Read Thai Holy Bible 1971 – พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 เยเรมีย์ 48 Bible Online

เยเรมีย์ 48 - Thai Holy Bible 1971 – พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 bible

เยเรมีย์ 48

¹เกี่ยวด้วยเรื่องโมอับพระเจ้าจอมโยธาพระเจ้าแห่งอิสราเอล ตรัสดังนี้ว่า วิบัติแก่เนโบ เพราะเป็นที่ถูกทิ้งร้าง คีริยาธาอิมได้อาย มันถูกยึดแล้ว ป้อมปราการก็ได้อายและพังลง

²ไม่มีการสรรเสริญโมอับอีก แล้วในเมืองเฮชโบนนั้นเขาปองร้ายเข้าต่อสู้กับโมอับว่า ‘มาเถอะ ให้เราตัดมันออกเสียอย่าให้เป็นประชาชาติ’ เมืองมัดเมนเอ๋ย เจ้าก็จะถูกกระทำให้เงียบเหมือนกัน ดาบจะไล่ติดเจ้าไป

³“ฟังซิ มีเสียงร้องมาแต่โฮโรนาอิมว่า ‘การล้างเปล่าและการทำลายอย่างใหญ่หลวง’

⁴เมืองโมอับถูกทำลายเสียแล้ว ได้ยินเสียงร้องให้ช่วย จนถึงเมืองโศอาร์

⁵เพราะเขาทั้งหลายขึ้นไปร้องไห้ ที่ทางขึ้นเมืองลูฮีท เพราะเขาได้ยินเสียงร้องไห้เพราะการทำลาย ที่ทางลงจากเมืองโฮโรนาอิม

⁶หนีเถิด เอาตัวรอดเถิด จะเป็นเหมือนลาป่าที่ในถิ่นทุรกันดาร

⁷เพราะว่าเจ้าได้วางใจ ในที่กำบังเข้มแข็งและในทรัพย์สมบัติของเจ้า เจ้าจะต้องถูกยึดด้วย และพระเคโมชจะต้องถูกกวาดไปเป็นเชลย พร้อมกับปุโรหิตและเจ้านายของเขา

⁸ผู้ทำลายจะมาเหนือเมืองทุกเมือง และไม่มีเมืองใดจะรอดพ้นไปได้ ที่ลุ่มจะต้องพินาศ และที่ราบจะต้องถูกทำลาย ดังที่พระเจ้าทรงลั่นพระวาจาไว้

⁹“จงให้ปีกแก่โมอับ เพื่อว่ามันจะบินไปเสีย หัวเมืองของมันจะกลายเป็นที่ถูกสาป ไม่มีคนอาศัยอยู่ในนั้นเลย

¹⁰“ผู้ใดกระทำงานของพระเจ้าอย่างอืดอาด ผู้นั้นก็ถูกสาป ผู้ที่กันไม่ให้ดาบของตนกระทำให้โลหิตตก ผู้นั้นจะถูกสาป

¹¹“โมอับสบายตั้งแต่หนุ่มๆมา และได้ตกตะกอน มันไม่ได้ถูกถ่ายออกจากภาชนะนี้ไปภาชนะนั้น หรือต้องถูกกวาดไปเป็นเชลย ดังนั้น รสจึงยังอยู่ในนั้น และกลิ่นก็ไม่เปลี่ยนแปลง

¹²พระเจ้าตรัสว่า “เพราะฉะนั้น ดูเถิด วันเวลาจะมาถึง เมื่อเราจะส่งผู้ถ่ายเทมาให้เขาเพื่อถ่ายเทเขา และเทภาชนะของเขาให้เกลี้ยง และทุบไหของเขาให้แตกเป็นชิ้นๆ

¹³แล้วโมอับก็จะได้อายเพราะพระเคโมช อย่างที่ประชาอิสราเอลได้อายเพราะเบธเอล อันเป็นที่วางใจของเขา

¹⁴“เจ้าว่าอย่างไรได้ว่า ‘เราเป็นพวกวีรชนและทแกล้วทหาร’

¹⁵ผู้ทำลายเมืองโมอับและหัวเมืองของมันมาถึงแล้ว และคนหนุ่มๆที่เก่งที่สุดของเมืองก็ลงไปสู่การถูกฆ่า พระบรมมหากษัตริย์ผู้ทรงพระนามว่า พระเยโฮวาห์จอมโยธาตรัสดังนี้แหละ

¹⁶ภัยพิบัติของโมอับอยู่ใกล้แค่คืบแล้ว และความทุกข์ใจของเขาก็เร่งก้าวเข้ามา

¹⁷บรรดาท่านที่อยู่รอบเขาจงเสียใจด้วยเขาเถิด ทั้งคนที่รู้จักชื่อเขาด้วย จงกล่าวว่า ‘ไม้ธารพระกรอันทรงฤทธิ์หักเสียแล้ว คือคทาอันรุ่งโรจน์นั้น’

¹⁸ชาวเมืองดีโบนเอ๋ย จงลงมาจากศักดิ์ศรีของเจ้า และนั่งบนดินที่แตกระแหง เพราะผู้ทำลายโมอับได้มาสู้กับเจ้า เขาได้ทำลายที่กำบังเข้มแข็งของเจ้าแล้ว

¹⁹ชาวเมืองอาโรเออร์เอ๋ย จงยืนเฝ้าอยู่ข้างทาง จงถามผู้ชายที่หนีมาและผู้หญิงที่รอดพ้นมา ว่า ‘เกิดเรื่องอะไรขึ้น’

²⁰โมอับถูกกระทำให้ได้อายเพราะมันแตกเสียแล้ว คร่ำครวญและร้องร่ำไรอยู่ จงบอกแถวแม่น้ำอารโนนว่า โมอับถูกทิ้งร้างเสียแล้ว

²¹“การพิพากษาได้ตกเหนือที่ราบเหนือโฮโลน และยาซาห์และเมฟาอาท

²²และดีโบนและเนโบ และเบธดิบลาธาอิม

²³และคีริยาธาอิม และเบธกามุล และเบธเมโอน

²⁴และเคริโอทและโบสราห์ และหัวเมืองทั้งสิ้นของแผ่นดินโมอับ ทั้งไกลและใกล้

²⁵พระเจ้าตรัสว่า ศักดิ์ของโมอับถูกตัดออกแล้ว และแขนของมันก็หักไป

²⁶“จงทำให้เขามึนเมา เพราะว่าเขาได้พองตัวขึ้นต่อพระเจ้า เพราะฉะนั้นโมอับจะต้องกลิ้งเกลือกอยู่ในอาเจียนของตัว และเขาจะถูกเยาะเย้ยด้วย

²⁷อิสราเอลไม่ถูกเจ้าเยาะเย้ยหรือ ไปพบเขาท่ามกลางโจรหรือ เมื่อเจ้าพูดถึงเขา เจ้าจึงสั่นศีรษะ

²⁸“ชาวเมืองโมอับเอ๋ย จงออกเสียจากหัวเมือง ไปอาศัยอยู่ในหิน จงเป็นเหมือนนกพิราบ ซึ่งทำรังอยู่ที่ข้างปากซอก

²⁹เราได้ยินถึงความเห่อเหิมของโมอับ เขาเห่อเหิมมาก ได้ยินถึงความยโส ความเห่อเหิมของเขา และความจองหองของเขา และถึงความยกตนข่มท่านในใจของเขา

³⁰พระเจ้าตรัสว่า เรารู้ความโอหังของเขา ความโอ้อวดของเขาเป็นความเท็จ การกระทำทั้งหลายของเขาก็ไม่เป็นความจริง

³¹เพราะฉะนั้น เราจึงคร่ำครวญเพื่อโมอับ เราร้องร่ำไรเพื่อโมอับทั้งมวล เราโอดครวญเพื่อคนของคีร์เฮเรส

³²เถาองุ่นแห่งสิบมาห์เอ๋ย เราร้องไห้เพื่อเจ้ามากกว่าเพื่อยาเซอร์ กิ่งทั้งหลายของเจ้ายื่นข้ามทะเล จนถึงยาเซอร์ ผู้ทำลายได้โจมตี ผลไม้ฤดูร้อนและการเก็บองุ่นของเจ้า

³³ความยินดีและความชื่นบานได้ถูกกวาดออกไปเสีย จากเรือกสวนไร่นาและแผ่นดินของโมอับ เราได้กระทำให้เหล้าองุ่นหยุดไหลจากบ่อย่ำองุ่น ไม่มีคนย่ำด้วยเสียงโห่ร้องเพราะความชื่นบาน เสียงโห่ร้องนั้นไม่ใช่เสียงโห่ร้องแห่งความชื่นบาน

³⁴“เมืองเฮชโบนและเมืองเอเลอาเลห์ได้ร้องร่ำไร เขาทั้งหลายส่งเสียงร้องไกลถึงเมืองยาฮาสจากโศอาร์ ถึงโฮโรนาอิม และเอกลัทเชลีชิยาห์เพราะน้ำทั้งหลายแห่ง นิมริมก็ร้างเปล่าด้วย

³⁵พระเจ้าตรัสว่า เราจะนำอวสานมาสู่ผู้ที่ถวายเครื่องบูชาในปูชนียสถานสูง และเผาเครื่องหอมถวายพระของเขาในโมอับ

³⁶เพราะฉะนั้น ใจของเราจึงโอดครวญเพื่อโมอับเหมือนอย่างปี่ และใจของเราโอดครวญเหมือนปี่เพื่อคนเมืองคีร์เฮเรส เพราะฉะนั้น ทรัพย์สมบัติที่เขาได้มาก็ได้พินาศ

³⁷“ทุกศีรษะก็ถูกโกนและทุกเคราก็ถูกตัด บนมือทั้งปวงก็มีรอยเชือดเฉือน และมีผ้ากระสอบที่บั้นเอว

³⁸บนหลังคาเรือนทั้งสิ้นของโมอับและตามบรรดาลานเมือง มีแต่เสียงโอดครวญทั่วไป เพราะเราทุบโมอับเหมือนเราทุบภาชนะที่เราไม่ต้องการ พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ

³⁹โมอับแตกแล้วหนอ เขาทั้งหลายคร่ำครวญจริงๆหนอ โมอับหันหลังกลับด้วยความอับอายแล้วหนอ ดังนั้นแหละโมอับได้กลายเป็นที่เยาะเย้ย และเป็นที่หวาดเสียวแก่บรรดาผู้ที่อยู่ล้อมรอบเขา”

⁴⁰เพราะพระเจ้าตรัสว่า “ดูเถิด ผู้หนึ่งโฉบลงเหมือนนกอินทรี และกางปีกออกสู้โมอับ

⁴¹เขาจะเอาหัวเมืองไป และที่กำบังเข้มแข็งจะถูกยึด จิตใจของบรรดานักรบแห่งโมอับในวันนั้น จะเหมือนจิตใจของผู้หญิงซึ่งกำลังเจ็บครรภ์คลอดบุตร

⁴²โมอับจะถูกทำลายและไม่เป็นชนชาติหนึ่งอีกต่อไป เพราะว่าเขาพองตัวขึ้นต่อพระเจ้า

⁴³พระเจ้าตรัสว่า ชาวเมืองโมอับเอ๋ย ความสยดสยอง หลุมพรางและกับ อยู่ต่อหน้าเจ้า

⁴⁴ผู้ใดที่หนีจากความสยดสยอง จะตกหลุมพราง และผู้ที่ปีนออกมาจากหลุมพรางก็จะติดกับ เพราะเราจะนำสิ่งเหล่านี้มาเหนือโมอับ ในปีแห่งการลงโทษเขาพระเจ้าตรัสดังนี้แหละ

⁴⁵“ผู้ลี้ภัยได้ไปยืนอยู่อย่างหมดแรง ที่ในเงาเมืองเฮชโบน เพราะว่าไฟได้ออกมาจากเฮชโบน เปลวไฟได้ออกมาจากเรือนสิโหน มันทำลายหน้าผากของโมอับ กระหม่อมของบรรดาบุตรแห่งความอลเวง

⁴⁶โมอับเอ๋ย วิบัติแก่เจ้า ชนชาติแห่งพระเคโมชกำลังวอดวายอยู่แล้ว เพราะบรรดาบุตรชายของเจ้าถูกจับไปเป็นเชลย และบุตรีของเจ้าก็เข้าในความเป็นเชลย

⁴⁷แต่เรายังจะให้โมอับ กลับสู่สภาพเดิมในกาลต่อไป พระเจ้าตรัสดังนี้แหละ” เท่านี้เป็นข้อพิพากษาโมอับ