Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Забур 17 Bible Online

Забур 17 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Забур 17

¹Барои сардори муғанниён. Суруди бандаи Худованд Довуд, ки суханони ин сурудро ба Худованд гуфт, дар рӯзе ки Худованд ӯро аз панҷаи ҳамаи душманонаш ва аз дасти Шоул халос кард. Ва ӯ гуфт:

²Туро, эй Худованд, эй қуввати ман, дӯст медорам!

³Худованд сахраи ман аст, ва қалъаи ман, ва раҳокунандаи ман; Худои ман кӯҳпораи ман аст; ба Ӯ паноҳ мебарам; Ӯ сипари ман аст, ва шохи наҷоти ман, ва паноҳгоҳи ман.

⁴Худовандро мамдӯҳ хоҳам хонд, ва аз душманонам наҷот хоҳам ёфт.

⁵Камандҳои мамот бар ман печида буд, ва селобҳои мӯҳлик маро ба ҳарос андохта буд;

⁶Азобҳои гӯр маро иҳота карда буд, домҳои мамот пеши роҳи маро гирифта буд.

⁷Дар тангии худ Худовандро хондам, ва ба Худои худ истиғоса бурдам. Овозамро аз қасри Худ шунид, ва истиғосае ки пеши Ӯ бурдам, ба гӯшаш расид.

⁸Ва замин ба зилзила ва раъша омад, ва пояҳои кӯҳҳо биларзид ва биҷунбид, зеро ки Ӯ дарғазаб шуд;

⁹Аз димоғи Ӯ дуд баромад, ва аз даҳонаш оташи оламсӯз; ахгарҳои сӯзон аз Ӯ пайдо шуд.

¹⁰Ва осмонро хамонида, нузул кард, ва абри сиёҳ зери пойҳои Ӯ буд.

¹¹Ва бар каррубӣ савор шуда, парид, ва бар болҳои бод парвоз кард.

¹²Торикиро пардаи Худ, хаймаи гирдогирди Худ бисохт, ки торикии обҳо ва абрҳои осмон буд.

¹³Аз дурахшонӣ пеши Ӯ абрҳояш мешитофтанд, бо жола ва ахгарҳои оташ.

¹⁴Ва Худованд дар осмон гулдуррос зад, ва Ҳаққи Таоло овози Худро бидод, бо жола ва ахгарҳои оташ.

¹⁵Ва тирҳои Худро фиристода, онҳоро пароканда намуд, ва барқҳо андохта, онҳоро ҳаросон кард.

¹⁶Ва маҷроҳои об намудор шуд, ва пояҳои дуньё аз итоби Ту, эй Худованд, аз вазиши боди димоғи Ту ошкор гардид.

¹⁷Аз афроз дасти ёрӣ дароз карда, маро баргирифт, аз обҳои бисьёр маро берун кашид;

¹⁸Аз душмани пурзӯрам ва аз бадхоҳонам, ки аз ман тавонотар буданд, маро халос кард.

¹⁹Дар рӯзи мусибатам бар ман пешдастӣ карданд, валекин Худованд муттакои ман буд.

²⁰Ва маро ба вусъатобод баровард, маро раҳо кард, зеро ки ҳусни таваҷҷӯҳи Ӯ бар ман аст.

²¹Худованд аз рӯи адолатам маро мукофот кард, мувофиқи покии дастҳоям ба ман подош дод,

²²Зеро ки роҳҳои Худовандро нигоҳ доштаам, ва аз пеши Худои худ ба шарорат дода нашудаам;

²³Зеро ки ҳамаи дастурҳои Ӯ пеши назари ман аст, ва фароизи Ӯро аз худам дур накардаам.

²⁴Ва пеши Ӯ беайб будам, ва ҳазар менамудам, ки гуноҳе накунам.

²⁵Ва Худованд аз рӯи адолатам, мувофиқи покии дастҳоям пеши чашмони Ӯ, ба ман подош дод.

²⁶Бо некӯкор Ту некӯкорона рафтор мекунӣ, бо марди ростдил ростдилона,

²⁷Бо покдил — покдилона ва бо каҷрав — каҷравона.

²⁸Зеро ки Ту мардуми ҳалимро наҷот медиҳӣ, ва чашмони ҳавобаландро паст мекунӣ.

²⁹Зеро ки Ту, эй Худованд, чароғи маро дармегиронӣ: Худои ман торикии маро равшан мекунад;

³⁰Зеро ки бо Ту ба қӯшуне тохт меоварам, ва бо Худои худ аз ҳисорҳо ҷаста мегузарам.

³¹Тариқи Худо комил аст, сухани Худованд покиза аст; Ӯ барои ҳамаи паноҳбарони Худ сипар аст.

³²Зеро кист Худо, ҷуз аз Худованд? Ва кист кӯҳпора, ғайр аз Худои мо?

³³Худо камари маро бақувват мебандад, ва роҳи маро рост мегардонад.

³⁴Пойҳои маро мисли оҳувон мегардонад, ва бар баландиҳоям маро ба по мехезонад;

³⁵Дастҳои маро ҷанг меомӯзад, ва бозувонам камони мисинро ӯҳда карда метавонад.

³⁶Ва сипари наҷоти Худро ба ман ато фармудаӣ, ва ямини Ту маро дастгирӣ мекунад, ва ҳилми Ту маро бузург мегардонад.

³⁷Қадами маро зери ман вусъат медиҳӣ, ва пойҳоям намелағҷад.

³⁸Душманонамро таъқиб менамоям ва ба онҳо рафта мерасам, ва то онҳоро маҳв накунам, барнамегардам;

³⁹Онҳоро зада пахш мекунам, ва онҳо хеста наметавонанд; зери пойҳои ман меафтанд;

⁴⁰Зеро ки камари маро барои ҳарбу зарб бақувват бастаӣ, ва мухолифонамро зери поям андохтаӣ.

⁴¹Душманонамро дар гурез андохтаӣ, ва ман бадхоҳонамро маҳв мекунам:

⁴²Онҳо истиғоса мебаранд, валекин наҷотдиҳандае нест; Худовандро мехонанд, аммо Ӯ онҳоро иҷобат намекунад;

⁴³Онҳоро чун ғуборе пеши бод соида пош медиҳам, чун лои кӯчаҳо онҳоро поймол мекунам.

⁴⁴Маро аз ҷангу ҷидоли қавм раҳо кардаӣ, сари халқҳо гардондаӣ; қавме ки намешинохтамаш, ба ман хизмат мекунад;

⁴⁵Фақат овозаи маро шунида, ба ман тобеъ мешаванд; аҳли ғайр ба ман тамаллуқ мегӯянд;

⁴⁶Аҳли ғайр пажмурдаҳол мешаванд ва аз истеҳкомоти худ бо тарсу ларз мебароянд.

⁴⁷Худованд Ҳай аст, ва кӯҳпораи ман муборак аст, ва Худои наҷоти ман сарафроз бод, —

⁴⁸Худое ки интиқоми маро мегирад ва қавмҳоро зердасти ман мегардонад.

⁴⁹Маро аз душманонам раҳо кардаӣ, аз мухолифонам баланд бардоштаӣ, аз золим халосӣ додаӣ.

⁵⁰Бинобар ин Туро, эй Худованд, дар миёни халқҳо ҳамду сано хоҳам гуфт ва исми Туро хоҳам сароид.

⁵¹Ӯ ба подшоҳи Худ зафарҳои бузурге мебахшад, ва ба масеҳи Худ эҳсон мекунад, яъне ба Довуд ва ба зурьёти вай то абад.