Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Такрори Шариат 26 Bible Online

Такрори Шариат 26 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Такрори Шариат 26

¹Ва ҳангоме ки ба замине ки Худованд Худоят ҳамчун мулк ба ту медиҳад, дохил шавӣ, ва онро ба тасарруфи худ дароварда, дар он сокин гардӣ, —

²Он гоҳ аз навбарҳои ҳар маҳсули замин, ки аз замине ки Худованд Худоят ба ту медиҳад, ғундошта бошӣ, гирифта, дар сабаде бимон, ва ба маконе ки Худованд Худоят баргузинад, то ки исми Худро дар он ҷо сокин гардонад, бирав.

³Ва назди коҳине ки дар он айём бошад, омада, ба вай бигӯ: „Имрӯз ба Худованд Худои ту изҳор менамоям, ки ба замине ки Худованд ба падарони мо қасам хӯрда буд, ки ба мо бидиҳад, дохил шудаам“.

⁴Ва коҳин сабадро аз дастат гирифта, пеши курбонгоҳи Худованд Худои ту мегузорад.

⁵Ва ту ба ҳузури Худованд Худои худ нидокунон бигӯ: „Падарам арамии оворагарде буд, ва ба Миср фурӯд омад, ва дар он ҷо бо одамони каме сукунат кард, ва дар он ҷо ба халқи бузурги пурзӯр ва сершуморе табдил ёфт;

⁶Вале мисриён ба мо рафтори бад намуда, моро ба танг оварданд, ва меҳнати сахте ба гардани мо бор карданд;

⁷Ва мо сӯи Худованд Худои падарони мо истиғоса бурдем, ва Худованд овози моро шунид, ва мусибат ва меҳнат ва тангии моро дид;

⁸Ва Худованд моро аз Миср бо дасти қавӣ ва бозуи тӯлонӣ, бо даҳшати азим, ва бо аломот ва мӯъҷизот берун овард;

⁹Ва моро ба ин макон овард, ва ин заминро, замине ки шир ва асал дар он ҷорист, ба мо дод.

¹⁰Ва алҳол, инак, ман навбарҳои маҳсули заминро, ки Ту, эй Худованд, ба ман додӣ, овардаам“. Ва онро ба ҳузури Худованд Худои худ бимон, ва ба ҳузури Худованд Худои худ саҷда бибар.

¹¹Ва ту аз тамоми неъмате ки Худованд Худоят ба ту ва ба хонадони ту бахшидааст, бо левизода ва ғарибе ки дар миёни туст, хурсандӣ бикун.

¹²Ҳангоме ки ту дар соли сеюм, ки соли ушрҳост, додани тамоми ушри ҳосилоти худро ба анҷом бирасонӣ, ва онро ба левизода, ғариб, ятим ва бева бидиҳӣ, то ки дар шаҳрҳои ту хӯрда сер шаванд,

¹³Он гоҳ ба ҳузури Худованд Худои худ бигӯ: „Вақфҳоро аз хона баровардам, ва онҳоро ба левизода, ғариб, ятим ва бева низ, мувофиқи амре ки Ту ба ман фармудаӣ, додам; аз аҳкоми Ту сар натофтам ва онҳоро фаромӯш накардам;

¹⁴Дар мотами худ аз онҳо нахӯрдам, ва дар нопокӣ аз онҳо набаровардам, ва барои мурда аз онҳо надодам; ба овози Худованд Худои худ гӯш андохтам, мувофиқи ҳар он чи ба ман амр фармудаӣ, амал кардам;

¹⁵Аз макони муқаддаси Худ, аз осмон назар бикун, ва ба қавми Худ — Исроил, ва ба замине ки ба мо додаӣ, чунон ки ба падарони мо қасам хӯрдаӣ, ба замине ки шир ва асал дар он ҷорист, баракат бидеҳ“.

¹⁶Имрӯз Худованд Худоят ба ту амр мефармояд, ки ин фароиз ва ин дастуротро ба амал оварӣ; ва ту онҳоро бо тамоми дили худ ва бо тамоми ҷони худ риоя намуда, ба амал овар.

¹⁷Худовандро ту имрӯз эътироф намудӣ, то ки Ӯ Худои ту бошад, ва ту бо роҳҳои Ӯ равона шавӣ, ва фароизу аҳкому дастуроти Ӯро риоя намоӣ, ва ба овози Ӯ гӯш андозӣ.

¹⁸Ва Худованд имрӯз туро эътироф намуд, то ки ту қавми гузини Ӯ бошӣ, чунон ки Ӯ ба ту гуфтааст, ва тамоми аҳкоми Ӯро риоя намоӣ,

¹⁹Ва Ӯ туро дар ҷалол, шӯҳрат ва шавкат бар ҳамаи халқҳое ки Ӯ офаридааст, баланд гардонад, ва ту барои Худованд Худои худ қавми муқаддас бошӣ, чунон ки Ӯ гуфтааст».