Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Ибодат 27 Bible Online

Ибодат 27 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Ибодат 27

¹Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:

²«Ба банӣ‐Исроил сухан ронда, ба онҳо бигӯ: агар касе назр кунад, ки нуфусе мувофиқи қиматдиҳии ту аз они Худованд бошад,

³Ва агар қиматдиҳии ту барои марди аз бистсола то шастсола бошад, — қиматдиҳии ту панҷоҳ сиқл нуқра бар тибқи сиқли муқаддас хоҳад буд.

⁴Ва агар вай занбошад, — қиматдиҳии ту сӣ сиқл хоҳад буд.

⁵Ва агар аз панҷсола то бистсола бошад, — қиматдиҳии ту барои мард бист сиқл, ва барои зан даҳ сиқл хоҳад буд.

⁶Ва агар аз якмоҳа то панҷсола бошад, — қиматдиҳии ту барои мард панҷ сиқл нуқра, ва барои зан қиматдиҳии ту се сиқл нуқра хоҳад буд.

⁷Ва агар аз шастсола ва болотар бошад, — барои мард қиматдиҳии ту понздаҳ сиқл, ва барои зан даҳ сиқл хоҳад буд.

⁸Ва агар вай ба дараҷае бенаво бошад, ки қиматдиҳии туро натавонад адо намояд, — бигзор варо назди коҳин биёранд, ва коҳин қимате барояш муайян кунад; бигзор коҳин ба қадри дороии назркунанда қимати варо муайян намояд.

⁹Ва агар он чорпое бошад, ки аз онҳо барои Худованд қурбонӣ мекунанд, ҳар он чи касе аз онҳо ба Худованд тақдим менамояд, муқаддас хоҳад буд.

¹⁰Набояд онро иваз кунад ва хубро ба бад ё бадро ба хуб бадал намояд; ва агар чорпоеро ба чорпое иваз намояд, — ҳам он ва ҳам ивази он муқаддас хоҳад буд.

¹¹Ва агар он ягон чорпои наҷис бошад, ки аз онҳо барои Худованд қурбонӣ намекунанд, — бигзор он чорпоро пеши коҳин биёрад,

¹²Ва коҳин ба он, хоҳ хуб бошад хоҳ бад, қимат медиҳад, ва чӣ тавре ки коҳин қимат диҳад, ҳамон тавр хоҳад шуд.

¹³Ва агар онро фидия дода гирифтанӣ шавад, бигзор бар он қимат панҷьяки онро илова намояд.

¹⁴Ва агар касе хонаи худро вақф кунад, то ки он барои Худованд муқаддас бошад, коҳин бояд ба он, хоҳ хуб бошад хоҳ бад, қимат диҳад; чӣ тавре ки коҳин ба он қимат диҳад, ҳамон тавр ба амал хоҳад омад.

¹⁵Ва агар вақфкунанда хонаи худро фидия дода гирифтанӣ шавад, бигзор бар он қимат панҷьяки онро илова намояд, ва он аз они ӯ хоҳад буд.

¹⁶Ва агар касе аз мулки худ қитъае барои Худованд вақф кунад, қимати он бояд мувофиқи зироати он бошад: барои зироати як хӯмер ҷав — панҷоҳ сиқл нуқра.

¹⁷Агар қитъаи худро аз соли юбил вақф кунад, бигзор мувофиқи ҳамин қимат ба амал ояд.

¹⁸Ва агар қитъаи худро баъд аз юбил вақф кунад, дар он сурат коҳин бояд нуқраро бар тибқи солҳое ки то соли юбил боқӣ монда бошад, ҳисоб кунад, ва бигзор ин аз қимати он тарх намуда шавад.

¹⁹Ва агар қитъаро вақфкунандаи он фидия дода гирифтанӣ шавад, бигзор панҷьяки қимати онро бар он илова намояд, ва он дар ихтиёраш хоҳад монд.

²⁰Ва агар ӯ қитъаро фидия дода нагирад, ё агар қитъа ба каси дигар фурӯхта шавад, — баъд аз ин фидия дода гирифтан мумкин нест.

²¹Ва он қитъа, вақте ки дар юбил раҳо шавад, ҳамчун қитъаи вақф барои Худованд муқаддас хоҳад буд; он ба тасарруфи коҳин дароварда хоҳад шуд.

²²Ва агар касе китъаеро, ки харида бошад, яъне қитъаеро, ки аз мулки худаш нест, барои Худованд вақф кунад, —

²³Кохин бояд маблағи қимати онро то соли юбил барои ӯ ҳисоб кунад, ва ӯ бояд он қиматро дар ҳамон рӯз ҳамчун вақфи Худованд бидиҳад.

²⁴Дар соли юбил он қитъа ба касе хоҳад баргашт, ки аз вай харида шуда буд, яъне тасарруфи он замин ба вай тааллуқ дошт.

²⁵Ва ҳар қимате ки дода мешавад, бояд бо сиқли муқаддас бошад: бист ҷеро дар як сиқл бояд бошад.

²⁶Аммо нахустзодае аз чорпоён, ки ба сабаби нахустзодагияш аз они Худованд аст, — набояд касе онро вақф намояд; он, хоҳ гов бошад хоҳ гӯсфанд, аз они Худованд аст.

²⁷Ва агар он аз чорпоёни наҷис бошад, бояд мувофиқи қимате ки ба он дода шудааст, фидия дода гирифта шавад, ва панҷьяки он қимат бар он илова карда шавад; ва агар фидия дода гирифта нашавад, он бояд мувофиқи қимате ки дода шудааст, фурӯхта шавад.

²⁸Аммо ҳар вақфе ки касе аз ҳар дороии худ барои Худованд вақф мекунад — хоҳ аз одам ва чорпоён бошад, хоҳ қитъае аз мулки вай, — на фурӯхта мешавад ва на фидия дода гирифта мешавад; ҳар вақф қудси қудсҳост барои Худованд.

²⁹Ҳар вақфе ки аз миёни одамон вақф карда шуда бошад, фидия дода гирифта намешавад: бояд кушта шавад.

³⁰Ва ҳар ушри замин, — чи аз зироати замин, чи аз меваи дарахтон, — аз они Худованд аст; ин барои Худованд муқаддас мебошад.

³¹Ва агар касе бихоҳад, ки барои ушри худ фидия диҳад, бигзор бар қимати он панҷьяки онро илова намояд.

³²Ва ҳар ушри гов ва гӯсфанд, яъне ҳар он чи аз зери асои чӯпон мегузарад, даҳуми он барои Худованд муқаддас хоҳад буд.

³³Кас набояд диққат кунад, ки оё он хуб аст ё бад, ва набояд онро иваз намояд; ва агар онро иваз намояд, ҳам худи он ва ҳам ивази он муқаддас хоҳад буд; ва барои он фидия додан мумкин нест».

³⁴Ин аст аҳкоме ки Худованд ба Мусо барои банӣ‐Исроил дар кӯҳи Сино амр фармудааст.