Read Thai Holy Bible 1971 – พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 สุภาษิต 20 Bible Online

สุภาษิต 20 - Thai Holy Bible 1971 – พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 bible

สุภาษิต 20

¹เหล้าองุ่นให้เกิดการเยาะเย้ย และสุราก็ให้เกิดเป็นพาลเกเร ผู้ใดยอมให้มันพาเจิ่นไป ก็ไม่เป็นคนฉลาด

²ความพิโรธอันน่าครั่นคร้ามของพระราชา ก็เหมือนสิงห์หนุ่มคำราม ผู้ใดยั่วเย้าพระองค์ให้กริ้วก็เสี่ยงชีวิตของตนเอง

³ที่จะรักษาตนให้พ้นการวิวาทก็เป็นเกียรติ แต่คนโง่ทุกคนจะทะเลาะวิวาทกัน

⁴คนเกียจคร้านไม่ไถนาในหน้านา เขาจะแสวงหาเมื่อถึงฤดูเกี่ยวแต่ไม่พบอะไรเลย

⁵ความประสงค์ในใจของคนเหมือนน้ำลึก แต่คนที่มีความเข้าใจจะสามารถโพงมันออกมาได้

⁶คนเป็นอันมากป่าวร้องความจงรักภักดีของเขาเอง แต่ใครจะหาคนสัตย์ซื่อพบเล่า

⁷คนชอบธรรมผู้ดำเนินในความสัตย์ซื่อของตน บุตรชายของเขาที่เกิดตามเขามาย่อมได้รับพร

⁸พระราชาผู้ประทับบนบัลลังก์พิพากษา ย่อมทรงฝัดความชั่วออกด้วยพระเนตรของพระองค์

⁹ผู้ใดจะกล่าวได้ว่า “ข้าพเจ้าได้กระทำใจของข้าพเจ้าให้สะอาดแล้ว ข้าพเจ้าบริสุทธิ์พ้นบาปของข้าพเจ้า”

¹⁰ลูกตุ้มฉ้อและเครื่องตวงโกง ทั้งสองเป็นที่น่าเกลียดน่าชังแก่พระเจ้าเหมือนๆกัน

¹¹แม้เด็กๆก็แสดงตัวโดยการประพฤติของเขา ว่าสิ่งที่เขากระทำจะบริสุทธิ์และถูกต้องหรือไม่

¹²หูที่ฟังได้และตาที่มองเห็น พระเจ้าทรงสร้างมันทั้งสอง

¹³อย่ารักการหลับใหล เกรงว่าเจ้าจะมาถึงความยากจน จงลืมตาของเจ้า และเจ้าจะได้กินอิ่ม

¹⁴ผู้ซื้อพูดว่า “เลว เลว” แต่เมื่อเขาไปแล้วเขาจึงอวด

¹⁵มีทองคำและทับทิมมีค่าเป็นอันมาก แต่ริมฝีปากที่มีความรู้ก็เป็นเพชรนิลจินดาประเสริฐ

¹⁶จงยึดเสื้อผ้าของเขาไว้ เมื่อเขาเป็นประกันให้คนอื่น และยึดตัวเขาไว้ เมื่อเขาประกันคนต่างด้าว

¹⁷อาหารที่ได้มาด้วยการหลอกลวงมีรสหวานแก่ผู้ได้มา แต่ภายหลังปากของเขาจะมีแต่กรวด

¹⁸แผนงานดำรงอยู่ได้ด้วยการปรึกษาหารือ จงทำสงครามด้วยมีการนำที่ฉลาด

¹⁹บุคคลที่เที่ยวซุบซิบไปก็เผยความลับให้กระจาย ฉะนั้นอย่าเข้าสังคมกับคนปากบอน

²⁰ถ้าคนหนึ่งคนใดแช่งบิดาหรือมารดาของตน ประทีปของเขาจะดับมืดมิด

²¹มรดกที่ได้รับมาอย่างชิงสุกก่อนห่าม ที่สุดปลายก็ไม่เป็นมงคล

²²อย่าพูดว่า “ข้าจะแก้แค้นความชั่ว” จงรอคอยพระเจ้า พระองค์จะทรงช่วยเจ้า

²³ลูกตุ้มฉ้อฉลเป็นที่น่าเกลียดน่าชังแก่พระเจ้า และตราชูที่โกงก็เลวพอๆกัน

²⁴ย่างเท้าของมนุษย์นั้นพระเจ้าทรงเป็นผู้สั่ง แล้วคนจะเข้าใจทางของเขาเองได้อย่างไร

²⁵ที่คนจะพูดพล่อยๆว่า “นี่เป็นของบริสุทธิ์” ก็เป็นบ่วงดักตนเอง แล้วจะมาคิดได้เมื่อปฏิญาณไปแล้ว

²⁶พระราชาที่ฉลาดย่อมฝัดคนชั่วร้าย แล้วทรงขับกงจักรทับเขา

²⁷มโนธรรมของมนุษย์เป็นประทีปของพระเจ้า ส่องดูส่วนลึกที่สุดของเขาทั้งสิ้น

²⁸ความจงรักภักดีและความซื่อสัตย์สงวนพระราชาไว้ และความชอบธรรมก็เชิดชูพระที่นั่งของพระองค์ไว้

²⁹ศักดิ์ศรีของคนหนุ่ม คือกำลังของเขา แต่ความงามของคนแก่คือผมหงอกของเขา

³⁰การเฆี่ยนที่ให้เป็นบาดแผล ก็ชำระความชั่วเสีย การโบยตีกระทำให้ส่วนลึกที่สุดสะอาดสะอ้าน