Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Масалҳо 10 Bible Online

Масалҳо 10 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Масалҳо 10

¹Масалҳои Сулаймон. Писари бохирад падарро шод мекунад, вале писари аблаҳ сабаби андӯҳи модари худ мешавад.

²Ганҷҳои шарорат фоида намебахшад, вале адолат аз мамот халосӣ медиҳад.

³Худованд ҷони одилро гирифтори гуруснагӣ намекунад, вале ҳирси шариронро рад мекунад.

⁴Дасти танбал касро бенаво мегардонад, вале дасти ғайратмандон онҳоро сарватманд мекунад.

⁵Касе ки тобистон ғунучин кунад, писари бофаҳм аст, вале касе ки дар мавсими дарав хоб равад, писари нанговар аст.

⁶Баракатҳо бар сари одил аст, вале даҳони шариронро зулм мепӯшонад.

⁷Зикри одил муборак аст, вале номи шарирон зуд аз байн меравад.

⁸Донодил аҳкомро қабул мекунад, вале аблаҳи даҳаньяла пешпо мехӯрад.

⁹Касе ки бо тариқи рост равон аст, дар амният равон аст, вале касе ки роҳҳои худро каҷ кунад, сазои худро меёбад.

¹⁰Касе ки чашмакӣ занад, сабаби дарду алам мешавад, вале аблаҳи даҳаньяла пешпо мехӯрад.

¹¹Даҳони одил чашмаи ҳаёт аст, вале даҳони шариронро зулм мепӯшонад.

¹²Адоват нифоқҳо меандозад, вале муҳаббат ҳамаи гуноҳҳоро рӯпӯш мекунад.

¹³Дар лабҳои оқил ҳикмат мавҷуд аст, вале чӯб барои тахтапушти беақл аст.

¹⁴Хирадмандон донишро саришта мекунанд, вале даҳони аблаҳ таҳлукаи наздик аст.

¹⁵Дороии сарватдор қалъаи мустаҳками ӯст; бенавоии камбағалон таҳлукаи онҳост.

¹⁶Мукофоти амали одил барои ҳаёт аст; фоидаи шарир барои гуноҳ аст.

¹⁷Касе ки насиҳатро риоя кунад, бо роҳи ҳаёт равон аст; вале касе ки мазамматро рад кунад, гумроҳ мешавад.

¹⁸Касе ки адоватро рӯпӯш намояд, дурӯғгӯй аст, ва касе ки бӯҳтон занад, аблаҳ аст.

¹⁹Сухани бисьёр аз гуноҳ фориғ нест, ва касе ки лабҳои худро боздорад, оқил аст.

²⁰Забони одил нуқраи холис аст, вале дили шарир ночиз аст.

²¹Лабҳои одил касони бисьёрро ҳидоят мекунад, вале аблаҳон аз беақлӣ мемиранд.

²²Баракати Худованд сарватманд мекунад, ва ғаму ғуссае бо худ намеоварад.

²³Бадкирдорӣ барои аблаҳ мисли дилхушист, вале ҳикмат ба шахси хирадманд хос аст.

²⁴Биме ки шарир дорад, ба сари вай меояд, вале муроди одилон ҳосил мешавад.

²⁵Вақте ки гирдбод вазида гузарад, шарир нест мешавад, вале одил буньёди ҷовидонӣ дорад.

²⁶Чунон ки сирко барои дандонҳост ва дуд барои чашмҳо, ончунон коҳил барои фиристандагони худ мебошад.

²⁷Худотарсӣ айёмро меафзояд, вале солҳои шарирон кӯтоҳ мешавад.

²⁸Интизории одилон шодмонист, вале умедвории шарирон нест мешавад.

²⁹Роҳи Худованд барои шахси беайб истеҳком аст, вале барои бадкирдорон таҳлука аст.

³⁰Одил ҳаргиз фурӯ намеғалтад, вале шарирон сокини замин намешаванд.

³¹Даҳони одил ҳикматро ифода менамояд, вале забони каҷгуфтор бурида мешавад.

³²Лабҳои одил суханони дилхоҳро медонад, вале даҳони шарирон — каҷгуфториро.