Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Масалҳо 11 Bible Online

Масалҳо 11 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Масалҳо 11

¹Тарозуи нодуруст назди Худованд зишт аст, вале санги дақиқ ба Ӯ мақбул аст.

²Ғурур биёяд, нанг ҳам меояд, вале ҳикмат бо фурӯтанон аст.

³Беайбии ростдилон онҳоро роҳнамоӣ мекунад, вале каҷравии хоинон онҳоро ба ҳалокат мерасонад.

⁴Сарват дар рӯзи ғазаб мадад намекунад, вале адолат аз мамот халосӣ медиҳад.

⁵Адолати шахси беайб роҳи ӯро ҳамвор мекунад, вале шарир дар шарорати худ фурӯ меғалтад.

⁶Адолати ростдилон онҳоро наҷот медиҳад, вале хоинон дар ҳирси худ гирифтори бало мешаванд.

⁷Бо мурдани шахси шарир умеди вай барбод меравад, ва интизории ҷафокорон нест мешавад.

⁸Одил аз мусибат халосӣ меёбад, ва шарир ба ҷои ӯ ба дом меояд.

⁹Тамаллуқкор бо даҳонаш ёри худро фосид мекунад, вале одилон ба воситаи дониш раҳо мешаванд.

¹⁰Ба некрӯзии одилон шаҳр шодӣ мекунад, ва ба ҳалокати шарирон — таронасароӣ.

¹¹Аз баракати росткорон шаҳр сарбаланд мегардад, вале аз даҳони шарирон хароб мешавад.

¹²Касе ки аз ёри худ нафрат кунад, беақл аст, вале шахси хирадманд хомӯш мемонад.

¹³Хабаркаш сирро ошкор мекунад, вале шахсе ки рӯҳан вафодор аст, ҳар чизро ниҳон медорад.

¹⁴Тадбирсозӣ набошад, қавм фурӯ меғалтанд, вале наҷот аз машварати бисьёр аст.

¹⁵Касе ки ба одами бегона зомин шавад, худаш зарар мебинад, вале касе ки аз замонат нафрат кунад, аз зарар эмин аст.

¹⁶Зани нексиришт ҷалол меёбад, вале касони зӯрманд сарват меёбанд.

¹⁷Шахси эҳсонкор ба ҷони худаш некӣ мекунад, вале каси дилсахт ҷисми худашро хароб мекунад.

¹⁸Шарир музди ноҳақ пайдо мекунад, вале корандаи адолат — подоши ҳақиқӣ.

¹⁹Адолатпарварӣ боиси ҳаёт мешавад, вале шароратпеша сӯи мамоти худ меравад.

²⁰Каҷдилон назди Худованд зиштанд, вале касоне ки роҳашон рост аст, ба Ӯ мақбуланд.

²¹Яқин аст, ки бадкеш беҷазо намемонад, вале насли одилон раҳо мешавад.

²²Чӣ гунае ки ҳалқаи тилло дар бинии хук бошад, зани хушрӯй ва беақл он гуна аст.

²³Муроди одилон фақат некӯист; умедвории шарирон ғазаб аст.

²⁴Яке тақсим карда медиҳад, ва сарвати ӯ боз ҳам зиёд мешавад; вале дигаре аз ҳад зиёд сарфакор аст, ва сарвати ӯ торафт кам мешавад.

²⁵Ҷони сахӣ пурфайз мешавад, ва касе ки сероб кунад, худаш низ сероб мегардад.

²⁶Касе ки ғалларо аз фурӯш нигоҳ дорад, ӯро халқ лаънат мекунанд; вале бар сари ғаллафурӯш баракат меояд.

²⁷Касе ки шавқманди некӯист, ҳусни таваҷҷӯҳро меҷӯяд; вале касе ки толиби бадист, он бар сари худаш меояд.

²⁸Касе ки ба сарвати худ умед бандад, фурӯ меғалтад; вале одилон мисли барг месабзанд.

²⁹Касе ки рӯзгори хонаи худро хароб кунад, бод насибаш мешавад, ва аблаҳ бандаи шахси донодил мегардад.

³⁰Меваи одил дарахти ҳаёт аст, ва он ки ҷонҳоро ҷалб менамояд, хирадманд аст.

³¹Модоме ки одил бар замин сазо меёбад, чӣ қадар бештар шарир ва гуноҳкор.