Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Ададҳо 24 Bible Online

Ададҳо 24 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Ададҳо 24

¹Ва Билъом дид, ки Исроилро баракат додан ба назари Худованд писанд меояд, бинобар ин, мисли дафъаҳои пештара, барои амали афсун нарафт, балки сӯи биёбон рӯй овард.

²Ва Билъом чашмонашро боло карда, Исроилро дид, ки бар ҳасби сибтҳояш маскан гирифтааст, ва Рӯҳи Худо бар ӯ фурӯ рехт.

³Ва ӯ масали худро оварда, гуфт: «Ин аст нутқи Билъом ибни Баӯр, нутқи марде ки чашмаш воз шудааст,

⁴Нутқи касе ки суханони Худоро мешунавад, рӯъёҳои Қодирро муоина менамояд, фурӯ меғалтад, вале чашмонаш кушода мебошад:

⁵Чӣ зебост хаймаҳои ту, эй Яъқуб, ва масканҳои ту, эй Исроил!

⁶Онҳо мисли ҷӯйборҳо ба ҳар тараф ҷорӣ мешавад, мисли боғҳои канори наҳр аст, мисли дарахтони уд, ки Худованд шинонда бошад, мисли дарахтони арзи назди обҳост.

⁷Сатилҳои оби ӯ лабрез хоҳад шуд, ва тухмии ӯ дар обҳои фаровон хоҳад буд, ва подшоҳи ӯ аз Аҷаҷ бартарӣ пайдо хоҳад кард, ва мамлакати ӯ сарбаланд хоҳад гардид.

⁸Худо ӯро аз Миср берун овард, — Ӯ мисли шохҳои бузи ваҳшӣ пурқувват аст, халқҳоро, ки душманони ӯянд, нест хоҳад кард, ва устухонҳои онҳоро хоҳад шикаст, ва онҳоро бо тирҳои худ хоҳад дӯхт.

⁹Монанди шери нар ва монанди шери мода чӯкида, дар камин хобидааст, кист, ки ӯро бархезонад? Ҳар кӣ туро баракат диҳад, бигзор муборак бошад, ва ҳар кӣ туро лаънат намояд, бигзор малъун бошад!»

¹⁰Ва хашми Болоқ бар Билъом аланга гирифт, ва аз яъс ӯ кафҳояшро ба ҳам зад, ва Болоқ ба Билъом гуфт: «Туро хондам, то ки душманонамро лаънат намоӣ, ва инак, ту ин се карат паи ҳам баракат медиҳӣ!

¹¹Ва алҳол ба макони худ бигрез; мехостам туро бағоят иззату икром намоям, вале инак, Худованд туро аз иззат маҳрум кард».

¹²Ва Билъом ба Болоқ гуфт: «Ман, охир, ба қосидони ту низ, ки назди ман фиристода будӣ, сухан ронда, гуфтам:

¹³„Агарчи Болоқ хонаи худро пур аз нуқра ва тилло ба ман бидиҳад, фармони Худовандро наметавонам поймол намуда, ба дилхоҳи худ некӣ ё бадӣ бикунам; он чи Худованд бигӯяд, ҳамонро хоҳам гуфт“.

¹⁴Ва алҳол, инак, ман назди қавми худ меравам; биё, ман туро огоҳ намоям, ки ин қавм ба қавми ту чиҳо хоҳанд кард».

¹⁵Ва ӯ масали худро оварда, гуфт: «Ин аст нутқи Билъом ибни Баӯр, нутқи марде ки чашмонаш воз шудааст,

¹⁶Нутқи касе ки суханони Худоро мешунавад, ва афкори Ҳаққи Таолоро медонад, — рӯъёҳои Қодирро муоина менамояд, фурӯ меғалтад, вале чашмонаш кушода мебошад.

¹⁷Онро мебинам, валекин на ҳозираро; онро муоина менамоям, вале он наздик нест: ситорае аз Яъқуб тулӯъ хоҳад намуд, ва чӯбдасти салтанат аз Исроил хоҳад бархост, ва ҳудуди Мӯобро сар то сар торумор хоҳад кард, ва тамоми банӣ‐Шитро ба ҳалокат хоҳад расонид.

¹⁸Ва Адӯм зердаст хоҳад шуд, ва Сеир зердасти душманонаш хоҳад шуд; ва Исроил комьёб хоҳад гардид.

¹⁹Ва он ки аз Яъқуб ба майдон меояд, салтанат хоҳад ронд, ва он чиро, ки аз шаҳр боқӣ монда бошад, несту нобуд хоҳад кард».

²⁰Ва Амолеқро дид, ва масали худро оварда, гуфт: «Амолеқ аввали халқост, ва охираш несту нобуд шудан аст».

²¹Ва қениёнро дид, ва масали худро оварда, гуфт: «Маскани ту мустаҳкам аст, ва лонаи ту дар сахра гузошта шудааст;

²²Аммо Қойин валангор хоҳад шуд, ба қарибӣ туро Ашшур ба асирӣ хоҳад бурд».

²³Ва масали худро оварда, гуфт: «Ҳайҳот, аз замоне ки Худо инро ба амал оварад, кист, ки тавонад зинда монад!

²⁴Ва киштиҳо аз ҷониби Киттим хоҳанд омад, ва Ашшурро мағлуб хоҳанд кард ва Эбарро мағлуб хоҳанд кард; вале онҳо низ несту нобуд хоҳанд шуд».

²⁵Ва Билъом бархост, ва рафта, ба макони худ баргашт; ва Болоқ низ ба роҳи худ рафт.