Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Забур 68 Bible Online

Забур 68 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Забур 68

¹Барои сардори муғанниён бар сози шӯшаним. Таронаи Довуд.

²Маро наҷот деҳ, эй Худо, зеро ки обҳо то ба ҷонам расидааст.

³Дар ботлоқи чуқуре ғӯтидаам, ва ҷои истодан нест; ба умқҳои об даромадаам, ва ҷараёни об маро кашида мебарад.

⁴Аз фиғон лакот гардидаам, гулӯям хушкидааст, чашмонам аз интизорӣ ба Худои ман хаста шудааст.

⁵Онҳое ки бесабаб аз ман нафрат доранд, аз мӯйҳои сарам зиёд шудаанд. Онҳое ки ноҳақ ба ман адоват доранд ва маро нест кардан мехоҳанд, пурзӯр шудаанд: он чи нагирифтаам, бояд баргардонам.

⁶Худоё! Ту беақлии маро медонӣ, ва айбҳои ман аз Ту пӯшида нест.

⁷Умедворони Ту, эй Худованд Худои лашкарҳо, аз боиси ман хиҷил нахоҳанд шуд. Толибони Ту, эй Худои Исроил, аз боиси ман шарманда нахоҳанд шуд.

⁸Зеро ки ба ҳотири Ту бори нангро бардоштаам, ва пардаи расвоӣ рӯи маро пӯшидааст.

⁹Барои бародарони худ ғайр ҳисоб шудаам, ва барои писарони модари худ — бегона.

¹⁰Зеро ки рашки хонаи Ту маро хӯрдааст, ва бадгӯиҳои бадгӯёни Ту бар ман афтодааст.

¹¹Ва рӯза дошта, бо гирья дили худро холӣ кардаам, ва ин сабаби маломатҳо дар ҳаққи ман гардидааст.

¹²Ва палосро либоси худ кардаам, ва барои онҳо зарбулмасал шудаам.

¹³Дар бораи ман дарвозанишинон гапу калоча мекунанд, ва майнӯшон ашӯла мехонанд.

¹⁴Валекин ман дуоямро пеши Ту, эй Худованд, дар вақти иҷобат мегӯям; Худоё, дар бузургии эҳсони Худ ва ростии наҷоти Худ маро иҷобат намо.

¹⁵Маро аз ботлоқ халос кун, то ки ғӯтида наравам: аз бадхоҳонам ва аз умқи обҳо раҳо шавам;

¹⁶Ҷараёни об маро набарад, ва чуқурӣ маро ба коми худ накашад, ва чоҳ даҳони худро бар ман напӯшад.

¹⁷Маро иҷобат намо, эй Худованд, зеро ки эҳсони Ту некӯст; аз рӯи фаровонии марҳаматҳои Худ бар ман таваҷҷӯҳ намо.

¹⁸Ва рӯи Худро аз бандаи Худ пинҳон надор, зеро ки ба танг омадаам; маро ба зудӣ иҷобат намо.

¹⁹Ба ҷонам наздик шуда, онро халос кун; бар хилофи душманонам маро раҳоӣ деҳ.

²⁰Ту нанги маро, хиҷолати маро ва расвоии маро медонӣ; ҳамаи хасмҳоям пеши назари Туанд.

²¹Маломат диламро шикастааст, ва ман хеле ранҷур шудаам; ба дилсӯзе интизорӣ доштам, аммо набуд, ба тасаллидиҳандагон низ, лекин наёфтам.

²²Ва барои хӯрданам заҳра доданд, ва дар ташнагиам маро сирко нӯшонданд.

²³Бигзор суфраи онҳо пеши рӯяшон ба доме, ва зиёфати осоиштаи онҳо ба қапқоне мубаддал гардад;

²⁴Бигзор чашмони онҳо хира шавад, то ки набинанд, ва камарҳои онҳоро абадан суст гардон.

²⁵Хашми Худро бар онҳо бирез, ва ғазаби Ту бигзор онҳоро дарьёбад.

²⁶Бигзор хонаҳошон хароб гардад, ва касе дар ҳаймаҳошон сокин нашавад.

²⁷Зеро касеро, ки Ту задаӣ, таъқиб мекунанд, ва дардҳои шаҳидонатро нақл менамоянд.

²⁸Гуноҳ бар гуноҳашон илова намо, ва бигзор дар адолати Ту дохил нашаванд.

²⁹Бигзор аз дафтари ҳаёт маҳв гарданд, ва бо одилон навишта нашаванд.

³⁰Валекин ман мискин ва азияткаш ҳастам; наҷоти Ту, эй Худо, паноҳи ман хоҳад шуд.

³¹Исми Худоро бо суруд мадҳ хоҳам кард; ва Ӯро бо шукрона такбир хоҳам гуфт.

³²Ва ин ба Худованд писанд хоҳад омад, бештар аз гов ва гӯсолае ки дорои шохҳо ва сумҳост.

³³Ҳалимон дида, шод хоҳанд шуд. Эй толибони Худо, дилатон зинда хоҳад шуд.

³⁴Зеро ки Худованд мискинонро мешунавад, ва ба бандиёни Худ беэътиноӣ намекунад.

³⁵Осмон ва замин, баҳрҳо ва ҳар он чи дар онҳо меҷунбад, Ӯро мадҳ мекунанд.

³⁶Зеро ки Худо Сионро наҷот хоҳад дод, ва шаҳрҳои Яҳудоро бино хоҳад кард, ва дар он ҷо сокин хоҳанд шуд, ва онро мерос хоҳанд гирифт.

³⁷Ва зурьёти бандагонаш вориси он хоҳанд шуд, ва дӯстдорони исми Ӯ дар он сукунат хоҳанд кард.