Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 Эфсӯсиён 5 Bible Online

Эфсӯсиён 5 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

Эфсӯсиён 5

¹Пас, чун фарзандони маҳбуб, ба Худо тақлид намоед,

²Ва дар муҳаббат рафтор кунед, чунон ки Масеҳ низ ба мо муҳаббат дошт ва Худро барои мо, ҳамчун ҳадия ва қурбонӣ ба Худо, ҳамчун бӯи муаттар таслим намуд.

³Лекин зино ва ҳар гуна нопокӣ ва тамаъкорӣ набояд дар байни шумо ҳатто зикр ёбад, чунон ки ба муқаддасон муносиб аст;

⁴Ҳамчунин алфози қабеҳа ва жожхоӣ ва масхарабозӣ, ки аз рӯи одоб нест, набояд бошад, балки шукргузорӣ лозим аст;

⁵Зеро инро яқин бидонед, ки ҳеҷ як зинокор, ё нопок, ё тамаъкор, ки вай бутпараст аст, дар Малакути Масеҳ ва Худо мерос надорад.

⁶Бигзор ҳеҷ кас шуморо бо суҳанони ботил фирефта накунад, зеро ки барои ин ғазаби Худо бар писарони исьён меояд.

⁷Пас, шарики онҳо нашавед.

⁸Зеро ки шумо як вақте зулмот будед, вале ҳоло нуре дар Худованд ҳастед: чун фарзандони нур рафтор кунед,

⁹Чунки самари нур аз ҳар меҳрубонӣ, адолат ва ростӣ иборат аст;

¹⁰Ва таҳқиқ кунед, то бидонед он чи, ки Худо меписандад, чист.

¹¹Ва дар аъмоли бесамари зулмот иштирок накунед, балки онҳоро фош намоед.

¹²Зеро дар бораи корҳое ки онҳо пинҳонӣ мекунанд, сухан рондан ҳам нанговар аст.

¹³Аммо ҳамаи ин фош гардида, дар рӯшноӣ зоҳир мешавад, зеро ҳар он чи зоҳир мешавад, нур аст;

¹⁴Бинобар ин гуфта шудааст: «Эй ту, ки ҳоб рафтаӣ, бархез ва аз мурдагон эҳьё шав, ва Масеҳ бар ту нур хоҳад пошид».

¹⁵Пас, бодиққат назар кунед, ки чӣ гуна рафтор менамоед, на чун бехирадон, балки чун хирадмандон,

¹⁶Ва фурсатро ғанимат донед, чунки ин рӯзҳо шарир аст.

¹⁷Бинобар ин нодон набошед, балки дарк кунед, ки иродаи Худо чист.

¹⁸Ва масти шароб нашавед, ки аз он фисқу фуҷур ба амал меояд; балки аз Рӯҳ пур шуда,

¹⁹Ба якдигар бо таронаҳои Забур, мадҳияҳо ва сурудҳои рӯҳонӣ суҳан гӯед ва дар дилҳои худ барои Худованд бисароед ва тараннум намоед,

²⁰Ҳамеша барои ҳама чиз Худои Падарро ба исми Худованди мо Исои Масеҳ шукр гӯед,

²¹Дар тарси Худо мутеи якдигар шавед.

²²Эй занон, мутеи шавҳарони худ шавед, мисли он ки ба Худованд бошад,

²³Чунки шавҳар сари зан аст, чунон ки Масеҳ сари Калисо ва Наҷотдиҳандаи бадан аст;

²⁴Аммо, чӣ тавре ки Калисо ба Масеҳ тобеъ аст, ҳамон тавр занон низ бояд аз ҳар ҷиҳат ба шавҳарони худ тобеъ бошанд.

²⁵Эй шавҳарон, занони худро дӯст доред, чунон ки Масеҳ низ ба Калисо муҳаббат дошт ва Худро аз барои он таслим намуд,

²⁶То ки онро ба ғусли об пок карда, ба воситаи калом тақдис намояд,

²⁷Ва ба ҳузури Худ Калисоро дар ҷалоле тақдим кунад, ки на доғе дошта бошад, на нуқсоне, на чизе монанди ин, балки муқаддас ва беайб бошад.

²⁸Ҳамин тавр бояд шавҳарон занони худро мисли ҷисми худ дӯст доранд: он ки зани худро дӯст медошта бошад, худро дӯст медорад.

²⁹Зеро ки ҳеҷ кас ҳаргиз ҷисми худро бад намебинад, балки онро ғизо медиҳад ва гарм мекунад, чунон ки Худованд низ Калисоро;

³⁰Чунки мо андоми Бадани Ӯ ҳастем, аз гӯшти Ӯ ва аз устухонҳои Ӯ.

³¹Аз ин сабаб мард падару модари худро тарк карда, бо зани худ хоҳад пайваст, ва ҳар ду як тан хоҳанд буд.

³²Ин сир бузург аст, вале ман нисбат ба Масеҳ ва Калисо сухан меронам.

³³Пас, бигзор ҳар яке аз шумо зани худро мисли худ дӯст дорад, ва зан аз шавҳари худ битарсад.