Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Забур 118 Bible Online

Забур 118 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Забур 118

¹Хушо касони ростроҳ, ки мувофиқи шариати Худованд рафтор мекунанд.

²Хушо онҳое ки шаҳодоти Ӯро риоя мекунанд, бо тамоми дил толиби Ӯ мебошанд.

³Ноинсофӣ низ намекунанд, бо роҳҳои Ӯ мераванд.

⁴Ту фармудҳои Худро амр кардӣ, то ки онҳоро пурра ба ҷо оварем.

⁵Кошки роҳҳои ман дуруст мебуд, то ки фароизи Туро нигоҳ дорам!

⁶Он гоҳ хиҷил нахоҳам шуд, вақте ки ба тамоми аҳкоми Ту назар андозам.

⁷Туро бо ростии дил ҳамд хоҳам гуфт, вақте ки довариҳои одилонаи Туро таълим гирам.

⁸Фароизи Туро нигоҳ хоҳам дошт; маро тамоман тарк накун.

⁹Ба чӣ васила ҷавон роҳи худро покиза медорад? Бо нигоҳ доштани худ мувофиқи каломи Ту.

¹⁰Бо тамоми дили худ толиби Ту шудаам; маро нагузор, ки саҳв карда, аз аҳкоми Ту сар тобам.

¹¹Сухани Туро дар дили худ ниҳон доштаам, то ки пеши Ту хато накунам.

¹²Эй Худованд, Ту муборак ҳастӣ! Фароизи Худро ба ман таълим деҳ.

¹³Ҳамаи довариҳои даҳони Туро бо лабҳои худ баён кардаам.

¹⁴Дар роҳи шаҳодоти Ту хурсандам, чунон ки дар сарвати беҳтарин.

¹⁵Дар бораи фармудҳои Ту фикру хаёл мекунам, ва ба роҳҳои Ту назар меандозам.

¹⁶Аз фароизи Ту ҳаловат мебарам; каломи Туро фаромӯш нахоҳам кард.

¹⁷Ба бандаи Худ таваҷҷӯҳ намо, то ки зинда монам ва каломи Туро нигоҳдорӣ кунам.

¹⁸Чашмони маро воз кун, то ки аз Тавроти Ту корҳои аҷоибро бубинам.

¹⁹Ман дар замин ғариб ҳастам; аҳкоми Худро аз ман пинҳон надор.

²⁰Ҷонам ба лаб омадааст аз орзуи он ки довариҳои Туро дар ҳар вақт бидонад.

²¹Бадқасдони малъунро, ки аз аҳкоми Ту сар метобанд, итоб намудаӣ.

²²Маломат ва тамасхурро аз ман дафъ кун, зеро ки шаҳодоти Туро риоя намудаам.

²³Мирон низ нишаста, ба муқобили ман сухан меронанд; аммо бандаи Ту дар бораи фароизи Ту фикру хаёл мекунад.

²⁴Шаҳодоти Ту низ ҳаловати ман аст, машваратчиёни ман аст.

²⁵Ҷонам ба хок яксон шудааст; аз рӯи каломи Худ маро зинда гардон.

²⁶Роҳҳои худро баён кардаам, ва маро иҷобат намудаӣ; фароизи Худро ба ман таълим деҳ.

²⁷Тариқи фармудҳои Худро ба ман бифаҳмон, то ки дар бораи корҳои аҷоиби Ту фикру хаёл кунам.

²⁸Ҷонам аз андӯҳ об шудааст; аз рӯи каломи Худ маро қоим гардон.

²⁹Роҳи кизбро аз ман дур кун, ва шариати Худро ба ман ато фармо.

³⁰Тариқи ростиро баргузидаам; довариҳои Туро пеши назари худ мебинам.

³¹Ба шаҳодоти Ту часпидаам; Худовандо, маро хиҷил накун.

³²Бо роҳи аҳкоми Ту хоҳам давид, зеро ки диламро фараҳ хоҳӣ бахшид.

³³Тариқи фароизи Худро, эй Худованд, ба ман нишон деҳ, то ки онро то ба охир пайравӣ намоям.

³⁴Маро фаҳм бибахш, то ки шариати Туро пайравӣ намоям, ва онро бо тамоми дил нигоҳдорӣ кунам.

³⁵Маро ба роҳи аҳкоми Худ ҳидоят намо, зеро ки онро хостаам.

³⁶Диламро ба шаҳодоти Худ моил гардон, ва на ба тамаъкорӣ.

³⁷Чашмонамро аз дидани чизҳои ҳеҷу пуч пешгирӣ намо; дар тариқи Худ маро зинда гардон.

³⁸Сухани Худро бо бандаи Худ, ки ба тарси Ту дода шудааст, иҷро намо.

³⁹Маломати маро, ки аз он метарсам, пешгирӣ намо, зеро ки довариҳои Ту некӯст.

⁴⁰Инак, фармудҳои Туро орзумандам; аз рӯи адолати Худ маро зинда гардон.

⁴¹Бигзор эҳсонҳои Ту, эй Худованд, бар ман биёяд, ва наҷоти Ту мувофиқи сухани Ту,

⁴²То ки ба ҷавоби бадгӯи худ чизе гуфта тавонам, зеро ки ба каломи Ту таваккал кардаам.

⁴³Ва каломи ростиро аз даҳонам тамоман нагир; зеро ки ба довариҳои Ту умед бастаам;

⁴⁴Ва шариати Туро ҳамеша нигоҳдорӣ хоҳам кард то абад.

⁴⁵Дар вусъатобод роҳ хоҳам рафт, зеро ки фармудҳои Туро ҷӯё шудаам.

⁴⁶Дар бораи шаҳодоти Ту пеши подшоҳон сухан хоҳам ронд, ва ор нахоҳам дошт.

⁴⁷Ва аз аҳкоми Ту, ки дӯст медорам, ҳаловат хоҳам бурд.

⁴⁸Ва кафҳои худро сӯи аҳкоми Ту, ки дӯст медорам, хоҳам бардошт, ва дар бораи фароизи Ту фикру хаёл хоҳам кард.

⁴⁹Каломи Худро бо бандаи Худ ба ёд ор, ки ба василаи он маро умед бахшидаӣ.

⁵⁰Ин дар мусибатам тасаллои ман аст, зеро ки сухани Ту маро зинда гардонд.

⁵¹Бадқасдон маро бисьёр тамасхур карданд; бо вуҷуди он аз шариати Ту сар натофтам.

⁵²Довариҳои қадимии Туро, эй Худованд, ба ёд меовардам, ва тасаллӣ меёфтам.

⁵³Оташинӣ маро дар бар мегирад аз шарироне ки шариати Туро тарк кардаанд.

⁵⁴Фароизи Ту сурудҳои ман буд дар ғарибистони ман.

⁵⁵Шабона исми Туро, эй Худованд, ба ёд меовардам, ва шариати Туро нигоҳдорӣ мекардам.

⁵⁶Он аз они ман гардидааст, зеро ки фармудҳои Туро риоя намудаам.

⁵⁷Худованд насибаи ман аст; гуфтам, ки каломи Туро нигоҳдорӣ кунам.

⁵⁸Марҳамати Туро бо тамоми дил илтиҷо кардаам: мувофиқи сухани Худ ба ман марҳамат намо.

⁵⁹Роҳҳоямро андешидаам, ва пойҳоямро сӯи шаҳодоти Ту баргардондаам.

⁶⁰Барои нигоҳдории аҳкоми Ту шитофтаам ва дер накардаам.

⁶¹Камандҳои шарирон маро иҳота намуд; лекин шариати Туро фаромӯш накардам.

⁶²Нисфи шаб мехестам, то ки Туро ҳамд гӯям барои довариҳои одилонаи Ту.

⁶³Ман ба ҳамаи онҳое ки аз Ту метарсанд, рафиқ ҳастам; ва ба онҳое ки фармудҳои Туро нигоҳдорӣ мекунанд.

⁶⁴Аз эҳсони Ту, эй Худованд, замин пур аст; фароизи Худро ба ман таълим деҳ.

⁶⁵Ба бандаи Худ, эй Худованд, мувофиқи каломи Худ некӣ кардаӣ.

⁶⁶Ақли некӯ ва донишро ба ман таълим деҳ; зеро ки ба аҳкоми Ту имон овардаам.

⁶⁷Пеш аз он ки ба залолат афтам, ман саҳв менамудам; вале акнун сухани Туро нигоҳдорӣ мекунам.

⁶⁸Ту некӯ ва некӯкор ҳастӣ; фароизи Худро ба ман таълим деҳ.

⁶⁹Бадқасдон дар ҳаққи ман дурӯғ мебофанд; лекин ман бо тамоми дил фармудҳои Туро пайравӣ хоҳам кард.

⁷⁰Дили онҳо мисли дунба равған бастааст; лекин ман аз шариати Ту ҳаловат мебарам.

⁷¹Барои ман некӯст, ки уқубат кашидаам, то ки фароизи Туро таълим гирам.

⁷²Барои ман шариати даҳони Ту беҳ аст аз ҳазорҳо тилло ва нуқра.

⁷³Дастҳои Ту маро офаридааст ва барпо кардааст; маро фаҳм бибахш, то ки аҳкоми Туро таълим гирам.

⁷⁴Тарсгорони Ту маро дида, шод хоҳанд шуд, зеро ки ба каломи Ту умед бастаам.

⁷⁵Медонам, эй Худованд, ки довариҳои Ту одилона аст; ва маро барҳақ уқубат додаӣ.

⁷⁶Пас, бигзор эҳсони Ту тасаллои ман гардад; мувофиқи сухани Ту бо бандаи Ту.

⁷⁷Бигзор марҳамати Ту бар ман биёяд, то ки зинда шавам; зеро ки шариати Ту ҳаловати ман аст.

⁷⁸Бигзор бадқасдон хиҷил шаванд, зеро ки ноҳақ ба ман ноинсофӣ карданд; аммо ман дар бораи фармудҳои Ту фикру хаёл мекунам.

⁷⁹Бигзор тарсгорони Ту сӯи ман баргарданд, ва шаҳодоти Туро бидонанд.

⁸⁰Бигзор дилам дар фароизи Ту комил бошад, то ки хиҷил нашавам.

⁸¹Ҷонам барои наҷоти Ту хаста мешавад: ба каломи Ту умед бастаам.

⁸²Чашмонам барои сухани Ту хаста мешавад; мегӯям: «Кай маро тасаллӣ хоҳӣ дод?»

⁸³Зеро ки мисли машки дудхӯрда гардидаам; аммо фароизи Туро фаромӯш накардаам.

⁸⁴Чӣ қадар аст рӯзҳои бандаи Ту? Таъқибкунандагони маро кай доварӣ хоҳӣ кард?

⁸⁵Бадқасдон, ки ба шариати Ту мувофиқ нестанд, барои ман чоҳҳо канданд.

⁸⁶Тамоми аҳкоми Ту ҳақ асту рост; маро ноҳақ таъқиб мекунанд; ба ман ёварӣ намо.

⁸⁷Кам монда буд, ки дар замин кори маро тамом кунанд; валекин ман фармудҳои Туро тарк накардам.

⁸⁸Аз рӯи эҳсони Худ маро зинда гардон, то ки шаҳодати даҳони Туро нигоҳдорӣ кунам.

⁸⁹Каломи Ту, эй Худованд, то абад аст; дар осмонҳо қоим аст.

⁹⁰Садоқати Ту то абадуддаҳр аст; заминро офаридаӣ, ва он истодааст.

⁹¹Мувофиқи дастурҳои Ту то имрӯз истодаанд; зеро ки ҳама бандаи Ту ҳастанд.

⁹²Агар шариати Ту ҳаловати ман намебуд, дар мусибати худ нобуд мешудам.

⁹³Фармудҳои Туро ҳаргиз фаромӯш нахоҳам кард; зеро ки бо онҳо маро зинда гардондаӣ.

⁹⁴Ман аз они Ту ҳастам, маро наҷот деҳ; зеро ки фармудҳои Туро ҷӯё шудаам.

⁹⁵Шарирон маро поида гаштаанд, то ки маро нобуд кунанд; аммо ман шаҳодоти Туро муроқиба менамоям.

⁹⁶Барои ҳар камоле заволе дидаам; аммо аҳкоми Ту бағоят васеъ аст.

⁹⁷Шариати Туро чӣ сон дӯст медорам! Тамоми рӯз фикру хаёлам дар бораи он аст.

⁹⁸Аҳкоми Ту маро аз душманонам зиёдтар ҳикмат омӯхтааст; зеро ки он ҳамеша бо ман аст.

⁹⁹Аз ҳамаи муаллимони худ донотар шудаам; зеро ки фикру хаёлам дар бораи шаҳодоти Туст.

¹⁰⁰Аз пирон бомаърифаттар шудаам; зеро ки фармудҳои Туро риоя менамоям.

¹⁰¹Аз ҳар гуна роҳи бад пойҳоямро боздоштаам, то ки каломи Туро нигоҳдорӣ кунам.

¹⁰²Аз дастурҳои Ту дур нашудаам, зеро ки Ту маро таълим медиҳӣ.

¹⁰³Чӣ ширин аст сухани Ту ба коми ман! Ва ба даҳонам аз асал ширинтар аст.

¹⁰⁴Аз фармудҳои Ту бомаърифат шудаам; бинобар ин аз ҳар гуна роҳи кизб нафрат дорам.

¹⁰⁵Каломи Ту чароғ аст барои поям; ва нур аст барои роҳам.

¹⁰⁶Қасам хӯрдаам ва онро ба ҷо хоҳам овард, ки довариҳои одилонаи Туро нигоҳдорӣ кунам.

¹⁰⁷Бисьёр ба залолат афтодаам; Худовандо, мувофиқи каломи Худ маро зинда гардон.

¹⁰⁸Ба ҳадияҳои даҳонам таваҷҷӯҳ намо, эй Худованд! Ва дастурҳои Худро ба ман таълим деҳ.

¹⁰⁹Ҷонам ҳамеша дар кафи ман аст; вале шариати Туро фаромӯш намекунам.

¹¹⁰Шарирон барои ман дом ниҳодаанд; вале аз фармудҳои Ту дур нашудаам.

¹¹¹Шаҳодоти Туро то абад мероси худ кардаам; зеро ки онҳо хурсандии дили ман аст.

¹¹²Диламро ба иҷрои фароизи Ту моил кардаам; ба сурати абадӣ, то ба охир.

¹¹³Аз ҳардамхаёлон нафрат дорам; вале шариати Туро дӯст медорам.

¹¹⁴Паноҳ ва сипари ман Ту ҳастӣ; ба каломи Ту умед бастаам.

¹¹⁵Аз ман дур шавед, эй бадкешон! Аҳкоми Худои худро пайравӣ хоҳам кард.

¹¹⁶Маро мувофиқи сухани Худ дастгирӣ намо, то ки зинда шавам; ва аз умедам хиҷил нагардон.

¹¹⁷Ба ман ёварӣ намо, то ки наҷот ёбам; ва ҳамеша ба фароизи Ту назар дӯзам.

¹¹⁸Ҳамаи онҳоеро, ки аз фароизи Ту дур шудаанд, вожгун кардаӣ; зеро ки найранги онҳо бефоида аст.

¹¹⁹Ҳамаи шарирони заминро мисли занги оҳан тарошида нест мекунӣ; бинобар ин шаҳодоти Туро дӯст доштаам.

¹²⁰Аз тарси Ту мӯи баданам сих шудааст; ва аз довариҳои Ту метарсам.

¹²¹Инсоф ва адолатро пеша кардаам; маро ба ситамгаронам таслим накун.

¹²²Бар нафъи бандаи Худ зомин шав, то ки бадқасдон ба ман ситам накунанд.

¹²³Чашмонам барои наҷоти Ту хаста мешавад, ва барои сухани адолати Ту.

¹²⁴Бо бандаи Худ аз рӯи эҳсони Худ амал намо, ва фароизи Худро ба ман таълим деҳ.

¹²⁵Ман бандаи Ту ҳастам; маро фаҳм бибахш, то ки шаҳодоти Туро дарк намоям.

¹²⁶Вақти он аст, ки Худованд амал кунад; шариати Туро поймол кардаанд.

¹²⁷Лекин ман аҳкоми Туро дӯст медорам, бештар аз тилло ва зари холис.

¹²⁸Бинобар ин ҳамаи фармудҳои Туро дар ҳар бобат рост мешуморам; аз ҳар роҳи кизб нафрат дорам.

¹²⁹Шаҳодоти Ту аҷоиб аст; бинобар ин ҷонам онҳоро риоя мекунад.

¹³⁰Оғози каломи Ту нур мепошад, соддадилонро фаҳм мебахшад.

¹³¹Даҳонамро васеъ кушода нафас мегирам; зеро ки ташнаи аҳкоми Ту ҳастам.

¹³²Ба ман лутф ва марҳамат намо; чунон ки дӯстдорони исми Туро сазовор аст.

¹³³Қадамҳоямро дар сухани Худ устувор гардон; ва ҳеҷ бадиро нагузор, ки бар ман ҳукмрон шавад.

¹³⁴Маро аз ситами одамизод раҳоӣ деҳ, то ки фармудҳои Туро нигоҳдорӣ кунам.

¹³⁵Рӯи Худро ба бандаи Худ мунаввар намо, ва фароизи Худро ба ман таълим деҳ.

¹³⁶Ҷӯйборҳои об аз чашмонам равон аст, аз дасти онҳое ки шариати Туро нигоҳдорӣ намекунанд.

¹³⁷Ту, эй Худованд, одил ҳастӣ, ва довариҳои Ту ҳақ асту рост.

¹³⁸Шаҳодоти Худро бо адолат амр фармудаӣ, ва бо ростии мутлақ.

¹³⁹Рашки ман кори маро тамом кардааст, зеро ки адуёнам каломи Туро фаромӯш кардаанд.

¹⁴⁰Сухани Ту бағоят покиза аст, ва бандаи Ту онро дӯст медорад.

¹⁴¹Ман хурд ва ҳақир ҳастам, аммо фармудҳои Туро фаромӯш накардаам.

¹⁴²Адолати Ту адолат аст то абад, ва шариати Ту ҳақ асту рост.

¹⁴³Тангӣ ва кулфат маро дарьёфтааст; аҳкоми Ту ҳаловати ман аст.

¹⁴⁴Адолати шаҳодоти Ту то абад аст; маро фаҳм бибахш, то ки зинда шавам.

¹⁴⁵Бо тамоми дил мехонам: маро иҷобат намо, эй Худованд, то ки фароизи Туро пайравӣ намоям.

¹⁴⁶Туро мехонам: маро наҷот деҳ, то ки шаҳодоти Туро нигоҳдорӣ кунам.

¹⁴⁷Пеш аз дамидани субҳ хеста, истиғоса мебарам; ба каломи Ту умед бастаам.

¹⁴⁸Чашмонам дар посҳои шаб кушода мешавад, то ки дар бораи сухани Ту фикру хаёл кунам.

¹⁴⁹Овози маро аз рӯи эҳсони Худ бишнав; Худовандо, аз рӯи инсофи Худ маро зинда гардон.

¹⁵⁰Шавқмандони фисқу фуҷур наздик омадаанд; онҳо аз шариати Ту дур ҳастанд.

¹⁵¹Ту, эй Худованд, наздик ҳастӣ, ва тамоми аҳкоми Ту ҳақ асту рост.

¹⁵²Аз қадим шаҳодоти Туро донистаам, ки онҳоро ба сурати абадӣ буньёд кардаӣ.

¹⁵³Ба мусибатам назар кун ва маро раҳоӣ деҳ, зеро ки шариати Туро фаромӯш накардаам.

¹⁵⁴Доди маро бигир ва маро бираҳон; мувофиқи сухани Худ маро зинда гардон.

¹⁵⁵Аз шарирон наҷот дур аст, зеро ки толиби фароизи Ту нестанд.

¹⁵⁶Марҳаматҳои Ту бисьёр аст, эй Худованд; аз рӯи инсофи Худ маро зинда гардон.

¹⁵⁷Таъқибкунандагонам ва адуёнам бисьёранд; лекин аз шаҳодоти Ту сар натофтаам.

¹⁵⁸Хоинонро мебинам ва мутанаффир мешавам, чунки онҳо сухани Туро нигоҳдорӣ намекунанд.

¹⁵⁹Бубин, ки фармудҳои Туро дӯст медорам; Худовандо, аз рӯи эҳсони Худ маро зинда гардон.

¹⁶⁰Таҳкурсии каломи Ту ҳақ асту рост, ва ҳар доварии одилонаи Ту то абад аст.

¹⁶¹Мирон маро бар абас таъқиб мекунанд; вале дилам аз каломи Ту метарсад.

¹⁶²Аз сухани Ту шодмонам, мисли касе ки ғанимати бисьёре ба даст оварда бошад.

¹⁶³Аз кизб кароҳат дорам ва мутанаффир мешавам; шариати Туро дӯст медорам.

¹⁶⁴Рӯзе ҳафт карат Туро мадҳ менамоям барои довариҳои одилонаи Ту.

¹⁶⁵Дӯстдорони шариати Ту осоиштагии зиёде доранд, ва чизе ба онҳо монеъ намешавад.

¹⁶⁶Ба наҷоти Ту, эй Худованд, умед бастаам, ва аҳкоми Туро иҷро мекунам.

¹⁶⁷Ҷонам шаҳодоти Туро нигоҳдорӣ мекунад; онҳоро бағоят дӯст медорам.

¹⁶⁸Фармудҳои Туро, ва шаҳодоти Туро нигоҳдорӣ мекунам, зеро ки ҳамаи роҳҳоям пеши назари Туст.

¹⁶⁹Бигзор тазаррӯи ман пеши Ту, эй Худованд, наздик шавад; мувофиқи каломи Худ маро фаҳм бибахш.

¹⁷⁰Бигзор истиғосаам пеши Ту бирасад; мувофиқи сухани Худ маро халосӣ деҳ.

¹⁷¹Лабҳоям ҳамду санои Туро ифода хоҳад кард, вақте ки фароизи Худро ба ман таълим диҳӣ.

¹⁷²Забонам сухани Туро хоҳад сароид, зеро ки тамоми аҳкоми Ту адл аст.

¹⁷³Бигзор дасти Ту мададгори ман бошад, зеро ки фармудҳои Туро баргузидаам.

¹⁷⁴Орзуманди наҷоти Ту ҳастам, эй Худованд, ва шариати Ту ҳаловати ман аст.

¹⁷⁵Бигзор ҷонам зинда бошад, то ки Туро мадҳ кунад; ва довариҳои Ту ба ман мадад расонанд.

¹⁷⁶Мисли гӯсфанди гумшуда роҳро гум кардаам: бандаи Худро талаб кун, зеро ки аҳкоми Туро фаромӯш накардаам.