Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Забур 117 Bible Online

Забур 117 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Забур 117

¹Худовандро ҳамд гӯед, зеро ки некӯст; зеро ки эҳсони Ӯ то абад аст.

²Исроил бигӯянд: «Зеро ки эҳсони Ӯ то абад аст!»

³Хонадони Ҳорун бигӯянд: «Зеро ки эҳсони Ӯ то абад аст!»

⁴Тарсгорони Худованд бигӯянд: «Зеро ки эҳсони Ӯ то абад аст!»

⁵Аз тангӣ Худовандро хондам; Худованд маро дар вусъатобод иҷобат намуд.

⁶Худованд бо ман аст, нахоҳам тарсид: одамизод ба ман чӣ метавонад бикунад?

⁷Худованд мададгори ман аст, ва ман нокомии бадхоҳони худро хоҳам дид.

⁸Паноҳ бурдан ба Худованд беҳ аст аз таваккал кардан ба одамизод.

⁹Паноҳ бурдан ба Худованд беҳ аст аз таваккал кардан ба мирон.

¹⁰Ҳамаи халқҳо маро иҳота кардаанд; — ба исми Худованд онҳоро албатта нест хоҳам кард.

¹¹Даври маро гирифтаанд ва маро иҳота кардаанд; — ба исми Худованд онҳоро албатта нест хоҳам кард.

¹²Мисли занбӯрҳо даври маро гирифтаанд, мисли оташи хорзор хомӯш шудаанд; — ба исми Худованд онҳоро албатта нест хоҳам кард.

¹³Маро сахт тела додӣ, то ки афтам, вале Худованд ба ман мадад расонд.

¹⁴Худованд қуввати ман ва суруди ман аст, ва наҷоти ман шудааст.

¹⁵Овози тараннум ва наҷот дар хаймаҳои одилон аст; ямини Худованд бо қудрат амал мекунад.

¹⁶Ямини Худованд баланд мебардорад; ямини Худованд бо қудрат амал мекунад.

¹⁷Нахоҳам мурд, балки зиндагӣ хоҳам кард, ва аъмоли Худовандро эълон хоҳам намуд.

¹⁸Худованд маро сахт ҷазо дод, валекин маро ба мурдан нарасонд.

¹⁹Дарвозаҳои адолатро барои ман воз кунед; ба онҳо даромада, Худовандро ҳамд хоҳам гуфт.

²⁰Инак дарвозаи Худованд; одилон ба он дохил хоҳанд шуд.

²¹Туро ҳамд мегӯям, зеро ки маро иҷобат намудаӣ ва наҷоти ман шудаӣ.

²²Санге ки меъморон рад карданд, санги сари гӯшаи бино гардид:

²³Ин аз ҷониби Худованд шуд, ва дар назари мо ҳайратангез аст.

²⁴Ҳамин рӯзро Худованд ба амал овард: дар он ба ваҷд омада, шодӣ хоҳем кард.

²⁵Лутфан, эй Худованд, наҷот деҳ! Лутфан, эй Худованд, комьёб соз!

²⁶Муборак аст Он ки ба исми Худованд меояд! Шуморо аз хонаи Худованд баракат мехоҳем.

²⁷Худованд Худост, ки моро нур бахшидааст; қурбониро бо танобҳо баста, то бурҷҳои қурбонгоҳ баред.

²⁸Ту Худои ман ҳастӣ, ва Туро ҳамд мегӯям; эй Худои ман, Туро болобардор менамоям.

²⁹Худовандро ҳамд гӯед, зеро ки некӯст; зеро ки эҳсони Ӯ то абад аст.