Read Thai Holy Bible 1971 – พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 เยเรมีย์ 46 Bible Online

เยเรมีย์ 46 - Thai Holy Bible 1971 – พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 bible

เยเรมีย์ 46

¹พระวจนะของพระเจ้าซึ่งมายังเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะ เกี่ยวด้วยเรื่องบรรดาประชาชาติ

²เรื่องอียิปต์เกี่ยวด้วยกองทัพ ของฟาโรห์เนโค กษัตริย์แห่งอียิปต์ซึ่งอยู่ที่ริมแม่น้ำยูเฟรติสที่เมืองคารเคมิช และซึ่งเนบูคัดเนสซาร์ กษัตริย์แห่งบาบิโลนได้โจมตีแตกในปีที่สี่แห่งรัชกาล เยโฮยาคิมราชบุตรของโยสิยาห์ กษัตริย์แห่งยูดาห์ว่า

³จงเตรียมเขนและโล่ และประชิดเข้าสงคราม

⁴จงผูกอานม้า พลม้าเอ๋ย จงขึ้นมาเถิด จงสวมหมวกของเจ้าเข้าประจำที่ จงขัดหอกของเจ้า จงสวมเสื้อเกราะของเจ้าไว้

⁵ทำไมเราเห็นเขาทั้งหลายครั่นคร้าม และหันหลังกลับ นักรบของเขาทั้งหลายถูกตีล้มลงและได้เร่งหนีไป เขาทั้งหลายไม่เหลียวกลับ ความสยดสยองอยู่ทุกด้านพระเจ้าตรัสดังนี้แหละ

⁶คนเร็วก็หนีไปไม่ได้ นักรบก็หนีไปไม่รอด เขาทั้งหลายได้สะดุดและล้มลง ในแดนเหนือข้างแม่น้ำยูเฟรติส

⁷“นี่ใครนะ โผล่ขึ้นมาดั่งแม่น้ำไนล์ เหมือนแม่น้ำซึ่งน้ำของมันซัดขึ้น

⁸อียิปต์โผล่ขึ้นมาอย่างแม่น้ำไนล์ เหมือนแม่น้ำของมันซัดขึ้น เขาว่า ข้าจะขึ้น ข้าจะคลุมโลก ข้าจะทำลายหัวเมืองและชาวเมืองนั้นเสีย

⁹ม้าทั้งหลายเอ๋ย รุดหน้าไปเถิด รถรบทั้งหลายเอ๋ยเดือดดาลเข้าเถิด จงให้นักรบออกไป คือเอธิโอเปียและคนพูตผู้ถือโล่ คนลูด นักถือและโก่งธนู

¹⁰วันนั้นเป็นวันแห่งพระเจ้าจอมโยธา เป็นวันแห่งการแก้แค้น ที่จะแก้แค้นศัตรูของพระองค์ ดาบจะกินจนอิ่ม และดื่มโลหิตของเขาจนเต็มคราบ เพราะองค์สมเด็จพระเจ้าจอมโยธา ทำการบูชา ในแดนเหนือข้างแม่น้ำยูเฟรติส

¹¹ธิดาพรหมจารีแห่งอียิปต์เอ๋ย จงขึ้นไปที่กิเลอาดและไปเอาพิมเสน เจ้าได้ใช้ยาเป็นอันมากแล้วและก็ไร้ผล สำหรับเจ้านั้นรักษาไม่หาย

¹²บรรดาประชาชาติได้ยินถึงความอายของเจ้า และโลกก็เต็มด้วยเสียงคร่ำครวญของเจ้า เพราะว่านักรบสะดุดกัน เขาทั้งหลายได้ล้มลงด้วยกัน”

¹³พระวจนะซึ่งพระเจ้าตรัสกับเยเรมีย์ผู้เผยพระวจนะ เรื่องการมาของเนบูคัดเนสซาร์กษัตริย์แห่งบาบิโลน เพื่อจะโจมตีแผ่นดินอียิปต์ ว่า

¹⁴“จงประกาศในอียิปต์ และป่าวร้องในมิกดล จงป่าวร้องในเมมฟิส และทาปานเหส จงกล่าวว่า ‘ยืนให้พร้อมไว้และเตรียมตัวพร้อม เพราะว่าดาบจะกินอยู่รอบตัวเจ้า

¹⁵ทำไมพระอะบิสจึงหนีเสียเล่า ทำไมรูปวัวผู้ของเจ้าไม่ยืนมั่นอยู่ เพราะว่าพระเจ้าได้ทรงผลักเขาล้มลง

¹⁶ฝูงชนของเจ้าก็สะดุดและล้มลง และเขาทั้งหลายพูดแก่กันและกันว่า ‘ลุกขึ้นเถอะ ให้เรากลับไปยังชนชาติของเรา ไปยังแผ่นดินที่เราถือกำเนิด เพราะเรื่องดาบของผู้บีบบังคับ’

¹⁷จงเรียกชื่อฟาโรห์ กษัตริย์แห่งอียิปต์ว่า ‘ผู้อึกทึก ผู้ปล่อยให้โอกาสผ่านไป’

¹⁸“พระบรมมหากษัตริย์ ผู้ซึ่งพระนามของพระองค์ คือ พระเยโฮวาห์จอมโยธา ตรัสว่า “เรามีชีวิตอยู่ตราบใดจะมีผู้หนึ่งมา เหมือนภูเขาทาโบร์ท่ามกลางภูเขาทั้งหลาย และเหมือนภูเขาคารเมลข้างทะเล

¹⁹ชาวอียิปต์เอ๋ย จงเตรียมข้าวของสำหรับตัวเจ้าเพื่อการถูกกวาดไปเป็นเชลย เพราะว่าเมืองเมมฟิสจะกลายเป็นที่ทิ้งร้าง เป็นที่ปรักหักพัง ปราศจากผู้อาศัย

²⁰“อียิปต์เป็นโคสาวตัวงาม แต่ตัวเหลือบจากทิศเหนือมาจับเธอ

²¹แม้ว่าทหารที่จ้างมาที่อยู่ท่ามกลางเธอ ก็เหมือนลูกโคที่ได้ขุนไว้ เออ เขาทั้งหลายหันกลับและหนีไปด้วยกัน เขาทั้งหลายไม่ต่อต้าน เพราะวันแห่งภัยพิบัติได้มาเหนือเขาทั้งหลาย เป็นเวลาแห่งการลงโทษเขา

²²“เธอทำเสียงเหมือนงูที่กำลังเลื้อยออกไป เพราะศัตรูของเธอเดินกระบวนเข้ามาด้วยกำลังทัพ และมาสู้กับเธอด้วยขวาน เหมือนอย่างคนเหล่านั้นที่โค่นต้นไม้

²³พระเจ้าตรัสว่า เขาทั้งหลายจะโค่นป่าของเธอลง แม้ว่าป่านั้นใครจะเข้าไปไม่ได้ เพราะว่าพวกเขาทั้งหลายมีจำนวนมากกว่าตั๊กแตน นับไม่ถ้วน

²⁴ธิดาของอียิปต์จะถูกกระทำให้ได้อาย เธอจะถูกมอบไว้ในมือของชนชาติหนึ่งจากทิศเหนือ”

²⁵พระเจ้าจอมโยธา พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า “ดูเถิด เราจะนำการลงโทษมาเหนือพระอาโมนแห่ง เธเบสและฟาโรห์ และอียิปต์และบรรดาพระและกษัตริย์ทั้งปวงของ เมืองนั้นลงเหนือฟาโรห์และคนเหล่านั้นก็วางใจในท่าน

²⁶เราจะมอบเขาทั้งหลายไว้ในมือของบรรดาผู้ ที่แสวงหาชีวิตของเขาในมือของเนบูคัดเนสซาร์ กษัตริย์แห่งบาบิโลน และข้าราชการของท่านพระเจ้าตรัสว่า ภายหลังอียิปต์จึงจะมีคนอาศัยอยู่อย่างสมัยก่อน

²⁷ยาโคบ ผู้รับใช้ของเราเอ๋ย อย่ากลัวเลย หรืออิสราเอลเอ๋ย อย่าครั่นคร้ามเลย เพราะนี่แน่ะ เราจะช่วยเจ้าให้รอดได้จากที่ไกล และช่วยลูกหลานของเจ้าจากแผ่นดินที่เขาเป็นเชลย ยาโคบจะกลับมาและมีความสงบและความสบาย และไม่มีผู้ใดกระทำให้เขากลัว

²⁸พระเจ้าตรัสว่า ยาโคบ ผู้รับใช้ของเราเอ๋ย อย่ากลัวเลย เพราะเราอยู่กับเจ้า เราจะกระทำให้บรรดาประชาชาติทั้งสิ้นมาถึงซึ่งอวสาน คือประชาชาติที่เราได้ขับเจ้าให้ไปอยู่นั้น แต่ส่วนเจ้าเราจะไม่กระทำให้ถึงอวสานทีเดียว เราจะตีสอนเจ้าตามขนาด เราจะไม่ปล่อยให้เจ้าไม่ถูกทำโทษเป็นอัน ขาด”