Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Ададҳо 32 Bible Online

Ададҳо 32 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Ададҳо 32

¹Ва банӣ‐Реубен ва банӣ‐Ҷод чорвои зиёде доштанд, ки бағоят сершумор буд; ва онҳо замини Яъзир ва замини Ҷилъодро диданд, ва инак, ин макон маконест барои чаридани чорво.

²Ва банӣ‐Ҷод ва банӣ‐Реубен назди Мусо ва Элъозори коҳин ва раисони ҷамоат омада, гуфтанд:

³«Аторӯт ва Дибӯн, ва Яъзир ва Нимра, ва Ҳешбӯн ва Элъоле, ва Сабом ва Набӯ, ва Баӯн,

⁴Замине ки Худованд пеши ҷамоати Исроил мағлуб гардонидааст, заминест барои чаридани чорво, ва бандагонат чорводор ҳастем».

⁵Ва гуфтанд: «Агар мо дар назари ту илтифот ёфта бошем, бигзор ин замин ба бандагонат ҳамчун моликият дода шавад; моро аз Урдун нагузарон».

⁶Ва Мусо ба банӣ‐Ҷод ва банӣ‐Реубен гуфт: «Наход ки бародаронатон ба ҷанг раванд, вале шумо дар ин ҷо хоҳед нишаст?

⁷Ва чаро дили банӣ‐Исроилро аз гузаштан ба замине ки Худованд ба онҳо додааст, хунук мекунед?

⁸Падарони шумо ҳамин тавр амал карданд, вақте ки онҳоро аз Қодеш‐Барнеа барои дидани замин фиристодам:

⁹Онҳо ба водии Эшкӯл расида, заминро диданд, ва дили банӣ‐Исроилро аз омадан ба замине ки Худованд ба онҳо додааст, хунук карданд.

¹⁰Ва хашми Худованд дар он рӯз аланга зад, ва Ӯ қасам хӯрда гуфт:

¹¹„Ин одамоне ки аз Миср баромадаанд, аз бистола ва болотар, заминеро, ки Ман дар бораи он ба Иброҳим, Исҳоқ ва Яъқуб қасам хӯрдаам, нахоҳанд дид, зеро ки онҳо Маро пайравӣ накарданд,

¹²Ғайр аз Колеб ибни Ефуннеи қаниззӣ ва Еҳушаъ ибни Нун, чунки онҳо Худовандро пайравӣ карданд“.

¹³Ва хашми Худованд бар Исроил аланга зад, ва Ӯ онҳоро чил сол дар биёбон овора гардонид, то даме ки тамоми он насле ки дар назари Худованд бадӣ карда буданд, ба ҳалокат расиданд.

¹⁴Ва инак шумо, дастпарвардагони мардуми хатокор, ба чои падарони худ бархостаед, то ки шиддати хашми Худовандро бар Исроил пурзӯр созед.

¹⁵Агар шумо аз пайравии Ӯ даст кашед, Ӯ боз онҳоро дар биёбон хоҳад мононид, ва шумо тамоми ин қавмро ба ҳалокат хоҳед расонид».

¹⁶Ва онҳо ба ӯ наздик омада, гуфтанд: «Мо дар ин ҷо оғилҳо барои чорвои худ ва шаҳрҳо барои кӯдакони худ бино хоҳем кард;

¹⁷Ва худамон зуд мусаллаҳ шуда, пешопеши банӣ‐Исроил хоҳем рафт, то даме ки онҳоро ба маконашон бирасонем; ва кӯдакони мо бигзор дар шаҳрҳои ҳисордор аз сокинони замин маҳфуз бошанд;

¹⁸Мо ба хонаҳои худ нахоҳем баргашт, то даме ки банӣ‐Исроил ҳар яке дар мулки худ ҷойгир шаванд;

¹⁹Зеро ки мо бо онҳо дар он тарафи Урдун ва соҳили он ҳеҷ мулке нахоҳем гирифт, чунки мулки мо аз ин тарафи Урдун, аз соҳили шарқии он насиби мо гардидааст».

²⁰Ва Мусо ба онҳо гуфт: «Агар шумо ин корро бикунед, агар мусаллаҳ шуда, ба ҳузури Худованд ба ҷанг биравед,

²¹Ва ҳар яке аз шумо мусаллаҳ шуда ба ҳузури Худованд аз Урдун убур намояд, то даме ки Ӯ душманонашро аз пеши Худ бадар ронад,

²²Ва замин ба ҳузури Худованд забт карда шавад, ва баъд аз он баргардед, — он гоҳ ба ҳузури Худованд ва ба ҳузури Исроил бегуноҳ хоҳед буд, ва ин замин ба ҳузури Худованд мулки шумо хоҳад шуд.

²³Валекин агар чунин накунед, ба ҳузури Худованд гуноҳкор хоҳед шуд, ва барои ин гуноҳатон ҷазо хоҳед ёфт.

²⁴Пас, шаҳрҳо барои кӯдакони худ ва оғилҳо барои гӯсфандони худ бино кунед; ва он чиро, ки аз даҳонатон баромадааст, ба амал оваред».

²⁵Ва банӣ‐Ҷод ва банӣ‐Реубен ба Мусо сухан ронда, гуфтанд: «Бандагонат ончунон ки оғои мо амр фармудааст, амал хоҳем кард:

²⁶Кӯдакони мо, занони мо, чорвои мо ва тамоми ҳайвоноти мо ин ҷо, дар шаҳрҳои Ҷилъод хоҳанд монд;

²⁷Ва бандагонат саросар ҳамчун ҷанговарон мусаллаҳ шуда, ба ҳузури Худованд барои ҷанг убур хоҳем кард, чунон ки оғои мо мегӯяд».

²⁸Ва Мусо дар бораи онҳо ба Элъозори кохин, Еҳушаъ ибни Нун ва сардорони хонаводаҳои сибтҳои банӣ‐Исроил амр фармуд;

²⁹Ва Мусо ба онҳо гуфт: «Агар банӣ‐Ҷод ва банӣ‐Реубен саросар барои чанг мусаллаҳ шуда, ҳамроҳи шумо ба ҳузури Худованд аз Урдун убур кунанд, ва замин пеши шумо мағлуб гардад, он гоҳ замини Ҷилъодро ба онҳо барои моликият бидиҳед;

³⁰Валекин агар онҳо мусаллаҳ шуда ҳамроҳи шумо убур накунанд, он гоҳ дар миёни шумо дар замини Канъон мулк хоҳанд гирифт».

³¹Ва банӣ‐Ҷод ва банӣ‐Реубен ҷавоб гардонида, гуфтанд: «Чунон ки Худованд ба бандагонат гуфтааст, ончунон хоҳем кард;

³²Мо мусаллаҳ шуда ба ҳузури Худованд ба замини Канъон убур хоҳем кард, агар мулки насиби мо дар ин тарафи Урдун дода шавад».

³³Ва Мусо ба онҳо, яъне ба банӣ‐Ҷод ва банӣ‐Реубен ва нисфи сибти Менашше ибни Юсуф, мамлакати Сиҳӯн, подшоҳи амӯриён, ва мамлакати Ӯҷ, подшоҳи Бошонро дод, яъне заминро бо шаҳрҳое ки дар ҳудуди он буд, — бо шаҳрҳои гирду атрофи он.

³⁴Ва банӣ‐Ҷод Дибӯн, ва Аторӯт, ва Арӯэр,

³⁵Ва Атрӯт‐Шӯфон, ва Яъзир, ва Ёҷбеҳо,

³⁶Ва Байт‐Нимра, ва Байт‐Ҳоронро бино карданд, ки шаҳрҳои ҳисордор буд, ва оғилҳо барои гӯсфандон дошт.

³⁷Ва банӣ‐Реубен Ҳешбӯн ва Элъоле, ва Қирьётоим,

³⁸Ва Набӯ, ва Баал‐Маӯн, ки номи ин ду шаҳрро тағьир доданд, ва Сибморо бино карданд; ва ба шаҳрҳое ки бино карданд, ном ниҳоданд.

³⁹Ва банӣ‐Мокир ибни Менашше ба Ҷилъод рафта, онро забт карданд, ва амӯриёнро, ки дар он буданд, бадар ронданд.

⁴⁰Ва Мусо Ҷилъодро ба Мокир ибни Менашше дод, ва ӯ дар он сокин шуд.

⁴¹Ва Ёир ибни Менашше рафта, қасабаҳои онҳоро забт кард, ва ба онҳо деҳоти Ёир ном монд.

⁴²Ва Нӯбаҳ рафта, Қанот ва деҳоташро забт кард; ва онро ба номи худ Нӯбаҳ ном монд.