Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Ададҳо 15 Bible Online

Ададҳо 15 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Ададҳо 15

²«Ба банӣ‐Исроил сухан ронда, ба онҳо бигӯ: вақте ки ба замини сукунати худ, ки Ман онро ба шумо медиҳам, дохил шавед,

³Ва қурбонии оташин барои Худованд бихоҳед тақдим намоед, чи қурбонии сӯхтанӣ, чи забҳе барои иҷрои назр, ё барои хайрот, ё дар идҳои худ, то ки атри гуворо барои Худованд аз говон ё аз гӯсфандон ба амал оваред, —

⁴Он гоҳ касе ки қурбонии худро барои Худованд тақдим менамояд, бояд барои ҳадияи ордӣ як ушри эфа орди маҳине биёрад, ки бо чорьяк ҳин равған омехта шуда бошад.

⁵Ва барои ҳадияи рехтанӣ чорьяк ҳин шароб бо қурбонии сӯхтанӣ ё бо забҳ барои ҳар барра биёр.

⁶Агар қӯчқоре қурбонӣ намоӣ, барои ҳадияи ордӣ ду ушри эфа орди маҳине биёр, ки бо сеяк ҳин равған омехта шуда бошад.

⁷Ва барои ҳадияи рехтанӣ сеяк ҳин шароб биёр, то ки атри гуворо барои Худованд бишавад.

⁸Ва агар наргови ҷавоне барои қурбонии сӯхтанӣ ё барои забҳи иҷрои назр ё забҳи саломатӣ ба Худованд тақдим намоӣ, —

⁹Бигзор бо он наргови ҷавон ҳадияи ордӣ иборат аз се ушр орди маҳини омехта бо ним ҳин равған оварда шавад;

¹⁰Ва барои ҳадияи рехтанӣ ним ҳин шароб биёр, то ки атри гуворо барои Худованд бишавад.

¹¹Барои ҳар наргов, ё барои ҳар қӯчқор, ё барои ҳар барраи гӯсфандон ё бузон бояд ҳамин тавр амал карда шавад.

¹²Мувофиқи миқдоре ки тақдим менамоед, барои ҳар яке, бар тибқи шумораи онҳо, амал кунед.

¹³Ҳар тубҷоӣ, вақте ки атри гуворо барои Худованд тақдим менамояд, бояд инро ҳамин тавр ба амал оварад.

¹⁴Ва агар дар миёни шумо ғарибе сокин бошад, ё ҳар касе ки дар наслҳои шумо дар миёни шумо бошад, ва бихоҳад атри гуворо барои Худованд тақдим намояд, вай бояд ончунон амал намояд, чунон ки шумо амал мекунед.

¹⁵Барои шумо, эй аҳли ҷамоат, ва барои ғарибе ки назди шумо сукунат дорад, фариза як аст, ки фаризаи абадист дар наслҳои шумо: ғариб ба ҳузури Худованд комилан мисли шумост.

¹⁶Барои шумо ва барои ғарибе ки дар миёни шумо сокин аст, як қонун ва як ҳуқуқ хоҳад буд».

¹⁷Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:

¹⁸«Ба банӣ‐Исроил сухан ронда, ба онҳо бигӯ: вақте ки шумо ба замине ки Ман шуморо ба он ҷо мебарам, дохил шавед,

¹⁹Ва аз нони он замин бихӯред, он гоҳ ҳадия барои Худованд тақдим кунед.

²⁰Аз навбари хамири худ ҳалло [6] барои ҳадия тақдим кунед; чӣ гунае ки аз хирман ҳадия тақдим мекунанд, онро он гуна тақдим кунед.

²¹Аз навбари хамири худ ҳадия барои Худованд дар наслҳои худ тақдим кунед.

²²Ва агар саҳв намуда, тамоми ин аҳкомро, ки Худованд ба Мусо гуфтааст, ба ҷо наоварда бошед,

²³Яъне ҳар он чиро, ки Худованд ба шумо ба воситаи Мусо амр фармудааст, аз рӯзе ки Худованд барои шумо ва минбаъд барои наслҳои шумо амр фармудааст, —

²⁴Пас, агар ин, ба сабаби бехабарии ҷамоат, саҳван ба амал омада бошад, он гоҳ бигзор тамоми ҷамоат як наргови ҷавонро барои қурбонии сӯхтанӣ, ҳамчун атри гуворо барои Худованд, бо ҳадияи ордӣ ва ҳадияи рехтании он, мувофиқи қоидаи он, тақдим кунанд, ва як нарбузро барои қурбонии гуноҳ.

²⁵Ва коҳин тамоми ҷамоати банӣ‐Исроилро кафорат менамояд, ва онҳо омурзида хоҳанд шуд, зеро ки ин саҳв буд, ва онҳо қурбонии худро барои қурбонии оташини Худованд, ва қурбонии гуноҳи худро барои саҳви худ ба ҳузури Худованд тақдим кардаанд.

²⁶Ва тамоми ҷамоати банӣ‐Исроил ва ғарибоне ки дар миёни онҳо сукунат доранд, омурзида хоҳанд шуд, зеро ки ин саҳви тамоми қавм буд.

²⁷Вале агар як кас саҳван гуноҳ карда бошад, бигзор вай модабузи яксолае барои қурбонии гуноҳ тақдим намояд.

²⁸Ва коҳин он каси саҳвкардаро, ки саҳван ба ҳузури Худованд гуноҳ кардааст, кафорат менамояд, то ки вай кафорат ёбад, ва он гоҳ вай омурзида хоҳад шуд.

²⁹Барои касе ки саҳван амал мекунад, хоҳ вай тубҷоие аз банӣ‐Исроил бошад, хоҳ ғарибе ки дар миёни онҳо сукунат дорад, як қоида хоҳад буд.

³⁰Валекин касе ки дидаю дониста гуноҳе мекунад, хоҳ тубҷоӣ бошад хоҳ ғариб, вай Худовандро куфр кардааст, пас он кас аз миёни қавми худ маҳв хоҳад шуд,

³¹Зеро ки вай аз каломи Худованд нафрат карда, ҳукми Ӯро поймол намудааст, — он кас албатта маҳв хоҳад шуд: гуноҳи вай бар гардани вай аст».

³²Ва ҳангоме ки банӣ‐Исроил дар биёбон буданд, касеро диданд, ки дар рӯзи шанбе ҳезум ҷамъ мекард.

³³Ва касоне ки ӯро дида буданд, ки ҳезум ҷамъ мекард, ӯро назди Мусо ва Ҳорун ва тамоми ҷамоат оварданд.

³⁴Ва ӯро дар ҳабс гузоштанд, зеро ҳанӯз муайян нашуда буд, ки бо ӯ чӣ бояд кард.

³⁵Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Ин кас бояд ҳатман кушта шавад; бигзор тамоми ҷамоат ӯро берун аз ӯрдугоҳ сангсор кунанд».

³⁶Ва тамоми ҷамоат ӯро аз ӯрдугоҳ берун оварданд, ва ӯро сангсор карданд, ва ӯ мурд, чунон ки Худованд ба Мусо амр фармуда буд.

³⁷Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:

³⁸«Ба банӣ‐Исроил сухан ронда, ба онҳо бигӯ, ки барои худ бар гӯшаҳои либоси худ дар наслҳои худ сисит [7] бисозанд, ва дар сисити ҳар гӯша риштаи лоҷуварде дохил кунанд,

³⁹Ва он дар сисити шумо хоҳад буд, то ки бар он нигариста, тамоми аҳкоми Худовандро ба ёд оваред, ва онҳоро иҷро кунед, ва аз паи дили худ ва чашмони худ, ки шуморо ба зино моил мекунанд, наравед,

⁴⁰То ки тамоми аҳкоми Маро дар хотир нигоҳ дошта, ба ҷо оваред, ва барои Худои худ муқаддас бошед.

⁴¹Ман Худованд Худои шумо ҳастам, ки шуморо аз замини Миср берун овардаам, то ки Худои шумо бошам. Ман Худованд Худои шумо ҳастам».