Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Ададҳо 33 Bible Online

Ададҳо 33 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Ададҳо 33

¹Ин аст сафарҳои банӣ‐Исроил, ки аз Миср бар ҳасби фавҷҳои худ, бо сардории Мусо ва Ҳорун берун омаданд.

²Ва Мусо ҷойҳои баромади онҳоро барои сафарҳошон, ки ба фармони Худованд ба амал оварданд, навишт; ва ин аст сафарҳои онҳо бар ҳасби ҷойҳои баромадашон:

³Ва онҳо аз Раамсис дар моҳи якум, дар рӯзи понздаҳуми моҳи якум кӯч карданд; фардои фисҳ банӣ‐Исроил бо дасти баланд, пеши назари ҳамаи мисриён берун омаданд.

⁴Ва мисриён ҳамаи нахустзодагонро, ки Худованд дар миёни онҳо кушта буд, гӯр мекарданд; ва бар худоёни онҳо Худованд доварӣ намуд.

⁵Ва банӣ‐Исроил аз Раамсис кӯч карда, дар Суккӯт ӯрду заданд.

⁶Ва аз Суккӯт кӯч карда, дар Этом, ки дар канори биёбон аст, ӯрду заданд.

⁷Ва аз Этом кӯч карда, ба Фӣ‐Ҳаҳирӯт, ки пеши Баал‐Сафӯн аст, баргаштанд, ва пеши Миҷдӯл ӯрду заданд.

⁸Ва аз Фӣ‐Ҳаҳирӯт кӯч карда, аз даруни баҳр ба биёбон убур карданд; ва дар биёбони Этом се рӯз роҳ паймуда, дар Мора ӯрду заданд.

⁹Ва аз Мора кӯч карда, ба Элим расиданд; ва дар Элим дувоздаҳ чашмаи об ва ҳафтод дарахти хурмо буд, ва дар он ҷо ӯрду заданд.

¹⁰Ва аз Элим кӯч карда, назди баҳри Қулзум ӯрду заданд.

¹¹Ва аз баҳри Қулзум кӯч карда, дар биёбони Син ӯрду заданд.

¹²Ва аз биёбони Син кӯч карда, дар Дофқо ӯрду заданд.

¹³Ва аз Дофқо кӯч карда, дар Олуш ӯрду заданд.

¹⁴Ва аз Олуш кӯч карда, дар Рафидим ӯрду заданд; ва дар он ҷо об набуд, ки қавм бинӯшанд.

¹⁵Ва аз Рафидим кӯч карда, дар биёбони Сино ӯрду заданд.

¹⁶Ва аз биёбони Сино кӯч карда, дар Қибрӯт‐Ҳатааво ӯрду заданд.

¹⁷Ва аз Қибрӯт‐Ҳатааво кӯч карда, дар Ҳасирӯт ӯрду заданд.

¹⁸Ва аз Ҳасирӯт кӯч карда, дар Ритмо ӯрду заданд.

¹⁹Ва аз Ритмо кӯч карда, дар Риммӯн‐Форас ӯрду заданд.

²⁰Ва аз Риммӯн‐Форас кӯч карда, дар Либно ӯрду заданд.

²¹Ва аз Либно кӯч карда, дар Риссо ӯрду заданд.

²²Ва аз Риссо кӯч карда, дар Қаҳелото ӯрду заданд.

²³Ва аз Қаҳелото кӯч карда, дар Ҳар‐Шофар ӯрду заданд.

²⁴Ва аз Ҳар‐Шофар кӯч карда, дар Ҳародо ӯрду заданд.

²⁵Ва аз Ҳародо кӯч карда, дар Мақҳелӯт ӯрду заданд.

²⁶Ва аз Мақҳелӯт кӯч карда, дар Тоҳат ӯрду заданд.

²⁷Ва аз Тоҳат кӯч карда, дар Тораҳ ӯрду заданд.

²⁸Ва аз Тораҳ кӯч карда, дар Митқо ӯрду заданд.

²⁹Ва аз Митқо кӯч карда, дар Ҳашмӯно ӯрду заданд.

³⁰Ва аз Ҳашмӯно кӯч карда, дар Мӯсирӯт ӯрду заданд.

³¹Ва аз Мӯсирӯт кӯч карда, дар Банӣ‐Яъқон ӯрду заданд.

³²Ва аз Банӣ‐Яъқон кӯч карда, дар Ҳӯр‐Ҳаҷидҷод ӯрду заданд.

³³Ва аз Ҳӯр‐Ҳаҷидҷод кӯч карда, дар Ётвото ӯрду заданд.

³⁴Ва аз Ётвото кӯч карда, дар Абрӯно ӯрду заданд.

³⁵Ва аз Абрӯно кӯч карда, дар Эсьйӯн‐Ҷобар ӯрду заданд.

³⁶Ва аз Эсьйӯн‐Ҷобар кӯч карда, дар биёбони Син, ки Қодеш бошад, ӯрду заданд.

³⁷Ва аз Қодеш кӯч карда, дар кӯҳи Ҳӯр, ки дар канори замини Адӯм аст, ӯрду заданд.

³⁸Ва Ҳоруни коҳин бар тибқи фармони Худованд бар кӯҳи Ҳӯр баромада, дар соли чилуми берун омадани банӣ‐Исроил аз замини Миср, дар моҳи панҷум, дар рӯзи якуми моҳ дар он ҷо вафот ёфт.

³⁹Ва Ҳорун саду бисту сесола буд, ки дар кӯҳи Ҳӯр мурд.

⁴⁰Ва Канъонӣ, подшоҳи Арод, ки дар ҷануби замини Канъон сокин буд, аз омадани банӣ‐Исроил хабар ёфт.

⁴¹Ва аз кӯҳи Ҳӯр кӯч карда, дар Салмӯна ӯрду заданд.

⁴²Ва аз Салмӯна кӯч карда, дар Фунӯн ӯрду заданд.

⁴³Ва аз Фунӯн кӯч карда, дар Ӯбӯт ӯрду заданд.

⁴⁴Ва аз Ӯбӯт кӯч карда, дар Ийе‐Аборим, дар ҳудуди Мӯоб ӯрду заданд.

⁴⁵Ва аз Ийим кӯч карда, дар Дибӯн‐Ҷод ӯрду заданд.

⁴⁶Ва аз Дибӯн‐Ҷод кӯч карда, дар Алмӯн‐Диблотоймо ӯрду заданд.

⁴⁷Ва аз Алмӯн‐Диблотоймо кӯч карда, дар кӯҳҳои Аборим, пеши Набӯ ӯрду заданд.

⁴⁸Ва аз кӯҳҳои Аборим кӯч карда, дар даштҳои Мӯоб, назди Урдун, дар рӯ ба рӯи Ериҳӯ ӯрду заданд.

⁴⁹Ва назди Урдун, аз Байт‐Ешимӯт то Обил‐Шиттим, дар даштҳои Мӯоб ӯрду заданд.

⁵⁰Ва Худованд ба Мусо дар даштҳои Мӯоб, назди Урдун, дар рӯ ба рӯи Ериҳӯ сухан ронда, гуфт:

⁵¹«Ба банӣ‐Исроил сухан ронда, ба онҳо бигӯ: вақте ки шумо аз Урдун ба замини Канъон убур намоед,

⁵²Ҳамаи сокинони он заминро аз пеши худ бадар биронед, ва ҳамаи ҳайкалҳои нақшини онҳоро нест кунед, ва ҳамаи бутҳои рехтаи онҳоро бишканед, ва ҳамаи баландиҳои онҳоро хароб кунед.

⁵³Ва заминро ба тасарруфи худ дароварда, дар он сокин шавед, зеро ки Ман ин заминро ба шумо додам, то ки онро тасарруф намоед.

⁵⁴Ва заминро ба воситаи қуръа ба қабилаҳои худ ҳамчун мулк тақсим кунед: ба онҳое ки сершуморанд, мулкашонро бештар бидиҳед, ба онҳое ки камшуморанд, мулкашонро камтар бидиҳед; маконе ки мувофиқи қуръа ба касе барояд, аз они вай хоҳад буд; амлокро бар ҳасби сибтҳои падарони худ бигиред.

⁵⁵Валекин агар шумо сокинони заминро аз пеши худ бадар наронед, касоне ки шумо аз миёни онҳо боқӣ мегузоред, мисли милҳо дар чашмони шумо ва мисли хорҳо дар биқинҳои шумо хоҳанд буд, ва шуморо бар замине ки дар он сокин шудаед, ба танг хоҳанд овард.

⁵⁶Ва чунин воқеъ хоҳад шуд, ки он чи Ман ният доштам бо онҳо бикунам, бо шумо хоҳам кард».