Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Забур 21 Bible Online

Забур 21 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Забур 21

¹Барои сардори муғанниён. Дар шаъни шафақи субҳ. Таронаи Довуд.

²Худои ман! Худои ман! Чаро маро тарк кардаӣ? Аз наҷотам ва аз суханони фиғонам дур ҳастӣ.

³Эй Худои ман! Рӯзона мехонам, ва маро иҷобат намекунӣ, шабона низ, ва маро оромӣ нест.

⁴Вале Ту, эй Қуддус, бар ҳамду саноҳои Исроил нишастаӣ.

⁵Падарони мо ба Ту таваккал мекарданд; таваккал мекарданд, ва онҳоро раҳоӣ медодӣ;

⁶Сӯи Ту фарьёд мекашиданд ва халосӣ меёфтанд; ба Ту таваккал мекарданд ва хиҷил намешуданд.

⁷Валекин ман кирм ҳастам, ва на одамизод; нанги мардумон ҳастам ва нафратзадаи қавм.

⁸Ҳар кӣ маро бинад, тамасхур мекунад; лаб мекушоянд, сар меҷунбонанд:

⁹«Ба Худованд таваккал карда буд, ӯро раҳо кунад; агар дилхоҳаш бошад, ӯро наҷот диҳад».

¹⁰Аммо Ту маро аз шикам берун овардаӣ, бар пистони модарам эмин доштаӣ.

¹¹Аз батн бар Ту партофта шудаам; аз шиками модарам Ту Худои ман ҳастӣ.

¹²Аз ман дур набош, зеро ки тангӣ наздик аст, ва мададгоре нест.

¹³Говони бисьёре маро иҳота кардаанд, говмешони Бошон даври маро гирифтаанд,

¹⁴Даҳони худро бар ман воз кардаанд, мисли шере ки медарад ва наъра мезанад.

¹⁵Мисли об пош хӯрдаам; ҳамаи устухонҳоям аз ҳам ҷудо шудааст; дилам чун мум гардида, андаруни амъоям гудохта шудааст.

¹⁶Қувватам мисли сафол хушкидааст, забонам ба комам часпидааст, ва маро бар хоки мамот ниҳодаӣ.

¹⁷Зеро ки сагон маро иҳота кардаанд; тӯдаи бадкешон гирди маро ҳамчун шере гирифта, дастҳо ва пойҳоямро маҷрӯҳ карданд.

¹⁸Ҳамаи устухонҳоямро мешуморам, лекин онҳо тамошокунон аз ман ниқор мегиранд.

¹⁹Сару либоси маро дар миёни худ тақсим мекунанд ва бар пероҳани ман қуръа мепартоянд.

²⁰Валекин Ту, эй Худованд, дур набош. Эй қуввати ман, ба мадади ман шитоб кун.

²¹Ҷонамро аз шамшер халос кун, ягонаамро аз дасти сагон.

²²Маро аз даҳони шер наҷот деҳ, ва иҷобат намуда, аз шохҳои говони ваҳшӣ халос кун.

²³Исми Туро ба бародаронам шӯҳрат хоҳам дод, дар миёни ҷамоат Туро мадҳ хоҳам кард.

²⁴Эй тарсгорони Худо, Ӯро мадҳ кунед! Эй тамоми насли Яъқуб, Ӯро ҷалол диҳед! Ва эй тамоми насли Исроил, аз Ӯ тарсон бошед!

²⁵Зеро ки Ӯ мазлумияти камбағалро ҳақир ва хор намешуморад, ва рӯи Худро аз вай пинҳон надошт, балки, чун сӯи Ӯ истиғоса бурд, варо иҷобат намуд.

²⁶Ҳамду санои ман дар ҷамоати бузург аз Туст. Назрҳоямро пеши тарсгорони Ӯ адо хоҳам кард.

²⁷Бигзор ҳалимон бихӯранду сер шаванд; толибони Худованд Ӯро мадҳ кунанд; дилҳои шумо то абад зинда бод.

²⁸Тамоми ақсои замин Худовандро зикр намуда, сӯи Ӯ руҷӯъ хоҳанд кард, ва ҳамаи қабилаҳои халқҳо пеши Ту саҷда хоҳанд кард,

²⁹Зеро ки салтанат аз они Худованд аст, ва Ӯ бар халқҳо ҳукмфармост.

³⁰Ҳамаи танумандони замин хӯрда, саҷда хоҳанд кард; ҳар кӣ ба хок мефурояд ва ҷони худро зинда карда наметавонад, пеши Ӯ зону хоҳад зад.

³¹Зурьёташон Ӯро ибодат хоҳанд намуд, корномаҳои Худовандро ба насли баъдина ривоят хоҳанд кард;

³²Онҳо омада, адолати Ӯро, ки ба амал овардааст, ба қавме ки таваллуд хоҳад шуд, нақл хоҳанд кард.