Read Китоби Муқаддас 1992, 2016 1 Самуил 23 Bible Online

1 Самуил 23 - Китоби Муқаддас 1992, 2016 bible

1 Самуил 23

¹Ва ба Довуд хабар дода, гуфтанд: «Инак, фалиштиён ба аҳли Қаило ҷанг мекунанд, ва хирманҳоро толону тороҷ менамоянд».

²Ва Довуд аз Худо пурсида, гуфт: «Оё рафта, ин фалиштиёнро торумор намоям?» Ва Худованд ба Довуд гуфт: «Рафта, фалиштиёнро торумор намо ва аҳли Қаилоро наҷот деҳ».

³Вале одамони Довуд ба ӯ гуфтанд: «Инак, мо ин ҷо дар Яҳудо метарсем, пас хусусан агар бар зидди фавҷҳои фалиштиён ба Қаило биравем!»

⁴Ва Довуд бори дигар аз Худованд пурсид, ва Худованд ба ӯ ҷавоб гардонида, гуфт: «Бархоста, ба Қаило фурӯд ой, зеро ки Ман фалиштиёнро ба дасти ту хоҳам супурд».

⁵Ва Довуд бо одамонаш ба Қаило рафт, ва бо фалиштиён ҷанг кард, ва чорвои онҳоро бурд, ва ба онҳо зарбаи бузурге расонид; ва Довуд сокинони Қаилоро наҷот дод.

⁶Ва ҳангоме ки Абьётор ибни Аҳималик назди Довуд гурехта омад, эфӯдро ба дасташ гирифта овард.

⁷Ва ба Шоул хабар доданд, ки Довуд ба Қаило омадааст. Ва Шоул гуфт: «Худо ӯро ба дасти ман супурдааст, зеро ӯ ба шаҳре ки дарвоза ва ғалақаҳо дорад, даромада, худро банд кардааст».

⁸Ва Шоул тамоми қавмро ба ҷанг даъват намуд, то ки ба Қаило фурӯд омада, Довуд ва одамони ӯро муҳосира намояд.

⁹Ва Довуд фаҳмид, ки Шоул ба муқобили ӯ нияти баде дорад; ва ӯ ба Абьётори коҳин гуфт: «Эфӯдро наздик биёр».

¹⁰Ва Довуд гуфт: «Худовандо, Худои Исроил! Бандаат шунидааст, ки Шоул мехоҳад ба Қаило омада, аз боиси ман шаҳрро валангор кунад.

¹¹Оё сокинони Қаило маро ба дасти вай хоҳанд супурд? Оё Шоул фурӯд хоҳад омад, чунон ки бандаат шунидааст? Худовандо, Худои Исроил! Лутфан, бандаатро огоҳ намо». Ва Худованд гуфт: «Вай фурӯд хоҳад омад».

¹²Ва Довуд гуфт: «Оё сокинони Қаило ман ва одамонамро ба дасти Шоул хоҳанд супурд?» Ва Худованд гуфт: «Хоҳанд супурд».

¹³Ва Довуд бо одамонаш, ки тақрибан шашсад нафар буданд, бархост, ва онҳо аз Қаило баромада, ба ҳар ҷое ки тавонистанд бираванд, рафтанд. Ва чун ба Шоул хабар расид, ки Довуд аз Қаило гурехтааст, аз юруш даст кашид.

¹⁴Ва Довуд дар биёбон бар сахраҳои дастнорас сукунат дошт, ва бар кӯҳе дар биёбони Зиф иқомат намуд. Ва Шоул ҳама вақт ӯро меҷуст, вале Худо ӯро ба дасташ намесупурд.

¹⁵Ва Довуд дид, ки Шоул барои ҷустани ҷони ӯ берун омадааст; ва Довуд дар биёбони Зиф, дар Ҳӯршо ном мавзее сукунат дошт.

¹⁶Ва Йӯнотон ибни Шоул бархоста, назди Довуд ба Ҳӯршо омад, ва дасти ӯро бо таваккал кардан ба Худо тақвият намуд.

¹⁷Ва ба ӯ гуфт: «Натарс, зеро ки дасти падарам Шоул туро пайдо нахоҳад кард, ва ту бар Исроил подшоҳ хоҳӣ шуд, ва ман баъд аз ту дуюмин хоҳам буд, ва падарам Шоул низ инро медонад».

¹⁸Ва ҳар дуяшон ба ҳузури Худованд аҳд бастанд; ва Довуд дар Ҳӯршо монд, ва Йӯнотон ба хонаи худ рафт.

¹⁹Ва зифиён назди Шоул ба Ҷибъо баромада, гуфтанд: «Довуд, охир, назди мо дар Ҳӯршо, бар сахраҳои дастнорас, бар тали Ҳакило, ки ба тарафи ҷанубии биёбон аст, пинҳон шудааст.

²⁰Ва алҳол, эй подшоҳ, ҳар вақте ки дилат бихоҳад, фурӯд ой, ва дайни мо ин аст, ки ӯро ба дасти подшоҳ бисупорем».

²¹Ва Шоул гуфт: «Худованд шуморо баракат диҳад, зеро дар ҳаққи ман дилсӯзӣ кардаед.

²²Пас биравед, боз тайёрӣ бинед, ва ҷоеро, ки қадамаш гузошта мешавад, ва касе ӯро дар он ҷо дидааст, тафтиш намуда зери чашм гиред, зеро ба ман мегӯянд, ки ӯ бағоят маккор аст.

²³Ва ҳамаи паноҳгоҳҳоеро, ки ӯ дар онҳо пинҳон мешавад, тафтиш намуда, зери чашм гиред, ва бо маълумоти аниқ назди ман баргардед, ва он гоҳ ман бо шумо хоҳам рафт; ва агар ӯ дар ин замин бошад, ман ӯро дар миёни ҳамаи кабилаҳои Яҳудо ҷустуҷӯ хоҳам кард».

²⁴Ва онҳо бархоста, аз пеши Шоул ба Зиф рафтанд. Ва Довуд бо одамонаш дар биёбони Моӯн, дар саҳро, ба тарафи ҷанубии биёбон буд.

²⁵Ва Шоул бо одамонаш ба ҷустуҷӯи ӯ рафт, ва инро ба Довуд хабар доданд, ва ӯ аз сахра фурӯд омада, дар биёбони Моӯн ҷойгир шуд. Ва Шоул инро шунида, Довудро дар биёбони Моӯн таъқиб кард.

²⁶Ва Шоул ба як тарафи кӯҳ равона буд, ва Довуд бо одамонаш ба тарафи дигари кӯҳ. Ва Довуд мешитофт, то ки аз пеши Шоул бигрезад, ва Шоул ва одамонаш Довуд ва одамонашро иҳота мекарданд, то ки онҳоро дастгир намоянд.

²⁷Вале қосиде назди Шоул омада, гуфт: «Шитобон биё, зеро ки фалиштиён ба замин ҳуҷум овардаанд».

²⁸Ва Шоул аз таъқиб кардани Довуд баргашта, ба пешвози фалиштиён равона шуд. Бинобар ин он маконро Селаъ‐Ҳамаҳлеқӯт [4] номидаанд.