Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Юил 3 Bible Online

Юил 3 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Юил 3

¹Зеро ки инак, дар он айём ва дар он замон, ҳангоме ки асирони Яҳудо ва Ерусалимро баргардонида бошам,

²Ман ҳамаи халқҳоро ҷамъ карда, ба водии Еҳӯшофот хоҳам овард, ва дар он ҷо бар онҳо барои қавми Худ ва мероси Худ — Исроил доварӣ хоҳам намуд, ки варо онҳо дар миёни халқҳо пароканда сохта, замини Маро тақсим кардаанд,

³Ва бар қавми Ман қуръа партофтаанд, ва писареро дар ивази фоҳиша додаанд, ва духтареро дар ивази шароб фурӯхтаанд, то ки бинӯшанд.

⁴Ва шумо низ, эй Сӯр ва Сидӯн ва ҳамаи ноҳияҳои Фалиштӣ, дар ҳаққи Ман чиҳо кардед? Оё шумо мехоҳед Маро ба ҷазо мустаҳиқ намоед? Ва агар шумо Маро ба ҷазо мустаҳиқ намоед, Ман бо осонӣ ва ба зудӣ ҷазои шуморо ба саратон хоҳам баргардонид.

⁵Азбаски шумо нуқра ва тиллои Маро гирифтед, ва беҳтарин колои гаронбаҳои Маро ба қасрҳои худ даровардед,

⁶Ва писарони Яҳудо ва писарони Ерусалимро ба писарони юнониён фурӯхтед, то ки онҳоро аз ҳудудашон дур кунед, —

⁷Инак, Ман онҳоро аз маконе ки онҳоро ба он ҷо фурӯхтед, хоҳам бархезонид, ва ҷазои шуморо ба саратон хоҳам баргардонид,

⁸Ва писарону духтарони шуморо ба дасти писарони Яҳудо хоҳам фурӯхт, то ки онҳоро ба шабоиён, ба халқи дурдасте бифрӯшанд, зеро ки Худованд гуфтааст.

⁹Инро дар миёни халқҳо эълон кунед, омодаи ҷанг шавед, паҳлавононро бархезонед; бигзор ҳамаи мардони ҷангӣ бархоста, наздик оянд.

¹⁰Позаҳои худро барои шамшерҳо, ва досколаҳои худро барои найзаҳо бишканед; бигзор камқувват гӯяд: „Ман паҳлавон ҳастам“.

¹¹Шитоб намоед ва биёед, эй ҳамаи халқҳои гирду атроф, ва ҷамъ шавед; паҳлавонони Худро, эй Худованд, ба он ҷо фурӯд овар.

¹²Бигзор халқҳо бархоста, ба водии Еҳӯшофот биёянд, зеро ки Ман дар он ҷо хоҳам нишаст, то ки бар ҳамаи халқҳои гирду атроф доварӣ намоям.

¹³Досро ба кор андозед, зеро ки ҳосил расидааст; биёед, пахш кунед, зеро ки ангурдон пур шудааст, чархуштҳо лабрез гардидааст, зеро ки шарорати онҳо азим аст.

¹⁴Издиҳомҳо, издиҳомҳо дар водии доварӣ; зеро ки рӯзи Худованд дар водии доварӣ наздик аст.

¹⁵Офтоб ва моҳ тира мешаванд, ва ситорагон дурахшонии худро гум мекунанд.

¹⁶Ва Худованд аз Сион наъра мезанад, ва аз Ерусалим овози Худро мебарорад, ва осмону замин ба ларза меоянд; вале Худованд паноҳгоҳ барои қавми Худ, ва истеҳком барои банӣ‐Исроил хоҳад буд.

¹⁷Ва хоҳед донист, ки Ман Худованд Худои шумо ҳастам, ки дар кӯҳи муқаддаси Худ — Сион сукунат дорам; ва Ерусалим муқаддас хоҳад буд, ва бегонагон дигар аз он гузар нахоҳанд кард.

¹⁸Ва дар он рӯз чунин воқеъ хоҳад шуд, ки аз кӯҳҳо оби ангур хоҳад чакид, ва бар талҳо шир ҷорӣ хоҳад шуд, ва ҳамаи рӯдхонаҳои Яҳудо пуроб хоҳанд гардид, ва чашмае аз хонаи Худованд берун омада, водии Шиттимро сероб хоҳад кард.

¹⁹Миср вайрона хоҳад шуд, ва Адӯм ба биёбони хароба табдил хоҳад ёфт, аз боиси зулме ки дар ҳаққи банӣ‐Яҳудо карданд, яъне хуни бегуноҳонро дар замини онҳо рехтанд.

²⁰Валекин Яҳудо то абад маскун хоҳад шуд, ва Ерусалим — то абадуддаҳр.

²¹Ва Ман интиқоми хуни онҳоро, ки ҳанӯз нагирифтаам, хоҳам гирифт, ва Худованд дар Сион сукунат хоҳад дошт».