Read Thai Holy Bible 1971 – พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 โยบ 3 Bible Online

โยบ 3 - Thai Holy Bible 1971 – พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 bible

โยบ 3

¹ต่อมาโยบอ้าปากของท่านแช่งวันกำเนิดของ ท่าน

²และโยบว่า

³“ขอให้วันซึ่งข้าเกิดนั้นพินาศ ทั้งคืนที่พูดว่า ‘ตั้งครรภ์เด็กชายคนหนึ่งแล้ว’ นั้นด้วย

⁴ขอให้วันนั้นเป็นความมืด ขอพระเจ้าจากเบื้องบน อย่าแสวงหาวันนั้น หรืออย่าให้แสงสว่างส่องในวันนั้น

⁵ขอความมืดทึบยึดเอาวันนั้นไว้ ขอให้เมฆคลุมมันไว้ ขอให้สิ่งที่ทำให้วันดำทะมึน ทำให้มันหวาดกลัว

⁶คืนนั้นน่ะ ขอให้ความมืดทึบฉวยมันไว้ อย่าให้มันเข้าส่วนท่ามกลางบรรดาวันของปี อย่าให้นับมันเข้าเป็นส่วนของเดือนต่อไปเลย

⁷เออ ขอให้คืนนั้นเป็นหมัน ขออย่าให้เสียงร้องอันชื่นบาน ได้ยินในคืนนั้น

⁸ขอให้บรรดาผู้ที่สาปวัน ได้สาปคืนนั้นด้วย ผู้มีฝีมือที่จะปลุกเลวีอาธาน[2]ขึ้นมา

⁹ขอให้ดาวเวลารุ่งสางของมันมืด ขอให้มันหวังความสว่าง แต่ไม่พบ อย่าให้เห็นแสงอรุณรุ่งเช้า

¹⁰เพราะว่ามันมิได้ปิดประตูแห่งครรภ์มารดาของข้า หรือซ่อนความยากลำบากจากตาของข้า

¹¹“ทำไมข้าไม่ตายเสียแต่กำเนิด ทำไมข้าไม่ขาดใจเสีย เมื่อข้าออกมาจากครรภ์แล้วก็สิ้นไป

¹²ทำไมหัวเข่าจึงรับข้าไว้ หรือทำไมหัวนมมีให้ข้าดูด

¹³ถ้าหาไม่แล้ว ข้าจะนอนเงียบสงบอยู่ ข้าจะหลับ แล้วข้าจะได้หยุดพักอยู่

¹⁴กับบรรดาพระราชาและที่ปรึกษาของแผ่นดินโลก ผู้ได้สร้างที่ปรักหักพังขึ้นใหม่สำหรับตัวเอง

¹⁵หรือกับเจ้านายผู้มีทองคำ ผู้บรรจุเงินไว้เต็มบ้าน

¹⁶หรือทำไมข้าไม่เป็นอย่างลูกที่แท้ง ซึ่งซ่อนไว้ อย่างทารกซึ่งไม่เคยเห็นแสงสว่าง

¹⁷ที่นั่นคนชั่วร้ายหยุดดิ้นรน และที่นั่นผู้ที่เหนื่อยอ่อนได้หยุดพัก

¹⁸ที่นั่นผู้ถูกจำจองก็สบายด้วยกัน เขาทั้งหลายไม่ได้ยินเสียงของนายงาน

¹⁹ผู้น้อยและผู้ใหญ่ก็อยู่ที่นั่น และทาสก็เป็นอิสระพ้นจากนายของเขา

²⁰“ไฉนหนอผู้ที่ทนทุกข์เวทนาอย่างนี้ ยังได้รับแสงสว่าง และผู้ที่มีใจระทมทุกข์ได้รับชีวิต

²¹ผู้คอยความตาย แต่มันก็ไม่มา และขุดหามันมากกว่าหาทรัพย์ที่ซ่อนอยู่

²²ผู้ซึ่งเปรมปรีดิ์อย่างยิ่ง และยินดี เมื่อเขาพบหลุมฝังศพ

²³ไฉนจึงประทานความสว่างแก่ผู้ที่ทางของเขาซ่อนอยู่ ผู้ซึ่งพระเจ้าทรงล้อมรั้วกั้นไว้

²⁴เพราะการถอนหายใจของข้ามีมาก่อนอาหารของข้า และการครวญครางของข้าก็เทออกมาเหนือข้า

²⁵เพราะสิ่งที่ข้ากลัวก็มาเหนือข้า และสิ่งที่ข้าครั่นคร้ามก็ตกแก่ข้า

²⁶ข้าไม่สบายใจเลย ทั้งข้าก็ไม่สงบ ข้าไม่ได้หยุดพัก แต่ความทรมานก็มาหา”