Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Ибодат 18 Bible Online

Ибодат 18 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Ибодат 18

¹Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:

²«Ба банӣ‐Исроил сухан ронда, ба онҳо бигӯ: Ман Худованд Худои шумо ҳастам.

³Мисли аъмоли замини Миср, ки дар он сокин будед, амал накунед, ва мисли аъмоли замини Канъон, ки Ман шуморо ба он ҷо мебарам, амал накунед, ва бар тибқи фароизи онҳо рафтор нанамоед.

⁴Дастурҳои Маро ба амал оваред ва фароизи Маро риоя намоед, то ки бар тибқи онҳо рафтор кунед; Ман Худованд Худои шумо ҳастам.

⁵Ва фароизу дастурҳои Маро риоя намоед, ки одам онҳоро ба амал оварда, бо онҳо зинда хоҳад буд; Ман Худованд ҳастам.

⁶Ҳеҷ кас ба ҳеҷ хешованди ҳамҷисми худ наздик нашавад, то ки авраташро ошкор кунад; Ман Худованд ҳастам.

⁷Аврати падаратро, яъне аврати модаратро ошкор накун; вай модари туст, аврати варо ошкор накун.

⁸Аврати зани падаратро ошкор накун; он аврати падари туст.

⁹Аврати хоҳаратро, яъне духтари падарат ё духтари модаратро, хоҳ мавлуди хона бошад хоҳ мавлуди берун, — аврати онҳоро ошкор накун.

¹⁰Аврати духтари писарат ё духтари духтаратро, — аврати онҳоро ошкор накун, зеро ки инҳо аврати туст.

¹¹Аврати духтари зани падаратро, ки аз падарат зоида шуда бошад, — вай хоҳари туст, — аврати варо ошкор накун.

¹²Аврати хоҳари падаратро ошкор накун; вай ҳамҷисми падари туст.

¹³Аврати хоҳари модаратро ошкор накун, зеро ки вай ҳамҷисми модари туст.

¹⁴Аврати бародари падаратро ошкор накун: ба зани вай наздик нашав; вай янгаи туст.

¹⁵Аврати келинатро ошкор накун; вай зани писари туст, аврати варо ошкор накун.

¹⁶Аврати зани бародаратро ошкор накун; ин аврати бародари туст.

¹⁷Аврати зан ва духтари варо ошкор накун; духтари писараш ва духтари духтарашро нагир, то ки аврати варо ошкор кунӣ; инҳо ҳамҷисми вай мебошанд, ва ин фисқу фуҷур аст.

¹⁸Ва занеро бо хоҳараш ҳамчун паланҷи вай нагир, то ки аврати ӯро дар ҳузури вай, ҳангоме ки вай зинда аст, ошкор кунӣ.

¹⁹Ва ба зан дар вақти нопокии ҳайзи вай наздик нашав, то ки аврати варо ошкор кунӣ.

²⁰Ва бо зани ёри худ ҷимоъ накун, то ки нутфа рехта, бо вай наҷис гардӣ.

²¹Ва аз насли худ ҳеҷ якеро барои Мӯлик аз оташ нагузарон, ва исми Худои худро беҳурмат нагардон.

²²Ва бо мард мисли зан ҷимоъ накун; ин кори зишт аст.

²³Ва бо ҳеҷ чорпо нахусп, то ки бо он наҷис гардӣ; ва зане набояд пеши чорпое биистад, то ки бо он ҷимоъ кунад; ин қабоҳат аст.

²⁴Бо ҳеҷ яке аз инҳо худро наҷис нагардонед, зеро халқҳое ки Ман онҳоро аз пеши шумо бадар меронам, худро бо ҳамаи инҳо наҷис гардонидаанд.

²⁵Ва замин наҷис гардид, ва Ман онро барои гуноҳаш ҷазо додам, ва замин сокинони худро қай намуд.

²⁶Вале шумо фароизу дастурҳои Маро риоя намоед, ва ҳеҷ якеро аз ин қабоҳатҳо ба амал наоваред, — хоҳ тубҷоиён хоҳ ғарибоне ки дар миёни шумо маскан гирифтаанд;

²⁷Зеро мардумони ин замин, ки пеш аз шумо буданд, ҳамаи ин қабоҳатҳоро ба амал меоварданд, ва замин наҷис гардид;

²⁸Мабодо ин замин шуморо низ, агар онро наҷис гардонед, қай кунад, чунон ки халқҳоеро, ки пеш аз шумо буданд, қай кардааст.

²⁹Зеро ҳар касе ки яке аз ин қабоҳатҳоро ба амал оварад, ҷонҳои ба амал овардагон аз миёни қавми худ маҳв хоҳанд шуд.

³⁰Пас, фармони Маро риоя намоед, то ки бар тибқи он урфу одатҳои зишт, ки пеш аз шумо ба амал оварда шудааст, амал накунед, ва бо онҳо худро наҷис нагардонед. Ман Худованд Худои шумо ҳастам».