Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Масалҳо 6 Bible Online

Масалҳо 6 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Масалҳо 6

¹Эй писарам! Агар ба ёри худ зомин шуда, барои одами бегона дасти паймон дода бошӣ,

²Ва бо гуфтаҳои даҳони худ ба дом афтода, ба бало монда бошӣ,

³Пас, эй писарам, чунин бикун ва худро халосӣ деҳ, зеро ки ба дасти ёри худ афтодаӣ: рафта, гардан фурор ва аз ёри худ зорию илтиҷо намо;

⁴Хобро ба чашмони худ роҳ надеҳ, ва ғанабро ба мижгони худ;

⁵Худро мисли гавазне аз дасти сайёд ва мисли мурғе аз дасти домгузор халосӣ деҳ.

⁶Эй коҳил! Назди мӯрча бирав, рафтори онро бингар ва ҳикмат биомӯз,

⁷Ки вай қозӣ, мулозим ва ҳоким надорад,

⁸Лекин хӯроки худро тобистон тайёр мекунад, ғизои худро дар мавсими дарав захира менамояд.

⁹То ба кай, эй коҳил, хоб меравӣ? Аз хоби худ кай мехезӣ?

¹⁰«Андак хоб, андак ғанаб, андак даст дар бағал хобидан».

¹¹Вале бенавоии ту мисли роҳзан хоҳад омад, ва мӯҳтоҷии ту — монанди шахси яроқнок.

¹²Одами сафил, шахси талбискор бо каҷии даҳон рафтор мекунад,

¹³Чашмакӣ мезанад, бо пойҳои худ сухан меронад, бо ангуштҳои худ имо мекунад;

¹⁴Дасисаҳо дар дили ӯст; ҳамеша андешаи бад мекунад, ситезаҳо меангезад;

¹⁵Бинобар ин ногаҳон ҳалокати ӯ хоҳад омад, нохост ӯ ба шикаст дучор хоҳад шуд, ва муолиҷае нахоҳад буд.

¹⁶Инак шаш чиз, ки Худованд аз онҳо нафрат дорад, ва чизи ҳафтум, ки асли моҳияти он назди Ӯ зишт аст:

¹⁷Чашмони ҳавобаландона, забони дурӯғгӯй ва дастҳое ки хуни бегуноҳро мерезад,

¹⁸Диле ки қасдҳои бадро мепарварад, пойҳое ки сӯи бадӣ мешитобад,

¹⁹Шоҳиди козибе ки суханони дурӯғ мебофад ва шахсе ки дар миёни бародарон ситезаҳо меангезад.

²⁰Эй писарам! Ҳукми падаратро риоя намо, ва таълими модаратро рад накун;

²¹Онҳоро бар дили худ ба таври доимӣ бибанд, бар гардани худ онҳоро овезон бикун.

²²Вақте ки роҳ равӣ, ба ту роҳнамоӣ хоҳад кард; вақте ки хоб равӣ, туро нигаҳбонӣ хоҳад кард; вақте ки бедор шавӣ, бо ту мусоҳиба хоҳад кард,

²³Зеро ки ҳукм чароғ аст, ва таълим нур аст, ва насоеҳи адабомӯз роҳи ҳаёт аст,

²⁴То ки туро аз зани бадрафтор, аз нармзабонии зани зинокор нигоҳ дорад.

²⁵Зебоии варо дар дили худ тамаъ накун, ва туро вай бо пилкҳои худ ҷалб накунад,

²⁶Чунки аз дасти зани зинокор кас мӯҳтоҷи як лаб нон мешавад, ва зани шавҳардор ҷони азизеро ба дом меоварад.

²⁷Оё мумкин аст, ки касе оташро дар бағали худ бигирад, ва либосҳояш насӯзад?

²⁸Ё ки касе бар оташпораҳо роҳ равад, ва пойҳояш насӯзад?

²⁹Чунин аст ҳоли касе ки назди зани ёри худ биёяд: ҳар кӣ ба вай даст расонад, пок нахоҳад монд.

³⁰Дуздро афв мекунанд, агар ӯ дуздӣ кунад, то ки ҷони худро сер кунад, вақте ки гурусна монда бошад;

³¹Вале ҳангоме ки вай дастгир мешавад, ҳафт чандон адо хоҳад кард: оре, тамоми бисоти хонаи худро хоҳад дод.

³²Касе ки бо зане зино кунад, беақл аст: нобудкунандаи ҷони худ чунин амал мекунад.

³³Ӯ зарбу лат ва шармандагӣ хоҳад ёфт, ва расвоии ӯ аз миён нахоҳад рафт,

³⁴Чунки рашк ғазаби шавҳарро меафрӯзад, ва дар рӯзи ниқор ӯ раҳм нахоҳад кард:

³⁵Ба бадали ҳеҷ фидия ба ту рӯйбинӣ нахоҳад кард, ва ришваро ҳар чанд бисьёр диҳӣ, розӣ нахоҳад шуд.