Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Ибодат 7 Bible Online

Ибодат 7 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Ибодат 7

¹Ва ин аст қонуни қурбонии ҷурм: ин қудси қудсҳост.

²Дар маконе ки қурбонии сӯхтаниро забҳ мекунанд, қурбонии ҷурмро низ бояд дар он ҷо забҳ кунанд; ва хуни он бояд бар қурбонгоҳ гирдогирд пошида шавад.

³Ва аз он ӯ тамоми чарбуяшро тақдим менамояд: дунба ва чарбуе ки амъоро мепӯшонад,

⁴Ва ду гурда ва чарбуе ки бар онҳо то худи ронҳо мебошад, ва қабати чарбуе ки бар ҷигар аст, — бигзор онро бо гурдаҳо ҷудо кунад.

⁵Ва коҳин онҳоро бар қурбонгоҳ ҳамчун қурбонии оташин барои Худованд месӯзонад. Ин қурбонии ҷурм аст.

⁶Ҳар мардина аз миёни коҳинон онро метавонад бихӯрад; он бояд дар макони муқаддас хӯрда шавад. Ин қудси қудсҳост.

⁷Қурбонии гуноҳ монанди қурбонии ҷурм аст, яъне қонуни онҳо як аст: он аз они коҳинест, ки ба воситаи он кафорат менамояд.

⁸Ва коҳине ки қурбонии сӯхтании касеро тақдим менамояд, пӯсти он қурбонии сӯхтание ки ӯ тақдим намудааст, аз они ҳамин коҳин хоҳад буд.

⁹Ва ҳар ҳадияи ордӣ, ки дар танӯр пухта шудааст, ва ҳар он чи дар дег ва бар тоба тайёр карда шудааст, аз они коҳине ки онро тақдим менамояд, хоҳад буд.

¹⁰Ва ҳар ҳадияи ордӣ, хоҳ бо равған омехта, хоҳ хушк бошад, аз они тамоми банӣ‐Ҳорун хоҳад буд, бе он ки аз якдигар тафовуте дошта бошанд.

¹¹Ва ин аст қонуни забҳи саломатӣ, ки ба Худованд тақдим карда мешавад.

¹²Агар касе онро барои шукрона тақдим намояд, ӯ бояд бо забҳи шукрона қурсҳои фатири бо равған омехташуда, ва нончаҳои тунуки фатири равған молидашуда, ва аз орди маҳине ки бо оби ҷӯш омехтааст, қурсҳои бо равған омехташуда тақдим намояд;

¹³Қурбонии худро ҳамроҳи забҳи шукронаи саломатии худ ӯ бояд бо қурсҳои нони хамиртурушдор тақдим намояд.

¹⁴Ва аз он якеро аз ҳар қурбонӣ ҳамчун ҳадия барои Худованд тақдим менамояд; ин аз они коҳине ки хуни забҳи саломатиро мепошад, хоҳад буд.

¹⁵Ва гӯшти забҳи шукронаи саломатии ӯ бояд дар рӯзи қурбонӣ шуданаш хӯрда шавад; аз он то субҳ набояд боқӣ гузошта шавад.

¹⁶Ва агар забҳи қурбонии ӯ аз рӯи назр ё хайрот бошад, забҳи ӯ бояд дар рӯзи қурбонӣ шуданаш хӯрда шавад; ва бақияи онро рӯзи дигар хӯрдан мумкин аст.

¹⁷Ва он чи аз гӯшти он забҳ боқӣ монда бошад, бояд дар рӯзи сеюм дар оташ сӯзонида шавад.

¹⁸Ва агар аз гӯшти забҳи саломатии ӯ дар рӯзи сеюм хӯрда шавад, он сазовори таваҷҷӯҳ нахоҳад буд, ва барои касе ки онро қурбонӣ кардааст, ба ҳисоб оварда нахоҳад шуд; он наҷис аст, ва ҳар кӣ аз он бихӯрад, барои гуноҳаш ҷазо хоҳад ёфт.

¹⁹Ва гӯшти он, агар ба ягон чизи наҷис бирасад, набояд хӯрда шавад, балки бояд дар оташ сӯзонида шавад; ва гӯшти покро ҳар каси пок метавонад бихӯрад.

²⁰Вале агар касе аз гӯшти забҳи саломатӣ, ки барои Худованд аст, бихӯрад, дар ҳолате ки наҷосати ӯ бар ӯ бошад, он кас аз миёни қавми худ маҳв хоҳад шуд.

²¹Ва агар касе ба ҳар чизи наҷис, хоҳ ба наҷосати одамизод, хоҳ ба чорпои наҷис, хоҳ ба ҳар чизи зишти наҷис бирасад, ва аз гӯшти забҳи саломатӣ, ки барои Худованд аст, бихӯрад, — он кас аз миёни қавми худ маҳв хоҳад шуд».

²²Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:

²³«Ба банӣ‐Исроил сухан ронда, бигӯ: хеҷ як чарбуи гов ва гӯсфанд ва бузро нахӯред,

²⁴Ва чарбуи чорпои мурда ва чарбуи чорпои даридашударо барои ҳар кор истеъмол кардан мумкин аст, вале ба ҳеҷ ваҷҳ онро нахӯред.

²⁵Зеро ҳар кӣ чарбуи чорпоеро, ки аз он қурбонии оташин барои Худованд тақдим карда мешавад, бихӯрад, — он касе ки хӯрда бошад, аз миёни қавми худ маҳв хоҳад шуд.

²⁶Ва ҳеҷ хунро, — хоҳ аз они паранда бошад, хоҳ аз они чорпо, — дар масканҳои худ нахӯред.

²⁷Ҳар кӣ ҳар гуна хунро бихӯрад, — он кас аз миёни қавми худ маҳв хоҳад шуд».

²⁸Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:

²⁹«Ба банӣ‐Исроил сухан ронда, бигӯ: ҳар кӣ забҳи саломатии худро барои Худованд тақдим менамояд, ӯ бояд қурбонии худро аз забҳи саломатии худ барои Худованд биёрад.

³⁰Бо дастҳои худ ӯ бояд қурбонии оташинро барои Худованд биёрад, чарбуро бо сина бояд биёрад, то ки он синаро ба ҳузури Худованд биҷунбонад.

³¹Ва коҳин чарбуро бар қурбонгоҳ месӯзонад, ва сина аз они Ҳорун ва писаронаш хоҳад буд.

³²Ва соқи ростро ҳамчун пешкаши муқаддас аз забҳҳои саломатии худ ба коҳин бидиҳед.

³³Ҳар кӣ аз писарони Ҳорун хуни қурбонии саломатӣ ва чарбуро тақдим менамояд, соқи рост ҳиссаи ӯ хоҳад буд.

³⁴Зеро ки Ман синаи ҷунбониданӣ ва соқи пешкашро аз банӣ‐Исроил, аз забҳҳои саломатии онҳо гирифтам, ва онҳоро ба Хоруни коҳин ва писаронаш ба фаризаи абадӣ аз ҷониби банӣ‐Исроил додам».

³⁵Ин аст насибаи тадҳини Ҳорун ва насибаи тадҳини писаронаш аз қурбониҳои оташини Худованд дар рӯзе ки онҳо наздик оварда шуданд, то ки барои Худованд каҳонат кунанд,

³⁶Ки ба онҳо додани онро Худованд амр фармуд, дар рӯзе ки онҳоро аз миёни банӣ‐Исроил тадҳин намуд. Ин фаризаи абадӣ дар наслҳои онҳост.

³⁷Ин аст қонуни қурбонии сӯхтанӣ, ҳадияи ордӣ, қурбонии гуноҳ, қурбонии ҷурм, қурбонии гумоштанӣ ва забҳи саломатӣ,

³⁸Ки Худованд ба Мусо дар кӯҳи Сино амр фармуда буд, дар рӯзе ки ба банӣ‐Исроил дар биёбони Сино амр фармуд, ки қурбониҳои худро барои Худованд тақдим намоянд.