованд Худои Исроил аз азал то абад! Ва тамоми қавм бигӯянд: «Омин». Ҳалелуёҳ!