Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Ишаъё 3 Bible Online

Ишаъё 3 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Ишаъё 3

¹Зеро, инак Худованд, Худованди лашкарҳо, мадад ва такьягоҳро аз Ерусалим ва Яҳудо дур хоҳад кард: ҳар мадади нон ва ҳар мадади обро;

²Паҳлавон ва марди ҷангӣ, довар ва набӣ, ва соҳир ва муршидро;

³Мирипанҷоҳ ва шариф, ва мушовир, ва ҳунарвар ва азоимхонро.

⁴Ва амрадонро бар онҳо ба сарварӣ хоҳам дод, ва кӯдакон бар онҳо ҳукмронӣ хоҳанд кард.

⁵Ва қавм гирифтори зулм хоҳанд шуд: ҳар кас аз дасти каси дигар, ва ҳар кас аз дасти ёри худ; амрад ба пир, ва пастфитрат ба олиҷаноб густохӣ хоҳад кард.

⁶Вақте ки касе дар хонаи падараш ба бародари худ часпида, бигӯяд: «Ту либосе дорӣ, пас ҳокими мо шав, ва ин бесарусомонӣ зери дасти ту бошад», —

⁷Вай дар он рӯз овози худро баланд карда, хоҳад гуфт: «Ман наметовонам чорасоз шавам, зеро ки дар хонаи ман на ноне ҳаст, на либосе; маро ҳокими қавм таъин накунед».

⁸Ба ин минвол Ерусалим бесару сомон шудааст, ва Яҳудо фурӯ ғалтидааст, зеро ки забони онҳо ва аъмоли онҳо бар зидди Худованд аст, то ки чашмони ҷалоли Ӯро ба хашм оваранд.

⁹Ифодаи рӯйҳои онҳо бар зидди худашон гувоҳӣ медиҳад, ва онҳо дар бораи гуноҳи худ мисли мардуми Садӯм ошкоро сухан меронанд, ва онро пинҳон намедоранд. Вой бар ҷони онҳо! Зеро ки худашон ба сари худ бадӣ меоваранд.

¹⁰Ба одил бигӯед, ки ӯ некӣ хоҳад дид, зеро ки аз самараи аъмоли худ хоҳад хӯрд.

¹¹Вой бар ҳоли шарир, ки вай бадӣ хоҳад дид, зеро ки мукофоти амали дастҳои вай ба вай дода хоҳад шуд.

¹²Бар қавми ман кӯдакон зулм мекунанд, ва занон бар вай салтанат меронанд. Эй қавми ман! Роҳбаронат туро дар иштибоҳ меандозанд, ва самти роҳҳои туро вайрон кардаанд.

¹³Худованд барои додгарӣ бархостааст, ва рост истодааст, то ки қавмҳоро доварӣ намояд.

¹⁴Худованд бо пирони қавми Худ ва бо мирони он ба мурофиа хоҳад омад: «Шумо токзорро оташ задаед, ва он чи аз бенаво ғорат карда шудааст, дар хонаҳои шумост.

¹⁵Шумо чӣ ҳақ доред, ки қавми Маро мазлум созед, ва рӯйҳои бенавоёнро поймол кунед?» — мегӯяд Худованд, Худованди лашкарҳо.

¹⁶Ва Худованд гуфт: «Азбаски духтарони Сион мағрур шудаанд, ва гардан барафрохта роҳ мераванд, ва бо ғамзаҳои чашм ба васваса меандозанд, бо ишваю ноз мехироманд, ва зангӯлачаҳои халхолҳоро бар пойҳошон ҷарангос мезанонанд,

¹⁷Бинобар ин Худованд фарқи сари духтарони Сионро кал хоҳад кард, ва Худованд аврати онҳоро бараҳна хоҳад намуд».

¹⁸Дар он рӯз Худованд зебу зинати халхолҳо, ва пешонабандҳо, ва тавқҳоро нест хоҳад кард;

¹⁹Ва гӯшвораҳо, ва дастпонаҳо, ва рӯйбандҳоро;

²⁰Ва афсарҳо, ва занҷирҳо, ва камарбандҳо, ва атрдонҳо, ва тӯморҳоро;

²¹Ва ангуштаринҳо, ва ҳалқаҳои биниро;

²²Ва камзӯлҳо, ва ҷомаҳо, ва рӯймолҳо, ва ҳамьёнҳоро;

²³Ва оинаҳо, ва пероҳанҳо, ва дасторҳо, ва ҳиҷобҳоро.

²⁴Ва дар ивази роиҳаи атр тааффуни рим хоҳад буд; ва дар ивази камарбанд — арғамчин; ва дар ивази гесӯи пурпечу хам — калӣ; ва дар ивази либоси фарох — фӯтае аз палос; ва дар ивази зебоӣ — тамға.

²⁵Мардони ту ба шамшер, ва баҳодурони ту дар ҷанг хоҳанд афтод.

²⁶Ва дарвозаҳои он нола хоҳад кард ва мотам хоҳад гирифт, ва он тиҳӣ гардида, бар замин хоҳад нишаст.