Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 1 Самуил 13 Bible Online

1 Самуил 13 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

1 Самуил 13

¹Шоул (сӣ) — сола буд, ки подшоҳ шуд, ва чун ду сол бар Исроил подшоҳӣ кард,

²Шоул барои худ се ҳазор нафар аз исроилиён интихоб намуд, ки ду ҳазор нафари онҳо бо Шоул дар Михмос ва дар кӯҳи Байт‐Ил буданд, ва ҳазор нафарашон бо Йӯнотон дар Ҷибъои Биньёмин буданд; ва бақияи қавмро ӯ фиристод, то ки ҳар яке ба хаймаи худ биравад.

³Ва Йӯнотон ба фавҷи фалиштиёне ки дар Ҷибъо буданд, шикаст расонид, ва фалиштиён инро шуниданд; ва Шоул дар тамоми замин шох навохта, гуфт: «Эй ибриён, бишнавед!»

⁴Ва чун тамоми Исроил шуниданд, ки Шоул ба фавҷи фалиштиён зарба расонидааст, ва Исроил дар назари фалиштиён нафратангез гардидаанд, — қавм назди Шоул дар Ҷилҷол ҷамъ омаданд,

⁵Ва фалиштиён барои ҷанг кардан ба муқобили Исроил ҷамъ шуданд, ки сӣ ҳазор ароба, ва шаш ҳазор савора, ва қавми сершуморе мисли реги соҳили баҳр доштанд; ва онҳо омада, дар Михмос, ба тарафи шарқии Байт‐Овин ӯрду заданд.

⁶Ва мардуми Исроил диданд, ки аҳволашон табоҳ шудааст, зеро ки қавм ба танг омадаанд. Ва қавм дар мағораҳо, ва дар сӯрохҳо, ва дар миёни сахраҳо, ва дар бурҷҳо, ва дар ҳафраҳо пинҳон шуданд;

⁷Ва баъзе аз ибриён аз Урдун гузашта, ба замини Ҷод ва Ҷилъод омаданд; ва Шоул ҳанӯз дар Ҷилҷол буд, ва тамоми қавм бо тарсу ларз назди ӯ шитофтанд.

⁸Ва ҳафт рӯз, то мӯҳлате ки Самуил таъин намуда буд, интизорӣ кашиданд, вале Самуил ба Ҷилҷол наомад; ва қавм аз пеши Шоул пароканда мешуданд.

⁹Ва Шоул гуфт: «Курбонии сӯхтанӣ ва қурбониҳои саломатиро назди ман биёред!» Ва қурбонии сӯхтаниро баровард.

¹⁰Ва ҳамин ки баровардани қурбонии сӯхтаниро анҷом дод, инак, Самуил омад; ва Шоул ба пешвози ӯ баромад, то ки ӯро табрик намояд.

¹¹Ва Самуил гуфт: «Чӣ кардӣ?» Ва Шоул гуфт: «Чун дидам, ки қавм аз пеши ман пароканда мешаванд, ва ту дар мӯҳлати таъиншуда наомадӣ, ва фалиштиён дар Михмос ҷамъ шудаанд, —

¹²Ба дили худ гуфтам, ки алҳол фалиштиён ба муқобили ман дар Ҷилҷол фурӯд хоҳанд омад, дар сурате ки ман ҳанӯз ба ҳузури Худованд илтиҷо набурдаам, бинобар ин ман ҷуръат намуда, қурбонии сӯхтаниро баровардам».

¹³Ва Самуил ба Шоул гуфт: «Беақлона амал кардаӣ! Ҳукми Худованд Худои худро, ки Ӯ ба ту амр фармудааст, ба ҷо наовардаӣ, ва ҳол он ки алҳол Худованд подшоҳии туро бар Исроил то абад устувор мегардонид;

¹⁴Вале алҳол подшоҳии ту устувор нахоҳад гардид: Худованд барои Худ шахси дигарро ба муддаои табъи Худ хоҳад талабид, ва ӯро Худованд бар қавми Худ раис таъин хоҳад кард, зеро ки ту он чиро, ки Худованд ба ту амр фармуда буд, ба ҷо наовардаӣ».

¹⁵Ва Самуил бархоста, аз Ҷилҷол ба Ҷибъои Биньёмин омад; ва Шоул қавмеро, ки ҳамроҳаш буданд, шумурд, ки тақрибан шашсад нафар боқӣ монда буданд.

¹⁶Ва Шоул ва писараш Йӯнотон, ва қавме ки бо онҳо буданд, дар Ҷибъои Биньёмин ҷойгир шуданд; ва фалиштиён дар Михмос ӯрду заданд.

¹⁷Ва харобкунандагон аз ӯрдуи фалиштиён се фавҷ берун омаданд: як фавҷ ба роҳи Офро, сӯи замини Шоул равона шуданд;

¹⁸Ва фавҷи дигар ба роҳи Байт‐Ҳӯрӯн равона шуданд; ва як фавҷ ба роҳи сарҳад, ки бар дараи Сабӯим сӯи биёбон намудор буд, равона шуданд.

¹⁹Ва дар тамоми замини Исроил оҳангаре ёфт намешуд, зеро ки фалиштиён мегуфтанд: «Мабодо ибриён шамшере ё найзае бисозанд».

²⁰Ва ҳамаи исроилиён назди фалиштиён фурӯд меомаданд, то ки ҳар яке говоҳани худ ва каланди худ ва табари худ ва зоғнӯли худро тез кунанд.

²¹Вале барои зоғнӯлҳо ва каландҳо ва сешохаҳо ва табарҳо ва тез кардани неши халачӯбҳо сӯҳон доштанд.

²²Ва дар рӯзи ҷанг дар дасти тамоми қавме ки бо Шоул ва Йӯнотон буданд, шамшер ва найзае ёфт нашуд; фақат дар дасти Шоул ва писараш Йӯнотон ёфт шуд.

²³Ва дастаи посбонони фалиштӣ ба самти гузаргоҳи Михмос берун омаданд.