Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Ададҳо 5 Bible Online

Ададҳо 5 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Ададҳо 5

¹Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:

²«Ба банӣ‐Исроил амр фармо, ки ҳар махавӣ ва ҳар каси ҷараёндор ва ҳар каси аз мурда наҷисшударо аз ӯрдугоҳ хориҷ кунанд.

³Хоҳ мард бошад хоҳ зан, хориҷ кунед; онҳоро ба беруни ӯрдугоҳ хориҷ кунед, то ки ӯрдугоҳҳои худро, ки Ман дар миёни онҳо сокин ҳастам, наҷис нагардонанд».

⁴Ва банӣ‐Исроил чунин карданд, ва онҳоро ба беруни ӯрдугоҳ хориҷ карданд; чунон ки Худованд ба Мусо сухан ронда буд, банӣ‐Исроил ончунон карданд.

⁵Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:

⁶«Ба банӣ‐Исроил бигӯ: агар марде ё зане ягон гуноҳи одамизодро ба амал оварда, дар ҳаққи Худованд хиёнат кунад, ва он шахс гуноҳкор шавад, —

⁷Бигзор гуноҳеро, ки вай ба амал овардааст, эътироф намояд, ва он чиро, ки дар он гуноҳкор шудааст, пурра баргардонад, ва панҷьяки қимати онро бар он илова намуда, ба касе ки дар ҳаққаш гуноҳ кардааст, бидиҳад.

⁸Ва агар он кас ворисе надошта бошад, то ки талофии гуноҳ ба вай дода шавад, дар он сурат талофии гуноҳ, ки барои Худованд дода мешавад, аз они коҳин хоҳад буд, ба замми қӯчқори кафорат, ки ба воситаи он ӯ варо кафорат менамояд.

⁹Ва ҳар ҳадия аз ҳамаи вақфҳои банӣ‐Исроил, ки назди коҳин меоваранд, аз они ӯ хоҳад буд.

¹⁰Ва вақфҳои ҳар кас аз они худаш хоҳад буд: он чи касе ба коҳин медиҳад, аз они ӯ хоҳад буд».

¹¹Ва Худованд ба Мусо сухан ронда, гуфт:

¹²«Ба банӣ‐Исроил сухан ронда, ба онҳо бигӯ: зани касе агар гумроҳ шуда, ба ӯ хиёнат кунад,

¹³Ва марде бо вай хобида, нутфа резад, ва ин аз чашми шавҳараш пинҳон монад, ва вай ниҳонӣ наҷис гардад, ва шоҳиде ба зидди вай набошад, ва вай дастгир нашавад,

¹⁴Ва рӯҳи рашк бар ӯ ғолиб омада, ӯ аз занаш рашк барад, дар сурате ки вай наҷис гардидааст, ё ки рӯҳи рашк бар ӯ ғолиб омада, ӯ аз занаш рашк барад, ва ҳол он ки вай наҷис нагардидааст, —

¹⁵Бигзор он шавҳар зани худро назди коҳин оварад, ва барои вай ушри эфаи орди ҷавро ҳадия биёрад; лекин равған бар он нарезад ва лебӯно бар он намонад, зеро ки он ҳадияи рашк, ҳадияи ёдгорӣ мебошад, ки гуноҳро хотиррасон менамояд.

¹⁶Ва коҳин варо наздик оварда, ба хузури Худованд меистонад.

¹⁷Ва коҳин дар зарфи сафолин оби муқаддас мегирад, ва коҳин аз хоке ки бар фарши маскан аст, гирифта, дар об меандозад.

¹⁸Ва коҳин занро ба хузури Худованд меистонад, ва мӯи сари занро воз мекунад, ва ҳадияи ёдгориро, ки ҳадияи рашк аст, бар кафҳои дасти вай мегузорад; ва дар дасти коҳин оби талхи лаънатовар хоҳад буд.

¹⁹Ва коҳин варо қасам медиҳад, ва ба зан мегӯяд: „Агар марде бо ту нахобида бошад, ва агар ҳангоми шавҳардории худ бо гумроҳӣ наҷис нашуда бошӣ, — аз ин оби талхи лаънатовар осеб нахоҳӣ дид;

²⁰Вале агар ҳангоми шавҳардории худ бо гумроҳӣ наҷис шуда бошӣ, ва марде, ғайр аз шавҳарат, бо ту ҳамхоб гардида бошад“, —

²¹Он гоҳ коҳин занро қасами лаънат медиҳад, ва коҳин ба зан мегӯяд: „Бигзор Худованд туро дар миёни кавми ту ба лаънат ва қасам гирифтор кунад, ба тавре ки Худованд ронатро лоғар ва шикаматро омосдор гардонад;

²²Ва бигзор ҳамин оби лаънатовар ба амъоят дохил шавад, то ки шикамат биомосад ва ронат лоғар гардад“. Ва зан мегӯяд: „Омин, омин“.

²³Ва коҳин ин лаънатҳоро бар тӯморе менависад, ва дар оби талх шуста меравонад;

²⁴Ва он оби талхи лаънатоварро ба зан менӯшонад, ва он оби лаънатовар дар вай дохил шуда, талх мегардад.

²⁵Ва коҳин ҳадияи рашкро аз дасти зан мегирад, ва ин ҳадияро ба ҳузури Худованд меҷунбонад, ва онро назди қурбонгоҳ меоварад.

²⁶Ва коҳин аз ин ҳадия ҳиссаи ёдгории онро бо мушташ гирифта, бар қурбонгоҳ месӯзонад, ва сонӣ он обро ба зан менӯшонад.

²⁷Ва ҳангоме ки обро ба вай бинӯшонад, агар вай наҷис гардида, ба шавҳараш хиёнат карда бошад, он оби лаънатовар дар вай дохил шуда талх мегардад, ва шиками вай меомосад, ва рони вай лоғар мешавад, ва ин зан дар миёни қавми худ малъун мегардад.

²⁸Ва агар он зан наҷис нашуда, пок бошад, — ба вай осебе намерасад, ва вай ҳомила шуда, зурьёт мебинад.

²⁹Ин аст шариати рашк, вақте ки зан ба шавҳараш хиёнат карда, наҷис мешавад,

³⁰Ё вақте ки бар мард рӯҳи рашк ғолиб омада, аз занаш рашк мебарад: он гоҳ бигзор ӯ занро ба ҳузури Худованд истонад, то ки коҳин тамоми ин шариатро бо вай ба амал оварад.

³¹Ва он мард аз гуноҳ фориғ мешавад, ва он зан барои гуноҳи худ ҷазо меёбад».