Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Масалҳо 23 Bible Online

Масалҳо 23 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Масалҳо 23

¹Вақте ки бо ҳоким ба хӯрок хӯрдан биншинӣ, ба он чи пеши назари туст, ба хубӣ диққат намо,

²Ва корде дар ҳалқуми худ бимон, агар одами пурхӯр бошӣ:

³Таомҳои лазизи ӯро тамаъ накун, чунки ин хӯроки назарфиреб аст.

⁴Барои сарват ғун кардан заҳмат накаш; тадбирсозиҳои худро тарк намо.

⁵Оё мехоҳӣ чашмони худро ба он бидӯзӣ, ва ҳол он ки он ғоиб шудааст? Зеро ки он барои худ болҳо месозад ва мисли уқоб ба осмон парида меравад.

⁶Хӯроки бахилро нахӯр, ва таомҳои лазизи ӯро тамаъ накун,

⁷Зеро, чӣ гунае ки ӯ дар дили худ мулоҳиза мекунад, худаш низ ҳамон гуна аст: «Бихӯр ва бинӯш!» — мегӯяд ӯ ба ту, вале дили ӯ бо ту нест.

⁸Луқмае ки хӯрдаӣ, қай мекунӣ, ва суханони неки худро барбод медиҳӣ.

⁹Ба гӯши аблаҳ гап назан, чунки аз суханони оқилонаи ту нафрат дорад.

¹⁰Марзаи қадимиро накӯчон, ва ба киштзори ятимон дохил нашав,

¹¹Чунки Раҳокунандаи онҳо боқудрат аст: Ӯ даъвои онҳоро бо ту доварӣ мекунад.

¹²Дили худро ба насиҳат моил намо, ва гӯши худро — ба суханони оқилона.

¹³Аз бача ҷазоро дареғ надор; агар ӯро бо чӯб занӣ, намемирад:

¹⁴Ту ӯро бо чӯб мезанӣ, ва ҷони ӯро аз дӯзах халос мекунӣ.

¹⁵Эй писарам! Агар дили ту бохирад шавад, дили ман низ шод мегардад,

¹⁶Ва ботини ман хурсанд мешавад, вақте ки лабҳои ту ба ростӣ сухан ронад.

¹⁷Бигзор дили ту аз гуноҳкорон ҳасад набарад, балки аз онҳое ки ҳамеша тарсгори Худованд бошанд,

¹⁸Чунки дар ҳақиқат оқибате ҳаст, ва умеди ту барбод нарафтааст.

¹⁹Эй писарам! Бишнав ва хирадманд бош, ва дили худро ба роҳи рост ҳидоят намо.

²⁰Дар миёни мастон набош, ва дар миёни онҳое ки аз ҳад зиёд аз гӯштхӯрӣ лаззат мебаранд,

²¹Чунки мастон ва пурхӯрон бенаво мешаванд, ва серхобӣ жандапӯш мегардонад.

²²Ба падари худ, ки туро ба дуньё овардааст, гӯш андоз; ва аз модари худ, барои пир шуданаш, нафрат накун.

²³Ростиро бихар ва онро нафурӯш; ҳикмат, хулқу адаб ва хирадро низ.

²⁴Падари шахси одил хурсандӣ мекунад, ва касе ки хирадмандро ба дуньё овардааст, аз вай шод мешавад.

²⁵Бигзор падари ту ва модари ту шод шаванд, ва касе ки туро ба дуньё овардааст, хурсандӣ кунад.

²⁶Эй писарам! Дили худро ба ман деҳ, ва чашмони ту бигзор роҳҳои маро риоят кунад,

²⁷Чунки фоҳиша ҷари чуқур аст, ва зани зинокор — чоҳи танг;

²⁸Вай яқинан мисли роҳзане камин мегирад ва хоинонро дар миёни мардум афзун мекунад.

²⁹Оҳ аз они кист? Воҳ аз они кист? Ситезаҳо аз они кист? Андӯҳ аз они кист? Ҷароҳатҳои бесабаб аз они кист? Ҷашмони сурхтоб аз они кист?

³⁰Аз они онҳоест, ки пайваста шароб менӯшанд, ва барои чашидани шароби дорувордор меоянд.

³¹Ба шароб назар надӯз, ки чӣ гуна сурхча метобад, чӣ гуна дар қадаҳ мавҷ мезанад, чӣ гуна бемалол ба гулӯ меравад,

³²Лекин оқибат мисли мор мегазад, ва мисли афъӣ заҳр мезанад;

³³Чашмони ту манзараҳои аҷибу ғарибе мебинад, ва дили ту ба каҷгуфторӣ моил мешавад;

³⁴Ва ту мисли касе мешавӣ, ки дар миёнҷои баҳр хобида бошад, ва мисли касе ки бар сари сутуни киштӣ хобида бошад;

³⁵Ва мегӯӣ: «Маро заданд, вале дардро ҳис накардам; маро кӯфтанд, вале нафаҳмидам. Вақте ки бедор шавам, боз ва боз ҳамон чизро ҷустуҷӯ мекунам».