Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Ҳабаққуқ 1 Bible Online

Ҳабаққуқ 1 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Ҳабаққуқ 1

¹Ваҳйе ки Ҳабаққуқи набӣ дидааст.

²То ба кай, эй Худованд, истиғоса намоям, — ва Ту иҷобат намекунӣ, сӯи Ту дар бораи ситам фарьёд занам, — ва Ту наҷот намедиҳӣ?

³Чаро ҷафоро ба ман нишон медиҳӣ, ва ба хабосат назар меандозӣ, дар сурате ки тороҷ ва ситам дар рӯ ба рӯи ман аст, ва ҷангу ҷидол ба миён меояд ва ситезакорӣ сар мебардорад?

⁴Аз ин сабаб шариат беэътибор мешавад, ва инсоф ҳаргиз ба амал намебарояд, зеро ки шарир одилро мулзам мекунад, бинобар ин инсоф ба роҳи каҷ меравад.

⁵«Дар миёни халқҳо назар андозед ва бубинед, ва хело мутаҳайир хоҳед шуд, зеро дар айёми шумо Ман амале ба ҷо меоварам, ки агар ба шумо онро ҳикоят мекарданд, боваратон намеомад.

⁶Зеро инак, Ман калдониёнро, ки халқи сангдил ва тундмизоҷанд, бармехезонам, ки онҳо дар фарохиҳои замин мегарданд, то масканҳоеро, ки аз они худашон нест, забт намоянд.

⁷Онҳо мудҳиш ва саҳмгин мебошанд: ҳукм ва шавкати онҳо аз худашон ба вуҷуд меояд.

⁸Ва аспони онҳо аз палангон чобуктар, ва аз гургони шаб далертаранд, ва саворони онҳо сершуморанд, ва саворони онҳо аз дурдаст меоянд, мисли уқобе ки сӯи шикори худ мешитобад, парида меоянд.

⁹Саросар барои ситам меоянд, дар ҳолате ки рӯяшон ба пеш нигаронида шудааст, ва асиронро мисли рег ҷамъ мекунанд.

¹⁰Ва онҳо подшоҳонро масхара медоранд, ва сарварон барои онҳо асбоби бозӣ мебошанд; онҳо бар ҳар қалъа механданд, ва хоктӯдае барпо карда, онро забт менамоянд.

¹¹Он гоҳ мисли боде вазида ба макони дигар мегузаранд ва гуноҳкор мешаванд, чунки ин қуввати худро ба худои худ нисбат медиҳанд».

¹²Ту, охир, аз азал вуҷуд дорӣ, эй Худованд Худои ман, эй Қуддуси ман! Пас мо нахоҳем мурд. Ту, эй Худованд, онҳоро барои доварӣ таъин намудаӣ, ва Ту, эй сахраи ман, онҳоро барои ҷазо додан ба вуҷуд овардаӣ.

¹³Чашмони Ту он қадар пок аст, ки наметавонӣ шароратро бубинӣ ва ба хабосат назар андозӣ; пас чаро ба ғаддорон назар меандозӣ, ва ҳангоме ки шарир шахси аз худаш одилтарро фурӯ мебарад, хомӯш мемонӣ?

¹⁴Ва одамонро мисли моҳиёни баҳр, мисли хазандагоне ки ҳокиме надоранд, мегардонӣ?

¹⁵Вай ҳамаи онҳоро бо шаст мекашад, ба тӯри худ медарорад ва дар доми худ ҷамъ мекунад, аз ин сабаб шод ва хурсанд мешавад.

¹⁶Бинобар ин барои тӯри худ қурбонӣ мекунад, ва барои доми худ бухур месӯзонад, зеро ки насибаи вай аз онҳо равғанин, ва хӯроки вай болаззат гардидааст.

¹⁷Оё аз ин сабаб нест, ки вай тӯри худро холӣ карда меистад ва ҳамеша халқҳоро бераҳмона мекушад?