Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Ададҳо 27 Bible Online

Ададҳо 27 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Ададҳо 27

¹Ва духтарони Салофҳод ибни Ҳефар ибни Ҷилъод ибни Мокир ибни Менашше, ки аз қабилаҳои Менашше ибни Юсуф буданд, наздик омаданд, ва инҳост номҳои духтаронаш: Маҳло, Нӯо, Ҳоҷло, Милко ва Тирсо;

²Ва ба ҳузури Мусо ва ба ҳузури Элъозори коҳин ва ба ҳузури раисон ва тамоми ҷамоат, назди дари хаймаи ҷомеъ истода, гуфтанд:

³«Падари мо дар биёбон мурд, ва ӯ дар миёни он дастае набуд, ки ба зидди Худованд дар дастаи Қӯраҳ ҷамъ шуда буданд, балки дар гуноҳи худ мурд, ва писаре надошт.

⁴Пас, чаро номи падари мо, аз боиси он ки писаре надорад, аз миёни қабилаи ӯ нест шавад? Лутфан, ба мо дар миёни бародарони падари мо мулке бидеҳ».

⁵Ва Мусо даъвои онҳоро ба ҳузури Худованд овард.

⁶Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:

⁷«Духтарони Салофҳод дуруст мегӯянд; ба онҳо дар миёни бародарони падарашон мулки меросие бидеҳ, ва мулки падарашонро ба онҳо бисупор.

⁸Ва ба банӣ‐Исроил сухан ронда, бигӯ: „Агар касе бимирад ва писаре надошта бошад, мулки ӯро ба духтараш бисупоред.

⁹Ва агар ӯ духтаре надошта бошад, мулки ӯро ба бародаронаш бидиҳед.

¹⁰Ва агар бародаре надошта бошад, мулки ӯро ба бародари падараш бидиҳед.

¹¹Ва агар падари ӯ бародаре надошта бошад, мулки ӯро ба касе бидиҳед, ки аз қабилаи ӯ хеши наздиктараш бошад, то ки онро тасарруф намояд. Ва бигзор ин барои банӣ‐Исроил фаризаи шаръӣ бошад, чунон ки Худованд ба Мусо амр фармудааст“».

¹²Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Ба ин кӯҳи Аборим баро, ва заминеро, ки Ман ба банӣ‐Исроил медиҳам, бубин.

¹³Ва ҳангоме ки онро бубинӣ, ту низ ба қавми худ хоҳӣ пайваст, чунон ки бародарат Ҳорун бипайваст;

¹⁴Аз боиси он ки шумо дар биёбони Син, вақте ки ҷамоат низоъ карданд, ба фармони Ман муқобилат намудед, ва қудсияти Маро назди об пеши назари онҳо зоҳир насохтед, ки оби Мерибои Қодеш дар биёбони Син буд».

¹⁵Ва Мусо ба Худованд сухан ронда, гуфт:

¹⁶«Бигзор Худованд, ки Худои рӯҳҳои тамоми навъи башар аст, касеро бар ин ҷамоат таъин намояд,

¹⁷Ки вай пешопеши онҳо берун равад ва пешопеши онҳо дохил шавад, онҳоро берун барад ва онҳоро дохил кунад, то ки ҷамоати Худованд мисли гӯсфандони бе чӯпоне набошанд».

¹⁸Ва Худованд ба Мусо гуфт: «Еҳушаъ ибни Нунро, ки марди соҳибрӯҳ аст, барои худ бигир, ва дасти худро бар ӯ бимон,

¹⁹Ва ӯро ба ҳузури Элъозори коҳин ва ба ҳузури тамоми ҷамоат пешниҳод кун, ва ӯро пеши назари онҳо таъин намо,

²⁰Ва аз шукӯҳи худ ба ӯ бидеҳ, то ки тамоми ҷамоати банӣ‐Исроил ба ӯ гӯш диҳанд.

²¹Ва ӯ ба ҳузури Элъозори коҳин истад, то ки барои ӯ ҳукми уримро ба ҳузури Худованд бипурсад: аз рӯи фармони вай бояд ӯ, ва тамоми банӣ‐Исроил бо ӯ, ва тамоми ҷамоат берун раванд, ва аз рӯи фармони вай дохил шаванд».

²²Ва Мусо ончунон ки Худованд ба ӯ амр фармуда буд, амал намуд, ва Еҳушаъро гирифта, ба ҳузури Элъозори коҳин ва ба ҳузури тамоми ҷамоат пешниҳод кард;

²³Ва дастҳои худро бар ӯ гузошт, ва ӯро таъин намуд, чунон ки Худованд ба воситаи Мусо гуфта буд.