Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Забур 88 Bible Online

Забур 88 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Забур 88

¹Суруди таълимии Эйтони Эзроҳӣ.

²Ба эҳсонҳои Худованд то абад суруд хоҳам хонд; садоқати Туро бо даҳони худ то абадуддаҳр баён хоҳам кард.

³Зеро ки мегӯям: «Эҳсон ба сурати абадӣ бино ёфтааст; садоқати Худро дар осмонҳо ба монанди онҳо барпо кардаӣ».

⁴«Бо баргузидаи Худ аҳд бастаам, ба бандаи Худ Довуд қасам хӯрдаам:

⁵Зурьёти туро то абад пойдор хоҳам сохт, ва тахти туро то абадуддаҳр бино хоҳам кард». Село.

⁶Ва осмонҳо корҳои аҷоиби Туро, эй Худованд, ҳамд хоҳанд гуфт; садоқати Туро низ дар шӯрои муқаддасон.

⁷Зеро кист дар фалак, ки ба Худованд баробар бошад? Кист аз фарзандони Худо, ки ба Худованд монанд бошад?

⁸Худо дар шӯрои бузурги муқаддасон арҷманд аст, ва барои ҳамаи онҳое ки гирдогирди Ӯ ҳастанд, саҳмгин аст.

⁹Худовандо, Худои лашкарҳо! Кист, ки мисли Ту, эй Худованд, тавоно бошад? Ва садоқати Ту гирдогирди Туст.

¹⁰Ту бар ғалаёни баҳр ҳукмфармо ҳастӣ; вақте ки мавҷҳояш баланд шавад, Ту онҳоро сокит мекунӣ.

¹¹Ту Раҳабро мисли шаҳиде фурӯ нишондаӣ; бо бозуи пурзӯри Худ душманонатро пароканда кардаӣ.

¹²Осмон аз они Туст, замин низ аз они Туст; дуньёро бо ҳар чӣ дар он аст, Ту буньёд кардаӣ.

¹³Шимол ва ҷанубро Ту офаридаӣ; Тобӯр ва Ҳермӯн ба исми Ту тараннум хоҳанд кард.

¹⁴Бозуи Ту соҳиби қудрат аст; дасти Ту пурқувват аст, ямини Ту боло.

¹⁵Адолат ва инсоф асоси тахти Туст; эҳсон ва ростӣ пешопеши Ту мераванд.

¹⁶Хушо қавме ки бонги шодиро медонанд! Худовандо, онҳо дар нури рӯи Ту қадамгузор мешаванд;

¹⁷Ба исми Ту тамоми рӯз шодӣ мекунанд, ва ба адолати Ту сарафроз мегарданд,

¹⁸Зеро ки ҷалолати қуввати онҳо Ту ҳастӣ; ва бо таваҷҷӯҳи Ту шохи мо баланд хоҳад шуд.

¹⁹Зеро ки сипари мо аз они Худованд аст, ва подшоҳи мо аз они Қуддуси Исроил.

²⁰Як вақте ба порсои Худ дар рӯъё сухан ронда, гуфтаӣ: «Ба зӯровар мадад кардам; баргузидаи қавмро боло бардоштам.

²¹Бандаи Худ Довудро кофта ёфтам; бо равғани муқаддаси Худ ӯро тадҳин кардам,

²²Ки дасти Ман муттакои ӯ хоҳад буд; бозуи Ман низ ӯро қавӣ хоҳад кард.

²³Душман ӯро фишор нахоҳад дод, ва ноинсофе ба ӯ осеб нахоҳад расонд.

²⁴Ва адуёни ӯро пеши ӯ шикаст хоҳам дод, ва бадхоҳони ӯро иҳота хоҳам кард.

²⁵Ва садоқати Ман ва эҳсони Ман бо ӯст, ва шохи ӯ ба исми Ман баланд хоҳад шуд.

²⁶Ва дасти ӯро бар баҳр хоҳам гузошт, ва ямини ӯро бар дарьёҳо.

²⁷Ӯ Маро хоҳад хонд: „Ту падари ман ҳастӣ, эй Худои ман ва кӯҳпораи наҷоти ман“.

²⁸Ман низ ӯро нахустзодаи Худ хоҳам гардонд, баландтар аз подшоҳони замин.

²⁹Эҳсони Худро ба ӯ то абад нигоҳ хоҳам дошт, ва аҳди Ман бо ӯ боэътимод хоҳад буд.

³⁰Ва зурьёти ӯро то абад боқӣ хоҳам гузошт, ва тахти ӯро мисли рӯзҳои осмон.

³¹Агар фарзандонаш шариати Маро тарк созанд, ва аз рӯи дастурҳои Ман рафтор накунанд;

³²Агар фароизи Маро поймол кунанд, ва аҳкоми Маро нигоҳ надоранд, —

³³Ҷинояти онҳоро бо асо сазо хоҳам дод, ва гуноҳи онҳоро бо шаллоқ.

³⁴Вале эҳсони Худро аз ӯ дур нахоҳам кард, аз садоқати Худ даст нахоҳам кашид.

³⁵Аҳди Худро нахоҳам шикаст, ва он чиро, ки аз даҳонам баромадааст, тағьир нахоҳам дод.

³⁶Як бор ба қудсияти Худ қасам хӯрдам, ки ба Довуд дурӯғ нахоҳам гуфт.

³⁷Зурьёти ӯ то абад хоҳад буд, ва тахти ӯ мисли офтоб ба ҳузури Ман;

³⁸Мисли моҳ то абад қоим хоҳад буд, ва шоҳиди амин дар фалак». Село.

³⁹Валекин Ту тарк кардаӣ ва безор шудаӣ, ва бо масеҳи Худ дар қаҳр шудаӣ.

⁴⁰Аҳди бандаи Худро хор дидаӣ, тоҷи ӯро ба замин задаӣ.

⁴¹Ҳамаи ҳисорҳои ӯро рахна кардаӣ, қалъаҳои ӯро ба харобазор табдил додаӣ.

⁴²Ҳамаи роҳгузарон ӯро ғорат мекунанд; назди ҳамсояҳои худ нангин шудааст.

⁴³Ямини адуёни ӯро боло бардоштаӣ, ҳамаи душманони ӯро шод кардаӣ.

⁴⁴Дами шамшерашро низ гардондаӣ, ва ӯро дар ҷанг тақвият надодаӣ.

⁴⁵Шавкати ӯро ботил кардаӣ, ва тахти ӯро ба замин андохтаӣ.

⁴⁶Айёми навҷавонии ӯро кӯтоҳ кардаӣ; пероҳани хиҷолат бар ӯ пӯшондаӣ. Село.

⁴⁷То ба кай, эй Худованд, доим ниҳон хоҳӣ буд? Ва ғазаби Ту мисли оташ аланга хоҳад зад?

⁴⁸Ба ёд ор, чӣ гуна фонист умри ман? Чӣ гуна тамоми банӣ‐одамро ҳеҷу пуч офаридаӣ?

⁴⁹Кист марде ки зиндагӣ карда, мамотро намедида бошад? Ва ҷонашро аз дасти қабр халос мекарда бошад? Село.

⁵⁰Қуҷост эҳсонҳои пештараи Ту, эй Худованд, ки ба Довуд бо садоқати Худ қасам хӯрдаӣ?

⁵¹Хории бандагони Худро, эй Худованд, ба ёд ор, ки онро аз ҳамаи қавмҳои бисьёр дар синаи худ бардошта мегардам;

⁵²Хорие ки душманони Ту, эй Худованд, расондаанд; хорие ки ба изҳои қадами масеҳи Ту расондаанд.

⁵³Муборак аст Худованд то абад! Омин ва омин.