Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Масалҳо 3 Bible Online

Масалҳо 3 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Масалҳо 3

¹Эй писарам! Таълими маро фаромӯш накун, ва бигзор дили ту аҳкоми маро маҳфуз дорад,

²Зеро ки дарозии айём ва солҳои ҳаёт ва осоиштагиро барои ту афзун хоҳанд кард.

³Бигзор эҳсон ва ростӣ туро тарк накунанд: онҳоро бар гардани худ бибанд, ва бар лавҳи дили худ бинавис,

⁴Ва дар назари Худо ва одамон таваҷҷӯҳ ва шиносоии нек пайдо хоҳӣ кард.

⁵Бо тамоми дили худ ба Худованд таваккал намо, ва ба хиради худ такья накун.

⁶Дар ҳамаи тариқҳои худ Ӯро дарк намо, ва Ӯ роҳҳои туро ҳамвор хоҳад кард.

⁷Дар назари худат хирадманд набош, аз Худованд битарс, ва аз бадӣ дур шав:

⁸Ин барои нофи ту офият ва барои устухонҳои ту илик хоҳад шуд.

⁹Аз дороии худ ва аз гузини тамоми ҳосилоти худ Худовандро ҷалол деҳ,

¹⁰Ва анборҳои ту то ба ҳадди фаровонӣ пур хоҳад шуд, ва чархуштҳои ту аз шираи ангур лабрез хоҳад гардид.

¹¹Эй писарам! Ҷазои Худовандро рад накун, ва аз мазаммати Ӯ дилгир нашав,

¹²Зеро ки Худованд ҳар киро дӯст дорад, варо мазаммат мекунад, ва ба вай, монанди падар ба писараш, таваҷҷӯҳ менамояд.

¹³Хушо касе ки ҳикмат пайдо кардааст, ва касе ки ба хирад ноил шудааст!

¹⁴Зеро ки фоидаи он аз фоидаи нуқра, ва ҳосили он аз зари холис беҳтар аст.

¹⁵Он аз ҷавоҳир азизтар аст, ва ҳеҷ чизи дилхоҳи ту ба он баробар нест.

¹⁶Дар ямини он дарозии айём аст, ва дар дасти чапи он — сарват ва ҷалол.

¹⁷Роҳҳои он роҳҳои хуш аст, ва ҳамаи тариқҳои он — осоиштагӣ.

¹⁸Барои касоне ки онро нигоҳ медоранд, нахли ҳаёт аст, — ва хушо касе ки онро маҳфуз медорад!

¹⁹Худованд заминро бо ҳикмат буньёд кард, осмонро бо хирад барқарор намуд.

²⁰Бо ҳикмати Ӯ вартаҳо шикофта шуд, ва абрҳо шабнамро меборонад.

²¹Эй писарам! Ин чизҳо аз назарат дур нашавад; зеҳн ва фаросатро нигоҳдорӣ намо, —

²²Ва онҳо барои ҷони ту ҳаёт ва барои гардани ту зевар хоҳанд буд.

²³Он гоҳ дар роҳи худ бо амният қадамгузор хоҳӣ шуд, ва пои ту нахоҳад лағжид.

²⁴Вақте ки хоб равӣ, нахоҳӣ тарсид; ва чун хобат барад, хоби ту ширин хоҳад буд.

²⁵Аз ваҳми ногаҳонӣ нахоҳӣ тарсид, ва аз ситами шарирон, вақте ки падид ояд,

²⁶Зеро ки Худованд умедбахши ту хоҳад буд, ва пои туро аз дом нигоҳ хоҳад дошт.

²⁷Аз некӣ кардан ба мӯҳтоҷе даст накаш, вақте ки кардани он аз дастат ояд.

²⁸Ба ёри худ нагӯй: «Бирав ва бозгард, ва фардо хоҳам дод», вақте ки дар пеши худ дошта бошӣ.

²⁹Дар ҳаққи ёри худ андешаи бад накун, вақте ки вай пеши ту бо эътимод нишаста бошад.

³⁰Бо касе бе сабаб муноқиша накун, вақте ки вай ба ту бадӣ накарда бошад.

³¹Аз шахси золим ҳасад набар, ва аз роҳҳои вай ҳеҷ якеро интихоб накун,

³²Зеро ки каҷкор назди Худованд зишт аст, аммо бо росткорон Ӯ маҳрами асрор аст.

³³Лаънати Худованд бар хонаи шарир аст, вале маскани одилонро Ӯ баракат медиҳад.

³⁴Масхарабозонро Ӯ албатта тамасхур мекунад, лекин ба фурӯтанон файз мебахшад.

³⁵Хирадмандон вориси ҷалол мешаванд, вале аблаҳон ба худ нанг меоваранд.