Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Ибодат 25 Bible Online

Ибодат 25 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Ибодат 25

¹Ва Худованд ба Мусо дар кӯҳи Сино сухан ронда, гуфт:

²«Ба банӣ‐Исроил сухан ронда, ба онҳо бигӯ: ҳангоме ки шумо ба замине ки Ман ба шумо медиҳам, дохил шавед, он гоҳ замин бояд дар шанбеи Худованд ором гирад.

³Шаш сол киштзори худро кишт намо, ва шаш сол токзори худро каллак бизан, ва ҳосили онро ғунучин бикун;

⁴Ва дар соли ҳафтум бигзор шанбеи оромӣ барои замин, яъне шанбеи Худованд бошад: киштзори худро кишт накун, ва токзори худро каллак назан;

⁵Он чиро, ки дар киштзори ту худ аз худ рӯида бошад, дарав накун, ва ангурҳои токеро, ки каллак назадаӣ, ғунучин нанамо; бигзор ин соли оромӣ барои замин бошад.

⁶Ва бигзор шанбеи замин хӯрок барои шумо бошад, — барои ту ва ғуломат, ва канизат, ва муздурат, ва сокинат, ки бо ту истиқомат доранд;

⁷Ва барои чорпоёнат, ва барои ҳайвоноте ки дар замини ту ҳастанд, бигзор тамоми ҳосили он хӯрок бошад.

⁸Ва барои худ ҳафт шанбеи солҳоро, яъне ҳафт солро ҳафт маротиба бишумор, ва айёми ин ҳафт шанбеи солҳо барои ту чилу нӯҳ сол хоҳад шуд.

⁹Ва дар моҳи ҳафтум, дар рӯзи даҳуми моҳ, шохи баландовозро бинавоз; дар рӯзи кафорат шохро дар тамоми замини худ бинавозед.

¹⁰Ва соли панҷоҳумро тақдис кунед, ва дар замин барои ҳамаи сокинонаш озодӣ эълон намоед; бигзор ин барои шумо юбил бошад; ва ҳар яке ба мулки худ баргардед, ва ҳар яке ба оилаи худ баргардед.

¹¹Бигзор ин соли панҷоҳум барои шумо юбил бошад: кишт накунед, ва он чиро, ки худ аз худ рӯида бошад, дарав накунед, ва ангурҳои токеро, ки каллак зада нашудааст, ғунучин нанамоед.

¹²Зеро ки ин юбил аст; бигзор он барои шумо муқаддас бошад; аз киштзор ҳосили онро бихӯред.

¹³Дар ин соли юбил ҳар яке ба мулки худ баргардед.

¹⁴Ва агар чизе ба ёри худ бифрӯшед, ё чизе аз дасти ёри худ бихаред, якдигарро фиреб накунед.

¹⁵Мувофиқи солҳои баъд аз юбил аз ёри худ бихар, ва мувофиқи солҳои ҳосилот вай бояд ба ту бифрӯшад.

¹⁶Мувофиқи бисьёрии он солҳо баҳои онро зиёд кун, ва мувофиқи камии он солҳо баҳои онро кам намо, зеро ки шумораи ҳосилотро вай ба ту мефурӯшад.

¹⁷Ва якдигарро фиреб накунед; ва аз Худои худ тарсон бош; зеро ки Ман Худованд Худои шумо ҳастам.

¹⁸Пас, фароизи Маро ба ҷо оваред, ва аҳкоми Маро риоя намоед, ва онҳоро ба амал оваред, ва бар замин ба амният сокин хоҳед буд.

¹⁹Ва замин ҳосили худро хоҳад дод, ва то серӣ хоҳед хӯрд, ва бар он ба амният сокин хоҳед буд.

²⁰Ва агар гӯед: „Дар соли ҳафтум чӣ мехӯрем, дар сурате ки кишт намекунем ва ҳосилоти худро намебардорем?“, —

²¹Ман баракати Худро дар соли шашум бар шумо равона хоҳам кард, ва он барои се сол ҳосил хоҳад дод.

²²Ва дар соли ҳаштум кишт хоҳед кард, вале аз ҳосилоти кӯҳна хоҳед хӯрд; то соли нӯҳум, то пухта расидани ҳосили он, ҳосилоти кӯҳнаро хоҳед хӯрд.

²³Вале замин набояд ба сурати абадӣ фурӯхта шавад, зеро ки замин аз они Ман аст; ва шумо назди Ман ғариб ва сокин ҳастед.

²⁴Ва дар тамоми замини мулки худ имконият диҳед, ки замин фидия дода гирифта шавад.

²⁵Агар бародари ту бенаво шуда, як қисми мулкашро бифрӯшад, фидиядеҳи ӯ, ки хеши наздики ӯст, меояд, ва он чиро, ки бародараш фурӯхтааст, фидия дода мегирад.

²⁶Ва агар касе фидиядеҳ надошта бошад, вале худаш доро гардида, барои фидия дода гирифтанаш маблағи зарурӣ дар дасташ пайдо шавад, —

²⁷Бигзор ӯ солҳои фурӯхти худро ҳисоб кунад, ва бақияи маблағро ба он кас, ки фурӯхта буд, баргардонад, ва ба мулки худ баргардад.

²⁸Ва агар маблағи зарурӣ, ки бояд ба он кас баргардонад, дар дасташ пайдо нашавад, дар он сурат он чи ӯ фурӯхтааст, дар дасти харидори он то соли юбил мемонад, ва дар юбил он раҳо мешавад, ва ӯ ба мулки худ бармегардад.

²⁹Ва агар касе хонаи истиқоматро дар шаҳри ҳисордор бифрӯшад, то гузаштани як сол баъд аз фурӯхтани он ӯ ҳақ дорад, ки фидия дода онро бигирад, яъне хуқуқи фидия дода гирифтани он як сол давом мекунад.

³⁰Валекин агар дар муддати як соли тамом онро фидия дода нагирад, он хонае ки дар шаҳри ҳисордор воқеъ аст, дар дасти харидори он ба таври доимӣ дар наслҳои вай мемонад, яъне дар юбил раҳо намешавад.

³¹Вале хонаҳои деҳоте ки гирдогирд ҳисор надорад, бояд мисли киштзори он замин ҳисоб ёбад: онҳоро фидия дода гирифтан мумкин аст, ва дар юбил онҳо раҳо мешавад.

³²Ва шаҳрҳои левизодагон, яъне хонаҳое ки онҳо дар шаҳрҳои мулки худ доранд, — левизодагон ҳамеша ҳақ доранд, ки фидия дода онҳоро бигиранд.

³³Ва ҳатто агар касе аз левизодагон фидия дода гирифта бошад, он хонае ки дар шаҳри мулки ӯ фурӯхта шудааст, дар юбил раҳо мешавад, зеро ки хонаҳои шаҳрҳои левизодагон мулки онҳо дар миёни банӣ‐Исроил мебошад.

³⁴Ва чарогоҳҳои назди шаҳрҳои онҳо набояд фурӯхта шавад, зеро ки ин мулки абадист барои онҳо.

³⁵Ва агар бародарат бенаво шуда, назди ту тиҳидаст гардад, ӯро, хоҳ ғариб бошад хоҳ сокин, дастгирӣ намо, то ки бо ту зиндагӣ кунад.

³⁶Аз ӯ суд ва рибо нагир, на аз Худои худ тарсон бош, то ки бародарат бо ту зиндагӣ кунад.

³⁷Нуқраи худро ба ӯ ба суд надеҳ, ва хӯроки худро ба рибо надеҳ.

³⁸Ман Худованд Худои шумо ҳастам, ки шуморо аз замини Миср берун овардаам, то ки замини Канъонро ба шумо диҳам, ва Худои шумо бошам.

³⁹Ва агар бародарат бенаво гардида, ба ту фурӯхта шавад, ӯро мисли ғуломе кор нафармо.

⁴⁰Мисли муздуре, мисли сокине ӯ бояд назди ту бошад; бигзор то соли юбил ӯ назди ту кор кунад.

⁴¹Ва он гоҳ ӯ аз ту раҳо мешавад, худаш ва фарзандонаш ҳамроҳи ӯ, ва ба қабилаи худ бармегардад, ва ба мулки падарони худ аз нав дохил мешавад.

⁴²Зеро ки онҳо бандагони Мананд, ки онҳоро аз замини Миср берун овардаам: онҳо набояд тавре фурӯхта шаванд, ки ғуломонро мефурӯшанд.

⁴³Ба ӯ бераҳмона хукмронӣ накун, ва аз Худои худ тарсон бош.

⁴⁴Вале барои он ки ғуломат ва канизат аз они ту бошанд, аз халқҳое ки дар атрофи шумо ҳастанд, — аз онҳо ғулом ва каниз бихаред.

⁴⁵Ва низ аз фарзандони сокиноне ки назди шумо маскан гирифтаанд, — аз онҳо метавонед бихаред, ва аз қабилаи онҳо, ки назди шумо мебошанд, яъне онҳо дар замини шумо зоидаанд; ва инҳо метавонанд моликияти шумо бошанд.

⁴⁶Ва онҳоро метавонед баъд аз худ ба писаронатон ҳамчун моликияти меросӣ бисупоред: онҳоро дар тамоми умрашон метавонед ғулом гардонед. Вале бар бародарони худ, банӣ‐Исроил, — бигзор касе бар бародаронаш бераҳмона ҳукмронӣ накунад.

⁴⁷Ва агар ғарибе ё сокине ки назди туст, дороӣ пайдо кунад, вале бародарат назди вай бенаво шуда, ба он ғариб ё сокине ки назди туст, ё ба касе ки аз қабилаи он ғариб аст, худро бифрӯшад, —

⁴⁸Баъд аз фурӯхта шуданаш бигзор ӯ фидия дода гирифта шавад: яке аз бародаронаш бояд фидия дода ӯро бигирад;

⁴⁹Ё амакаш ё писари амакаш бояд фидия дода ӯро бигирад; ё касе аз ҳамҷисмони ӯ, яъне аз қабилаи ӯ бояд фидия дода ӯро бигирад; ё ки, агар худаш дороӣ пайдо карда бошад, бигзор фидия дода худро раҳо кунад.

⁵⁰Ва бигзор ӯ бо касе ки ӯро харидааст, аз соле ки худро ба вай фурӯхта буд, то соли юбил ҳисобӣ кунад, ва нуқрае ки дар ивазаш ӯ худро фурӯхта буд, бояд мувофиқи солҳо тақсим карда дода шавад, ва мӯҳлате ки ӯ назди вай буд, мисли мӯҳлати муздур ҳисоб ёбад.

⁵¹Агар солҳои бисьёр боқӣ монда бошад, ӯ бояд мувофиқи онҳо аз нуқрае ки ба ивазаш харида шуда буд, барои фидияи худ баргардонад.

⁵²Ва агар то соли юбил солҳои кам боқӣ монда бошад, бигзор ӯ онро бо вай ҳисоб карда, мувофиқи он солҳо фидияи раҳоии худро бидиҳад.

⁵³Мисли муздуре ки сол ба сол киро карда мешавад, назди вай бошад; бигзор вай дар пеши назари ту бар ӯ бераҳмона ҳукмронӣ накунад.

⁵⁴Ва агар ӯ бо ин роҳҳо фидия дода гирифта нашавад, — дар соли юбил ӯ раҳо мешавад, ҳам худи ӯ ва ҳам фарзандонаш бо ӯ;

⁵⁵Зеро ки банӣ‐Исроил бандагони Мананд; онҳо бандагони Мананд, ки онҳоро аз замини Миср берун овардаам. Ман Худованд Худои шумо ҳастам.