Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Ададҳо 11 Bible Online

Ададҳо 11 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Ададҳо 11

¹Ва қавм шикоят карда, дар гӯши Худованд суханони бад гуфтанд; ва Худованд инро шунида, хашмаш аланга зад, ва оташи Худованд дар миёни онҳо даргирифта, канори ӯрдугоҳро сӯзонид.

²Ва қавм сӯи Мусо фарьёд заданд; ва Мусо сӯи Худованд дуо гуфт, ва оташ хомӯш шуд.

³Ва он маконро Табъира [2] ном монданд, зеро ки дар миёни онҳо оташи Худованд даргирифт.

⁴Ва издиҳоми бегонаҳое ки дар миёни онҳо буданд, булҳавасӣ зоҳир намуданд, ва банӣ‐Исроил низ боз гириста, гуфтанд: «Кист, ки моро гӯшт бихӯронад!

⁵Моҳиро, ки дар Миср муфт мехӯрдем, ва бодиринг, ва харбуза, ва тара, ва сирро ёд мекунем.

⁶Ва алҳол ҷисми мо хушк шудааст, чизе барои хӯрдан нест, фақат ин манн пеши чашмони мост».

⁷Ва манн мисли тухми кашниҷ буд, ва намудаш мисли намуди булӯр.

⁸Қавм гардиш карда, онро мечиданд, ва бо дастос ос мекарданд, ё дар ҳован мекӯфтанд, ва дар дег мепухтанд, ва кулчаҳо аз он месохтанд; ва таъми он мисли таъми илики равғанин буд.

⁹Ва ҳангоме ки бар ӯрдугоҳ шабона шабнам меборид, манн бар он меборид.

¹⁰Ва Мусо қавмро шунид, ки бо аҳли оилаи худ, ҳар яке назди дари хаймаи худ гирья мекунанд; ва хашми Худованд бағоят аланга зада буд, ва ин дар назари Мусо андӯҳовар буд.

¹¹Ва Мусо ба Худованд гуфт: «Чаро ба бандаи Худ бадӣ кардӣ? Ва чаро дар назарат илтифот наёфтам, ки бори тамоми ин қавмро бар ман гузоштӣ?

¹²Оё ман тамоми ин қавмро ҳомила шудаам, ва оё ман онҳоро зоидаам, ки ту ба ман мегӯӣ: „Мисли дояе ки бачаи ширмакро мебардорад, ту онҳоро дар огӯши худ гирифта, ба замине бибар“, ки Ту онро ба падаронашон қасам хӯрда ваъда кардаӣ?

¹³Ман гӯшт аз куҷо пайдо кунам, то ки ба тамоми ин қавм бидиҳам? Зеро ки онҳо пеши ман гирья карда, мегӯянд: „Ба мо гӯшт бидеҳ, ки бихӯрем“.

¹⁴Ман танҳо наметавонам бори тамоми ин қавмро бардорам, зеро ки ин барои ман бениҳоят гарон аст.

¹⁵Ва модоме ки Ту бо ман чунин рафтор менамоӣ, беҳтар аст, ки маро бикушӣ, — агар дар назарат илтифот ёфта бошам, — то ки ман бадбахтии худро набинам».

¹⁶Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Ҳафтод нафар аз пирони Исроил, ки ту онҳоро мешиносӣ, ки пирони қавм ва нозиронашон мебошанд, барои Ман ҷамъ кун, ва онҳоро назди хаймаи ҷомеъ биёр, то ки дар он ҷо бо ту биистанд.

¹⁷Ва Ман фурӯд омада, дар он ҷо бо ту сухан хоҳам ронд, ва аз Рӯҳе ки бар туст, гирифта бар онҳо хоҳам гузошт, то ки онҳо бо ту бори ин қавмро бардоранд, ва ту танҳо нахоҳӣ бардошт.

¹⁸Ва ба қавм бигӯ: „Барои фардо омода шавед, ва гӯшт хоҳед хӯрд, зеро ки дар гӯши Худованд гириста гуфтаед: кист, ки моро гӯшт бихӯронад? Чунки дар Миср барои мо хуб буд, — пас, Худованд ба шумо гӯшт хоҳад дод, то ки бихӯред.

¹⁹На як рӯз хоҳед хӯрд, ва на ду рӯз, ва на панҷ рӯз, ва на даҳ рӯз, ва на бист рӯз,

²⁰Балки тамоми моҳ, то ки он аз бинии шумо барояд ва барои шумо нафратангез шавад, чунки аз Худованд, ки дар миёни шумост, нафрат намудед, ва пеши Ӯ гирья карда гуфтед: чаро аз Миср берун омадем?“»

²¹Ва Мусо гуфт: «Қавме ки ман дар миёни онҳоям, шашсад ҳазор нафар пиёдаанд, ва Ту мегӯӣ: „Ман ба онҳо гӯшт хоҳам дод, то ки моҳи тамом бихӯранд“.

²²Агар ҳамаи гӯсфандон ва говон барои онҳо кушта шавад, оё ин барояшон кифоят мекунад? Агар ҳамаи моҳиёни баҳр барои онҳо ҷамъ карда шавад, оё ин барояшон кифоят мекунад?»

²³Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Оё дасти Худованд кӯтоҳ аст? Алҳол хоҳӣ дид, ки оё суханам бар ту ба амал меояд ё не».

²⁴Ва Мусо берун омада, суханони Худовандро ба қавм гуфт, ва аз пирони қавм ҳафтод нафар ҷамъ карда, онҳоро дар гирду пеши хайма гузошт.

²⁵Ва Худованд дар абр фурӯд омада, ба ӯ сухан ронд, ва аз Рӯҳе ки бар ӯ буд, гирифта, бар ҳафтод нафар пирон кӯчонид; ва ҳангоме ки Рӯҳ бар онҳо қарор гирифт, нубувват карданд, вале давом надоданд.

²⁶Ва ду нафар аз пирон дар ӯрдугоҳ монданд, ки номи яке Элдод буд, ва номи дигаре Медод; ва бар онҳо низ Рӯҳ қарор гирифт, зеро ки онҳо аз ҷумлаи навишташудагон буданд, ва агарчи назди хайма набаромаданд, дар ӯрдугоҳ нубувват карданд.

²⁷Ва амраде давида омад, ва ба Мусо хабар дода, гуфт: «Элдод ва Медод дар ӯрдугоҳ нубувват мекунанд».

²⁸Ва Еҳушаъ ибни Нун, ки аз айёми ҷавонияш хизматгузори Мусо буд, ҷавоб гардонида, гуфт: «Оғоям Мусо! Онҳоро ҳабс намо».

²⁹Вале Мусо ба вай гуфт: «Оё ту барои ман рашк мебарӣ? Кошки тамоми қавми Худованд анбиё мебуданд, ва Худованд Рӯҳи худро бар онҳо равона мекард!»

³⁰Ва Мусо бо пирони Исроил ба ӯрдугоҳ баргашт.

³¹Ва боде бо амри Худованд бархоста, бедонаҳоро аз ҷониби баҳр овард, ва онҳоро дар атрофи ӯрдугоҳ, тақрибан якрӯза роҳ ба ин тараф ва якрӯза роҳ ба он тараф, пароканда кард, дар сурате ки парвозашон тақрибан ду зироъ аз рӯи замин болотар буд.

³²Ва қавм бархоста, тамоми он рӯз ва тамоми шабаш ва тамоми рӯзи дигар бедонаҳоро ҷамъ карданд; ва касе ки кам чида буд, даҳ ғарам ҷамъ кард, ва онҳоро дар атрофи ӯрдугоҳ барои худ паҳн карданд.

³³Гӯшт ҳанӯз дар миёни дандонҳошон буд, пеш аз он ки хоида фурӯ баранд, хашми Худованд бар қавм аланга зад, ва Худованд қавмро бо вабои бағоят азиме зарба зад.

³⁴Ва он маконро Қибрӯт‐Ҳатааво [3] ном монданд, зеро ки дар он ҷо қавми булҳавасро дафн карданд.

³⁵Аз Қибрӯт‐Ҳатааво қавм ба Ҳасирӯт кӯч карданд, ва дар Ҳасирӯт ӯрду заданд.