Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Ибодат 14 Bible Online

Ибодат 14 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Ибодат 14

²«Ин аст қонун дар бораи махавӣ, дар рӯзе ки вай пок эълон карда мешавад: вай бояд назди коҳин оварда шавад.

³Ва коҳин аз ӯрдугоҳ берун меравад, ва коҳин мебинад, ва инак, махавӣ аз захми махав шифо ёфтааст;

⁴Ва коҳин амр мефармояд, ки барои шахси покшаванда ду парандаи зиндаи пок, ва чӯби арз, ва риштаи қирмизӣ, ва зуфо бигиранд.

⁵Ва коҳин амр мефармояд, ки як парандаро бар зарфи сафолин, бар оби равон бикушанд.

⁶Аммо парандаи зиндаро ӯ бо чӯби арз ва риштаи қирмизӣ ва зуфо мегирад, ва онҳоро бо парандаи зинда дар хуни парандае ки бар оби равон кушта шудааст, меғӯтонад.

⁷Ва бар касе ки аз махав пок мешавад, ҳафт карат мепошад, ва варо пок эълон мекунад, ва парандаи зиндаро ба саҳро сар медиҳад.

⁸Ва покшаванда либосҳояшро мешӯяд, ва тамоми мӯи худро метарошад, ва дар об ғусл мекунад, ва пок мешавад; ва баъд аз он ба ӯрдугоҳ меояд, ва ҳафт рӯз берун аз хаймаи худ зиндагӣ мекунад.

⁹Ва дар рӯзи ҳафтум тамоми мӯи худро метарошад, сари худ ва риши худ ва абрувони худ ва тамоми мӯи худро метарошад; ва либосҳои худро мешӯяд, ва бадани худро дар об ғусл медиҳад, ва пок мешавад.

¹⁰Ва дар рӯзи ҳаштум ду барраи беайб, ва як меши яксолаи беайб, ва се ушр [2] орди маҳини бо равған омехта барои ҳадияи ордӣ, ва як лӯҷ [3] равған мегирад.

¹¹Ва коҳини поккунанда шахси покшавандаро бо ин чизҳо ба ҳузури Худованд назди дари хаймаи ҷомеъ мегузорад.

¹²Ва коҳин як барраро мегирад, ва онро бо як лӯҷ равған барои қурбонии ҷурм тақдим менамояд, ва онҳоро ҳамчун инъоми ҷунбониданӣ ба ҳузури Худованд меҷунбонад.

¹³Ва барраро дар маконе ки қурбонии гуноҳ ва қурбонии сӯхтаниро забҳ мекунанд, яъне дар макони муқаддас забҳ менамояд; зеро ки ин қурбонии ҷурм мисли қурбонии гуноҳ аз они коҳин аст; ин қудси қудсҳост.

¹⁴Ва коҳин аз хуни қурбонии ҷурм мегирад, ва коҳин онро бар нармаи гӯши рости шахси покшаванда ва бар нарангушти дасти рости вай, ва бар нарангушти пои рости вай мемолад.

¹⁵Ва коҳин қадаре аз лӯҷи равған гирифта, бар кафи дасти чапи худ мерезад.

¹⁶Ва коҳин ангушти рости худро дар равғане ки дар кафи дасти чапи ӯст, меғӯтонад, ва аз равған бо ангушти худ ҳафт карат ба ҳузури Худованд мепошад.

¹⁷Ва аз бақияи равғане ки дар кафи дасти ӯст, коҳин ба нармаи гӯши рости шахси покшаванда, ва ба нарангушти дасти рости вай, ва ба нарангушти пои рости вай, болои хуни қурбонии ҷурм мемолад.

¹⁸Ва бақияи равғанеро, ки дар кафи дасти коҳин аст, ба сари шахси покшаванда мемолад, ва коҳин варо ба ҳузури Худованд кафорат менамояд.

¹⁹Ва коҳин қурбонии гуноҳро тақдим мекунад, ва покшавандаро аз наҷисии вай кафорат менамояд; ва сонӣ қурбонии сӯхтаниро забҳ мекунад.

²⁰Ва коҳин қурбонии сӯхтанӣ ва ҳадияи ордиро бар қурбонгоҳ мегузорад; ва коҳин варо кафорат менамояд, ва вай пок мешавад.

²¹Ва агар вай камбизоат буда, ин чизҳо барояш дастрас набошад, бигзор як барра барои қурбонии ҷурм бигирад, то ҷунбонида шавад ва варо кафорат намояд, ва як ушр орди маҳини бо равған омехта барои ҳадияи ордӣ бигирад, ва як лӯҷ равған,

²²Ва ду фохта, ё ду чӯҷаи кабӯтар, ки барояш дастрас бошад: яке қурбонии гуноҳ ва дигаре қурбонии сӯхтанӣ хоҳад буд.

²³Ва онҳоро дар рӯзи ҳаштуми покшавии худ назди коҳин, ба дари хаймаи ҷомеъ, ба хузури Худованд биёрад.

²⁴Ва коҳин барраи қурбонии ҷурм ва лӯҷи равғанро мегирад, ва коҳин онҳоро ҳамчун инъоми ҷунбониданӣ ба ҳузури Худованд меҷунбонад.

²⁵Ва барраи қурбонии ҷурмро забҳ мекунад; ва коҳин аз хуни қурбонии ҷурм гирифта, ба нармаи гӯши рости шахси покшаванда, ва ба нарангушти дасти рости вай, ва ба нарангушти пои рости вай мемолад.

²⁶Ва коҳин аз равған ба кафи дасти чапи худ мерезад.

²⁷Ва коҳин аз равғане ки дар кафи дасти чапи ӯст, бо ангушти рости худ ҳафт карат ба ҳузури Худованд мепошад.

²⁸Ва коҳин аз равғане ки дар кафи ӯст, ба нармаи гӯши рости шахси покшаванда, ва ба нарангушти дасти рости вай, ва ба нарангушти пои рости вай, бар ҷои хуни қурбонии ҷурм мемолад.

²⁹Ва бақияи равғанеро, ки дар кафи коҳин аст, ба сари шахси покшаванда мемолад, то ки варо ба ҳузури Худованд кафорат намояд.

³⁰Ва яке аз фохтаҳо ё чӯҷаҳои кабӯтарро, ки барояш дастрас бошад, тақдим менамояд, —

³¹Яъне аз он чи барояш дастрас бошад, якеро барои курбонии гуноҳ ва дигареро барои қурбонии сӯхтанӣ бо якҷоягии хадияи ордӣ; ва коҳин покшавандаро ба ҳузури Худованд кафорат менамояд.

³²Ин аст қонун дар бораи шахсе ки захми махав дорад, ва дороии вай барои пок шуданаш ғайрикофист».

³³Ва Худованд ба Мусо ва Ҳорун сухан ронда, гуфт:

³⁴«Вақте ки ба замини Канъон, ки онро Ман ба тасарруфи шумо медиҳам, дохил шавед, ва Ман захми махавро ба хонае дар замини мулки шумо бифиристам,

³⁵Пас, соҳиби он хона бояд назди коҳин омада, бигӯяд: „Дар хона чизе мисли захм ба назар менамояд“.

³⁶Ва коҳин амр мефармояд, ки хонаро холӣ кунанд, пеш аз он ки коҳин барои дидани он захм биёяд, то ки ҳар он чи дар хона аст, наҷис нашавад; ва сонӣ коҳин барои дидани хона меояд.

³⁷Ва ӯ захмро мебинад, ва инак, захм бар деворҳои хона аз чуқурчаҳои сабзтоб ё сурхтоб иборат аст, ва намудашон аз девор пасттар аст;

³⁸Ва коҳин аз хона ба дари хона мебарояд, ва хонаро ҳафтрӯза мебандад.

³⁹Ва дар рӯзи ҳафтум коҳин омада, мебинад, ва инак, захм бар деворҳои хона паҳн шудааст;

⁴⁰Ва коҳин амр мефармояд, ки сангҳоеро, ки захм бар онҳост, канда гиранд, ва онҳоро берун аз шаҳр, дар макони нопоке партоянд,

⁴¹Ва андоваи хонаро аз дарун гирдогирд битарошанд, ва хокеро, ки тарошидаанд, берун аз шаҳр, дар макони нопоке бирезанд,

⁴²Ва сангҳои дигаре гирифта, ба ҷои он сангҳо бимонанд, ва хоки дигаре гирифта, хонаро андова кунанд.

⁴³Ва агар захм аз нав пайдо шуда, баъд аз канда гирифтани сангҳо, ва баъд аз тарошидани андоваи хона, ва баъд аз андова кардани он боз дар хона паҳн шавад,

⁴⁴Пас, коҳин омада, мебинад, ва инак, захм дар хона паҳн шудааст, — ин махави муфсид аст дар хона; ва он наҷис аст.

⁴⁵Ин хонаро бояд вайрон карда, сангҳояш, ва чӯбҳояш, ва тамоми хоки хонаро берун аз шаҳр, дар макони нопоке бароранд.

⁴⁶Ва ҳар кӣ ба ин хона дар тамоми айёме ки он баста аст, доҳил шавад, то шом наҷис хоҳад буд.

⁴⁷Ва ҳар кӣ дар ин хона бихобад, бояд либосҳои худро бишӯяд, ва ҳар кӣ дар ин хона чизе бихӯрад, бояд либосҳои худро бишӯяд.

⁴⁸Ва агар коҳин омада бубинад, ва инак, захм баъд аз андова кардани хона паҳн нашудааст, — коҳин хонаро пок эълон мекунад, зеро ки захм бартараф шудааст.

⁴⁹Ва ӯ барои пок кардани хона ду паранда, ва чӯби арз, ва риштаи қирмизӣ, ва зуфо мегирад,

⁵⁰Ва як парандаро бар зарфи сафолин, бар оби равон мекушад;

⁵¹Ва чӯби арз, ва зуфо, ва риштаи қирмизӣ, ва парандаи зиндаро мегирад, ва онҳоро дар хуни парандае ки бар оби равон кушта шудааст, меғӯтонад, ва бар хона ҳафт карат мепошад;

⁵²Ва хонаро бо хуни паранда, ва бо оби равон, ва бо парандаи зинда, ва бо чӯби арз, ва бо зуфо, ва бо риштаи қирмизӣ пок мекунад,

⁵³Ва парандаи зиндаро берун аз шаҳр, ба саҳро сар медиҳад, ва хонаро кафорат менамояд, ва он пок хоҳад буд».

⁵⁴Ин аст қонун дар бораи ҳар захми махав ва дар бораи калӣ,

⁵⁵Ва дар бораи махави либос ва хона,

⁵⁶Ва дар бораи варам, ва дар бораи хушкӣ, ва дар бораи доғи равшан, —

⁵⁷Барои таълим додани он ки кадом вақт ин наҷис аст, ва кадом вақт ин пок аст. Ин аст қонун дар бораи махав.