Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Закарё 1 Bible Online

Закарё 1 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Закарё 1

¹Дар моҳи ҳаштум, дар соли дуюми Дорьёвеш, каломи Худованд бар Закарьёи набии ибни Баракьё, ибни Идду нозил шуда, гуфт:

²«Худованд бар падарони шумо бағоят хашмгин буд,

³Ва ту ба онҳо бигӯй: Худованди лашкарҳо чунин мегӯяд: сӯи Ман баргардед, мегӯяд Худованди лашкарҳо, ва Ман сӯи шумо хоҳам баргашт, мегӯяд Худованди лашкарҳо.

⁴Мисли падарони худ набошед, ки анбиёи пешина онҳоро хонда, гуфтанд: „Худованди лашкарҳо чунин мегӯяд: аз роҳҳои бади худ ва аз корҳои бади худ баргардед“, вале онҳо нашниданд ва ба Ман гӯш надоданд, мегӯяд Худованд.

⁵Падарони шумо — куҷоянд онҳо? Ва анбиё — магар онҳо ба таври абадӣ зиндагӣ мекунанд?

⁶Аммо суханони Ман ва фароизи Ман, ки ба бандагони Худ анбиё амр фармуда будам, магар ба сари падарони шумо наомад? Ва онҳо баргаштанд ва гуфтанд: „Чунон ки Худованди лашкарҳо қарор дода буд, ки бо мо мувофиқи роҳҳоямон ва корҳоямон амал намояд, ончунон бо мо амал намуд“».

⁷Дар рӯзи бисту чоруми моҳи ёздаҳум, ки моҳи шебот бошад, дар соли дуюми Дорьёвеш, каломи Худованд бар Закарьёи набии ибни Баракьё, ибни Идду нозил шуда, чунин гуфт:

⁸«Имшаб дидам, ва инак марде бар аспи ҷиранд савор буд, ва ӯ дар миёни дарахтони ос, ки дар водӣ буданд, меистод, ва дар ақиби ӯ аспони ҷиранд, тӯруқ ва сафед буданд.

⁹Ва ман гуфтам: „Инҳо чист, эй оғоям?“ Ва фариштае ки бо ман сухан меронд, ба ман гуфт: „Ман ба ту нишон медиҳам, ки инҳо чист“.

¹⁰Ва марде ки дар миёни дарахтони ос меистод, ҷавоб гардонда, гуфт: „Инҳо касоне ҳастанд, ки Худованд фиристодааст, то ки бар замин гаштугузор кунанд“.

¹¹Ва онҳо ба фариштаи Худованд, ки дар миёни дарахтони ос меистод, ҷавоб гардонда, гуфтанд: „Мо бар замин гаштугузор кардем, ва инак, тамоми замин дар оромӣ сокин аст“.

¹²Ва фариштаи Худованд ҷавоб гардонда, гуфт: „Эй Худованди лашкарҳо! То ба кай бар Ерусалим ва шаҳрҳои Яҳудо, ки ҳафтод сол боз Ту ба онҳо хашм менамоӣ, марҳамат нахоҳӣ кард?“

¹³Ва Худованд ба фариштае ки бо ман сухан меронд, бо суханони хуб, бо суханони тасаллибахш ҷавоб гардонд.

¹⁴Ва фариштае ки бо ман сухан меронд, ба ман гуфт: „Нидо намуда, бигӯй: Худованди лашкарҳо чунин мегӯяд: Ман дар бораи Ерусалим ва дар бораи Сион бо рашки бузурге рашк кардам.

¹⁵Ва бар халқҳои бепарво бағоят хашмгин ҳастам: вақте ки хашми Ман андак буд, онҳо бадиро афзун карданд.

¹⁶Бинобар ин Худованд чунин мегӯяд: ба Ерусалим бо марҳамат хоҳам баргашт; хонаи Ман дар он бино хоҳад ёфт, мегӯяд Худованди лашкарҳо, ва ресмони андоза бар Ерусалим кашида хоҳад шуд.

¹⁷Боз нидо намуда, бигӯй: Худованди лашкарҳо чунин мегӯяд: боз шаҳрҳои Ман аз нозу неъмат лабрез хоҳад шуд, ва Худованд боз Сионро тасаллӣ хоҳад дод, ва боз Ерусалимро хоҳад баргузид“».

¹⁸Ва ман чашмони худро боло карда, дидам, ва инак чор шох буд.

¹⁹Ва ба фариштае ки бо ман сухан меронд, гуфтам: «Инҳо чист?» Ва ӯ ба ман гуфт: «Инҳо шохҳоест, ки Яҳудо ва Исроил ва Ерусалимро пароканда кардааст».

²⁰Ва Худованд чор оҳангарро ба ман нишон дод.

²¹Ва ман гуфтам: «Инҳо барои чӣ гуна коре омадаанд?» Ва ӯ ба ҷавоб гуфт: «Ин шохҳо Яҳудоро чунон пароканда кардааст, ки касе сари худро наметавонад бардорад; вале инҳо омадаанд, то ки бар онҳо даҳшат оваранд, шохҳои халқҳоеро шикаста партоянд, ки бар замини Яҳудо шох бардоштаанд, то ки онро пароканда намоянд».