Read Thai Holy Bible 1971 – พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 โยบ 7 Bible Online

โยบ 7 - Thai Holy Bible 1971 – พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 bible

โยบ 7

¹“มนุษย์ไม่มีการเข้าประจำการบนแผ่นดินโลกหรือ และชีวิตของเขาไม่เหมือนของลูกจ้างดอกหรือ

²เหมือนอย่างทาสที่คิดถึงเวลาเย็น และเหมือนอย่างลูกจ้างผู้มองหาค่าจ้าง

³เช่นเดียวกัน ข้าต้องได้รับส่วนความอนิจจังเป็นเดือนๆ และเขาแบ่งคืนแห่งความน่าสังเวชแก่ข้า

⁴เมื่อข้านอนลง ข้าว่า ‘เมื่อไรหนอข้าจะลุกขึ้น’ แต่กลางคืนก็ยาว และข้าก็พลิกไปพลิกมาจนรุ่งเช้า

⁵เนื้อของข้าห่มหนอนและฝุ่น หนังของข้าแข็งขึ้น แล้วก็แยะออกใหม่

⁶วันคืนของข้าเร็วกว่ากระสวยของช่างทอ และสิ้นสุดลงด้วยไร้ความหวัง

⁷“ขอทรงจำไว้ว่า ชีวิตของข้าพระองค์เป็นแต่ลมหายใจ ตาของข้าพระองค์จะไม่เห็นสิ่งใดอีกเลย

⁸ตาของผู้ที่เห็นข้าพระองค์จะไม่ได้ดูข้าพระองค์อีกต่อไป ฝ่ายพระเนตรของพระองค์มองหาข้าพระองค์ ข้าพระองค์ก็ไปเสียแล้ว

⁹เมฆจางและหายไปฉันใด บุคคลที่ลงไปยังแดนคนตายก็มิได้กลับมาฉันนั้น

¹⁰เขาไม่กลับไปเรือนของเขาอีก หรือที่อยู่ของเขาก็ไม่รู้จักเขาอีกเลย

¹¹“เพราะฉะนั้น ข้าพระองค์จึงไม่ยับยั้งปากของข้าพระองค์ ข้าพระองค์จะพูดด้วยความแสนระทมแห่งจิตใจของข้าพระองค์ ข้าพระองค์จะบ่นด้วยความขมขื่นแห่งจิตใจของข้าพระองค์

¹²ข้าพระองค์เป็นทะเล หรือเป็นมังกรหรือ พระองค์จึงทรงวางยามเฝ้าข้าพระองค์

¹³เมื่อข้าพระองค์พูดว่า ‘เตียงของข้าจะเล้าโลมข้า ที่นอนของข้าจะบรรเทาการร้องทุกข์ของข้า’

¹⁴แล้วพระองค์ก็ทำให้ข้าพระองค์กลัวด้วยความฝัน และทำให้ข้าพระองค์หวาดเสียวด้วยนิมิต

¹⁵จิตใจข้าพระองค์จึงเลือกที่จะอึดอัดตาย ยิ่งกว่าเหลือแต่กระดูกอย่างนี้

¹⁶ข้าพระองค์เบื่อชีวิต ข้าพระองค์จะไม่อยู่ค้ำฟ้า ปล่อยข้าพระองค์แต่ลำพังเถิดเพราะวันคืนของ ข้าพระองค์เป็นแต่เพียงลมหายใจ

¹⁷มนุษย์เป็นอะไร พระองค์จึงทรงถือว่าเขาสำคัญนัก และที่พระองค์ใส่พระทัยเขา

¹⁸ทรงเยี่ยมเขาทุกเช้า ทรงลองดูเขาทุกขณะ

¹⁹อีกนานเท่าใดพระองค์จึงจะไม่ทรงมองข้าพระองค์ หรือปล่อยข้าพระองค์แต่ลำพัง จนข้าพระองค์จะกลืนน้ำลายของตนได้

²⁰ข้าแต่พระองค์ผู้เฝ้ามนุษย์ ถ้าข้าพระองค์ทำบาป ข้าพระองค์ทำอะไรแก่พระองค์เล่า ทำไมพระองค์จึงทรงทำให้ข้าพระองค์เป็น เป้าหมายของพระองค์ ทำไมข้าพระองค์จึงเป็นภาระของพระองค์

²¹ทำไมพระองค์ไม่ทรงประทานอภัยแก่การทรยศของข้าพระองค์ และนำเอาบาปของข้าพระองค์ไปเสีย เพราะบัดนี้ข้าพระองค์จะนอนลงในผงคลีดิน พระองค์จะทรงเสาะหาข้าพระองค์แต่ข้าพระองค์จะไม่อยู่แล้ว”