Read Thai Holy Bible 1971 – พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 เยเรมีย์ 44 Bible Online

เยเรมีย์ 44 - Thai Holy Bible 1971 – พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 bible

เยเรมีย์ 44

¹พระวจนะที่มายังเยเรมีย์เกี่ยวด้วยบรรดา ยิวที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ที่มิกดล ที่ทาปานเหส ที่เมมฟิส และในแผ่นดินปัทโรสว่า

²“พระเจ้าจอมโยธาพระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า เจ้าทั้งหลายได้เห็นบรรดาเหตุร้ายที่เรานำมาเหนือ กรุงเยรูซาเล็มและเหนือหัวเมืองยูดาห์ทั้งสิ้น ดูเถิด ทุกวันนี้เมืองเหล่านั้นก็เป็นที่ร้างเปล่า ไม่มีผู้ใดอาศัยอยู่ในนั้น

³เพราะความอธรรมซึ่งเขาทั้งหลายได้ กระทำได้ยั่วเย้าเราให้มีความโกรธ ด้วยการที่เขาทั้งหลายไปเผาเครื่องหอม และปรนนิบัติพระอื่นซึ่งเขาไม่รู้จัก ไม่ว่าเขาเอง หรือเจ้าทั้งหลายหรือบรรพบุรุษของเจ้า

⁴อย่างไรก็ดีเราได้ใช้บรรดาผู้รับใช้ของเรา คือผู้เผยพระวจนะมายังเจ้าอย่างไม่หยุดหย่อนกล่าวว่า ‘โธ่เอ๋ย อย่ากระทำสิ่งอันน่าเกลียดนี้ ซึ่งเราเกลียดชัง’

⁵แต่เขาไม่ฟังหรือเงี่ยหูฟัง เพื่อจะหันกลับจากความชั่วร้ายของเขาและไม่ เผาเครื่องหอมแก่พระอื่น

⁶เพราะฉะนั้น เราจึงได้เทความพิโรธและความโกรธของเราออก ให้พลุ่งขึ้นในหัวเมืองยูดาห์และในถนนหนทางของกรุงเยรูซาเล็ม และเมืองเหล่านั้นก็กลายเป็นที่ทิ้งร้างและ ที่ร้างเปล่าอย่างทุกวันนี้

⁷และบัดนี้พระเยโฮวาห์พระเจ้าจอมโยธา พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ทำไมเจ้าทั้งหลายจึงทำความชั่วร้ายนี้แก่ตัวเจ้าเอง และตัดเอาผู้ชายผู้หญิงทั้งทารกและเด็กเสียจากเจ้า เสียจากท่ามกลางยูดาห์ ไม่มีชนที่เหลืออยู่ไว้แก่เจ้าเลย

⁸ทำไมเจ้าทั้งหลายจึงยั่วเย้าเราให้โกรธ ด้วยการที่มือของเจ้ากระทำด้วยการเผา เครื่องหอมให้แก่พระอื่น ในแผ่นดินอียิปต์ที่ที่เจ้ามาอยู่นั้น เพื่อเจ้าจะต้องถูกตัดออกและเป็นที่สาปแช่งและเป็นขี้ปากท่ามกลางบรรดาประชาชาติแห่งแผ่นดินโลก

⁹เจ้าได้ลืมความอธรรมของบรรพบุรุษของเจ้า ความอธรรมของบรรดากษัตริย์แห่งยูดาห์ บรรดาความอธรรมของนางสนมและมเหสีของเขาทั้งหลาย ความอธรรมของเจ้าเอง และความอธรรมของภรรยาของเจ้า ซึ่งเขาทั้งหลายได้กระทำในแผ่นดินยูดาห์และในถนน หนทางของกรุงเยรูซาเล็มเสียแล้วหรือ

¹⁰แม้กระทั่งวันนี้แล้วเขาทั้งหลายก็ยังมิได้ถ่อมตัวลง หรือเกรงกลัวหรือดำเนินตามพระธรรมหรือตามกฎหมายของเรา ซึ่งเราให้มีไว้หน้าเจ้าทั้งหลายและหน้าบรรพบุรุษของเจ้า

¹¹“เพราะฉะนั้น พระเจ้าจอมโยธาพระเจ้าอิสราเอล จึงตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เราจะมุ่งหน้าของเราต่อสู้เจ้าหมายลงโทษ จะตัดยูดาห์ออกเสียให้สิ้น

¹²เราจะเอาชนยูดาห์ที่เหลืออยู่ ผู้ซึ่งมุ่งหน้ามาที่แผ่นดินอียิปต์เพื่อจะอาศัยอยู่นั้น และเขาทั้งหลายจะถูกผลาญเสียหมด เขาจะล้มลงในแผ่นดินอียิปต์ เขาจะถูกผลาญด้วยดาบ และด้วยการกันดารอาหาร ตั้งแต่คนเล็กน้อยที่สุดจนถึงคนใหญ่โตที่สุด เขาทั้งหลายจะตายด้วยดาบและด้วยการกันดารอาหาร และเขาจะกลายเป็นคำสาป เป็นที่น่าหวาดเสียว เป็นคำแช่งและเป็นขี้ปาก

¹³เราจะต้องลงโทษคนเหล่านั้น ผู้อาศัยอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ ดังที่เราลงโทษกรุงเยรูซาเล็มด้วยดาบ ด้วยการกันดารอาหาร และด้วยโรคระบาด

¹⁴จนคนยูดาห์ที่เหลืออยู่ ผู้ซึ่งมาอาศัยในแผ่นดินอียิปต์นั้นจะไม่รอดพ้น หรือเหลือกลับไปยังแผ่นดินยูดาห์ ที่ซึ่งเขาปรารถนาจะกลับไปอาศัยอยู่ เพราะว่าเขาจะไม่ได้กลับไป นอกจากผู้ลี้ภัยบางคน”

¹⁵แล้วบรรดาผู้ชาย ผู้รู้ว่าภรรยาของตัวได้ถวายเครื่องหอมแก่พระอื่น และบรรดาผู้หญิงที่ยืนอยู่ใกล้เป็นที่ชุมนุมใหญ่ คือบรรดาประชาชนผู้อาศัยในปัทโรส ในแผ่นดินอียิปต์ได้ตอบเยเรมีย์ว่า

¹⁶“สำหรับถ้อยคำซึ่งท่านได้บอกแก่เรา ในพระนามของพระเจ้านั้น เราจะไม่ฟังท่าน

¹⁷แต่เราจะกระทำทุกสิ่งที่เราได้บนไว้ คือเผาเครื่องหอมถวายเจ้าแม่แห่งฟ้าสวรรค์ และเทเครื่องดื่มถวายแก่พระนางเจ้า ดังที่เราได้กระทำ ทั้งพวกเราและบรรพบุรุษของเรา บรรดากษัตริย์และ เจ้านายของเรา ในหัวเมืองยูดาห์และในถนนหนทางกรุงเยรูซาเล็ม ทำอย่างนั้นแล้วเราจึงมีอาหารบริบูรณ์และอยู่เย็นเป็นสุข และไม่เห็นเคราะห์ร้ายอย่างใด

¹⁸ตั้งแต่เรางดการเผาเครื่องหอมแห่งเจ้าฟ้าสวรรค์ และเทเครื่องดื่มถวายแก่พระนางเจ้า เราก็ขัดสนทุกอย่าง และถูกผลาญด้วยดาบและด้วยการกันดารอาหาร”

¹⁹และพวกผู้หญิงกล่าวว่า “เมื่อเราเผาเครื่องหอมถวายเจ้าแม่แห่งเจ้าฟ้าสวรรค์ และเทเครื่องดื่มถวายแก่พระนางเจ้า ที่เราได้ทำขนมพิมพ์รูปพระนางเจ้าถวาย และที่ได้เทเครื่องดื่มถวายแก่พระนางเจ้านั้น เรากระทำนอกเหนือความเห็นชอบของสามีของเราหรือ”

²⁰แล้วเยเรมีย์ได้ตอบบรรดาประชาชน ทั้งพวกผู้ชายและผู้หญิง คือประชาชนทั้งปวงผู้ให้คำตอบแก่ท่านว่า

²¹“สำหรับเครื่องหอมที่ท่านได้เผาถวายในหัวเมืองยูดาห์ และในถนนหนทางกรุงเยรูซาเล็ม ทั้งตัวท่านบรรพบุรุษของท่าน บรรดาพระราชาและเจ้านายของท่านและราษฎร พระเจ้ามิได้ทรงจดจำไว้ดอกหรือ พระองค์ไม่ได้ ทรงนึกถึงหรือ

²²พระเจ้าจะทรงทนต่อการกระทำอันชั่วร้ายของท่าน และการอันน่าเกลียดซึ่งท่านได้กระทำนั้นต่อไปอีกไม่ไหวแล้ว เพราะฉะนั้น แผ่นดินของท่านจึงได้กลายเป็นที่ร้างเปล่าและที่ทิ้งร้าง และเป็นที่สาปแช่ง ปราศจากคนอาศัยดังทุกวันนี้

²³เพราะว่าท่านได้เผาเครื่องหอม และเพราะว่าท่านได้กระทำบาปต่อพระเจ้า และไม่เชื่อฟังพระสุรเสียงของพระเจ้า หรือดำเนินตามพระธรรมของพระองค์ตามกฎหมายของพระองค์ และตามพระโอวาทของพระองค์ โทษนี้จึงได้ตกแก่ท่าน ดังทุกวันนี้”

²⁴เยเรมีย์ได้กล่าวแก่ประชาชนทั้งสิ้นและแก่ พวกผู้หญิงทั้งสิ้นว่า “บรรดาท่านทั้งหลายแห่งยูดาห์ผู้อยู่ในแผ่นดินอียิปต์ จงฟังพระวจนะของพระเจ้า

²⁵พระเจ้าจอมโยธา พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสดังนี้ว่า ตัวเจ้าและภรรยาของเจ้าได้ยืนยันด้วยปากของเจ้าทั้งหลายเอง และได้กระทำด้วยมือของเจ้าทั้งหลายให้สำเร็จ กล่าวว่า ‘เราจะแก้บนของเราซึ่งเราได้บนไว้แน่นอน คือเผาเครื่องหอมถวายราชินีแห่งฟ้าสวรรค์ และเทเครื่องดื่มถวายแก่พระนางเจ้า’ แล้วก็ดำรงการบนของเจ้าและแก้บนของเจ้า

²⁶เพราะฉะนั้นบรรดาเจ้าทั้งหลายแห่งยูดาห์ ผู้อยู่ในแผ่นดินอียิปต์ จงฟังพระวจนะของพระเจ้า พระเจ้าตรัสว่า ดูเถิด เราได้ปฏิญาณโดยชื่อใหญ่ยิ่งของเราว่า ปากของคนใดแห่งยูดาห์ตลอดทั่วแผ่นดินอียิปต์จะไม่ออก ชื่อของเรา โดยกล่าวว่า ‘พระเยโฮวาห์เจ้าทรงพระชนม์อยู่ตราบใด’

²⁷ดูเถิด เราคอยดูอยู่เพื่อให้ลงโทษ มิใช่ความดี ชนยูดาห์ทั้งสิ้นผู้อยู่ในแผ่นดินอียิปต์จะถูกผลาญเสียด้วยดาบ และด้วยการกันดารอาหาร จนกว่าจะถึงที่สุดของเขา

²⁸และบรรดาผู้ที่หนีพ้นดาบจะกลับจากแผ่นดิน อียิปต์ไปยังแผ่นดินยูดาห์ มีจำนวนน้อย และคนยูดาห์ที่เหลืออยู่ทั้งสิ้น ซึ่งมาอาศัยอยู่ที่แผ่นดินอียิปต์ จะทราบว่าคำของใครจะยั่งยืน เป็นคำของเขาหรือคำของเราทั้งหลาย

²⁹พระเจ้าตรัสว่านี่จะเป็นหมายสำคัญแก่เจ้า คือเราจะลงโทษเจ้าในที่นี้เพื่อเจ้าจะได้ทราบว่า คำของเราจะตั้งมั่นคงอยู่ต่อเจ้าเป็นโทษเป็นแน่

³⁰พระเจ้าตรัสดังนี้ว่า ดูเถิด เราจะมอบฟาโรห์โฮฟรา กษัตริย์แห่งอียิปต์ไว้ในมือศัตรูของเขา และในมือของคนเหล่านั้นที่แสวงหาชีวิตของเขา ดังที่เราได้มอบกษัตริย์แห่งยูดาห์ไว้ในมือของ เนบูคัดเนสซาร์แห่งบาบิโลน ผู้ซึ่งเป็นศัตรูของเขาและแสวงหาชีวิตของเขา”