Read Thai Holy Bible 1971 – พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 เพลงคร่ำครวญ 3 Bible Online

เพลงคร่ำครวญ 3 - Thai Holy Bible 1971 – พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 bible

เพลงคร่ำครวญ 3

¹ข้าพเจ้าเป็นคนที่ได้เห็นความทุกข์ใจ โดยไม้เรียวแห่งพระพิโรธของพระองค์

²พระองค์ทรงนำและพาข้าพเจ้ามา ในความมืดและไม่ใช่ในความสว่าง

³แท้จริงพระองค์ทรงพลิกพระหัตถ์ของพระองค์ ต่อสู้ข้าพเจ้าอยู่ตลอดวันร่ำไป

⁴เนื้อและหนังข้าพเจ้า พระองค์ทรงกระทำให้ซูบซีดไป พระองค์ทรงหักกระดูกข้าพเจ้าแล้ว

⁵พระองค์ทรงสร้างรั้วขังข้าพเจ้า ทรงเอาความขมขื่นและความทุกข์ยากลำบากล้อมข้าพเจ้าไว้

⁶พระองค์ได้ทรงบังคับข้าพเจ้าให้อยู่ในที่มืด ดุจคนที่ตายนานแล้ว

⁷พระองค์ทรงกระทำรั้วล้อมข้าพเจ้าไว้ เพื่อจะกักไม่ให้ออกไปได้ พระองค์ทรงตีตรวนหนักล่ามข้าพเจ้าไว้

⁸ยิ่งกว่านั้น เมื่อข้าพเจ้าร้องกราบทูลขอความช่วยเหลือ พระองค์มิทรงฟังคำอธิษฐานของข้าพเจ้า

⁹พระองค์ทรงล้อมข้าพเจ้า ด้วยก้อนหินที่สกัด พระองค์ทรงกระทำให้หนทางข้าพเจ้าคดเคี้ยวไป

¹⁰ทีข้าพเจ้า พระองค์ทรงทำท่าดุจหมีคอยตระครุบ และดั่งสิงห์แอบซุ่มอยู่ในที่ลับ

¹¹พระองค์ทรงพาข้าพเจ้าเชือนไปจากทางของข้าพเจ้า และฉีกข้าพเจ้าเป็นชิ้นๆ พระองค์ทรงกระทำให้ข้าพเจ้าถูกทิ้งร้าง

¹²พระองค์ทรงโก่งธนูของพระองค์ และเอาข้าพเจ้าตั้งเป็นเป้าสำหรับลูกธนู

¹³พระองค์ทรงเอาลูกธนูในแล่งของพระองค์ ยิงเข้าในหัวใจของข้าพเจ้าแล้ว

¹⁴ข้าพเจ้าได้กลายเป็นขี้ปากให้ชนชาติทั้งหลายหัวเราะเยาะ เป็นเนื้อเพลงให้เขาร้องเล่นวันยังค่ำ

¹⁵พระองค์ทรงให้ข้าพเจ้าบริโภคผักรสขมจนช่ำ พระองค์ทรงให้ข้าพเจ้าเอือมด้วยบอระเพ็ด

¹⁶พระองค์กระทำให้ฟันข้าพเจ้าเคี้ยวก้อนกรวด และทรงเหยียดข้าพเจ้าให้อยู่ในกองขี้เถ้า

¹⁷จิตวิญญาณของข้าพเจ้าขาดความสงบสุข จนข้าพเจ้าลืมความสำราญว่าเป็นอะไร

¹⁸ข้าพเจ้าจึงว่า “ศักดิ์ศรีของข้าพเจ้าสูญไปแล้ว และความหวังในพระเจ้าก็ดับหมด”

¹⁹ขอทรงจำความทุกข์ใจและความถูกบีบคั้นของข้าพเจ้า อันเป็นบอระเพ็ดและดีหมี

²⁰จิตวิญญาณของข้าพเจ้ายังนึกถึงเนืองๆ และต้องค้อมลงภายในตัวข้าพเจ้า

²¹ข้าพเจ้าหวนคิดขึ้นมาได้ ข้าพเจ้ามีความหวังขึ้นเมื่อคิดได้ว่า

²²ความรักมั่นคงของพระเจ้าไม่เคยหยุดยั้ง และพระเมตตาของพระเจ้าไม่มีสิ้นสุด

²³เป็นของใหม่อยู่ทุกเวลาเช้า ความเที่ยงตรงของพระองค์ใหญ่ยิ่งนัก

²⁴จิตใจของข้าพเจ้าว่า ‘พระเจ้าทรงเป็นส่วนของข้าพเจ้า เหตุฉะนี้ข้าพเจ้าจะหวังในพระองค์’

²⁵พระเจ้าทรงดีต่อคนทั้งปวงที่คอยท่าพระองค์อยู่ และทรงดีต่อคนที่แสวงพระองค์

²⁶เป็นการดีที่จะหวังใจและรอคอย ความรอดจากพระเจ้า

²⁷เป็นการดีที่คนเราจะแบกแอกในปฐมวัย

²⁸ให้เขานั่งเงียบๆอยู่แต่ลำพัง เพราะพระองค์ทรงวางแอกนั้นเอง

²⁹ให้เขาเอาปากจดไว้ในผงคลีดิน ถ้าทำดังนั้นชะรอยจะมีหวัง

³⁰ให้เขาเอียงแก้มให้ผู้ที่ตบเขา ให้เขายอมรับความอับอายอย่างเต็มเปี่ยมเถิด

³¹ด้วยว่าพระเจ้าจะไม่ทรงละทิ้งเป็นนิตย์ดอก

³²แม้พระองค์ทรงกระทำให้เกิดความเศร้าโศก พระองค์จะทรงพระกรุณา ตามความรักมั่นคงอันล้นเหลือของพระองค์

³³เพราะพระองค์ทรงกระทำให้ใครเกิดความทุกข์ใจ หรือให้ลูกหลานมนุษย์มีความโศกด้วยชอบพระทัยก็หามิได้

³⁴การเหยียบย่ำ บรรดาเชลยแห่งแผ่นดินโลกไว้ใต้เท้าก็ดี

³⁵การตัดสิทธิ์ของมนุษย์ผู้หนึ่งผู้ใด ต่อพระพักตร์ผู้ใหญ่ยิ่งสูงสุดก็ดี

³⁶การตัดสินกลับสัตย์ในคดีของมนุษย์ก็ดี พระเจ้าไม่ทรงพอพระทัยเลย

³⁷ผู้ใดจะสั่งและให้เป็นไปได้ นอกจากเมื่อพระเจ้าทรงสถาปนาให้เป็นไป

³⁸จากพระโอษฐ์ของพระผู้สูงสุดนั้น ไม่ใช่มีมาทั้งร้ายและดี ยากและสบายหรือ

³⁹มนุษย์เป็นๆจะไปบ่นเอากับใคร คือมนุษย์ที่ถูกทำโทษเพราะบาปของตน

⁴⁰ให้พวกเราทดสอบและพิจารณาวิถีของพวกเรา และกลับมาหาพระเจ้าเถิด

⁴¹ให้พวกเรายกจิตใจและมือของพวกเราขึ้น ต่อพระเจ้าในฟ้าสวรรค์ทูลว่า

⁴²“พวกข้าพระองค์ได้ทรยศและได้กบฏแล้ว และพระองค์ยังไม่ได้ทรงอภัยโทษ”

⁴³“พระองค์ทรงห่มความกริ้วและไล่ตามพวกข้าพระองค์ ได้ทรงประหารอย่างไม่สงสาร

⁴⁴พระองค์ทรงคลุมพระองค์ไว้เสียด้วยเมฆ เพื่อว่าการอธิษฐานของพวกข้าพระองค์จะไม่ทะลุไป ถึงพระองค์ได้

⁴⁵พระองค์ได้ทรงกระทำให้พวก ข้าพระองค์เป็นเหมือนหยากเยื่อและมูลฝอย อยู่ในท่ามกลางชนชาติทั้งหลาย

⁴⁶“บรรดาศัตรูของพวกข้าพระองค์ ได้อ้าปากตะโกนโพนทะนาว่าพวกข้าพระองค์

⁴⁷เหตุสยดสยองและหลุมพรางมาถึงข้าพระองค์ ทั้งความร้างเปล่าและความพินาศ

⁴⁸น้ำตาของข้าพระองค์ไหลเป็นแม่น้ำ เนื่องด้วยความพินาศแห่งธิดาของชนชาติของข้าพระองค์

⁴⁹“น้ำตาของข้าพระองค์ไหลลงไม่หยุด และไม่มีเวลาสร่างเลย

⁵⁰กว่าพระเจ้าจะทอดพระเนตรลง แลดูจากสวรรค์

⁵¹นัยน์ตาของข้าพระองค์ทำให้ระทม เพราะเคราะห์กรรมของบรรดาบุตรีแห่งกรุงข้าพระองค์

⁵²“พวกที่ตั้งตนเป็นศัตรูต่อข้าพระองค์โดยไม่มีเหตุนั้น ได้ขับไล่ข้าพระองค์ดังขับไล่นก

⁵³เขาทั้งหลายเหวี่ยงข้าพระองค์ลงในบ่อให้ตาย และเอาหินถมทับข้าพระองค์เสีย

⁵⁴น้ำได้ท่วมศีรษะของข้าพระองค์ ข้าพระองค์ว่า “ข้าพเจ้าสูญแน่แล้ว”

⁵⁵“ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์ได้ร้องออกพระนามของพระองค์ จากที่ลึกในบ่อ

⁵⁶พระองค์ทรงสดับเสียงข้าพระองค์ที่ว่า ‘ขออย่าทรงจุกพระกรรณ ต่อคำของข้าพระองค์ที่ร้องทูลขอให้ช่วย’

⁵⁷พระองค์ทรงเข้ามาใกล้ในวันที่ ข้าพระองค์ร้องทูลพระองค์ พระองค์ตรัสว่า “ไม่ต้องกลัว”

⁵⁸“ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระองค์ได้ทรงเข้ากับคดีของข้าพระองค์แล้ว พระองค์ทรงไถ่ชีวิตข้าพระองค์

⁵⁹ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงเห็นที่เขาผิดต่อข้าพระองค์แล้ว ขอทรงพิพากษาคดีของข้าพระองค์เถิด

⁶⁰พระองค์ได้ทรงเห็นใจแก้แค้นของเขา และแผนการทำร้ายข้าพระองค์แล้ว

⁶¹“ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงได้ยินคำเยาะเย้ย และแผนการทำร้ายข้าพระองค์แล้ว

⁶²คือริมฝีปากและความคิดของผู้ที่ได้รุกรานข้าพระองค์ ก็ต่อสู้ข้าพระองค์อยู่วันยังค่ำ

⁶³ดูเถิด ไม่ว่าเขาจะนั่งหรือลุก ตัวข้าพระองค์ก็เป็นเนื้อเพลงให้เขาร้องเล่น

⁶⁴“ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงสนองเขาทั้งหลาย ตามกรรมแห่งน้ำมือของเขา

⁶⁵พระองค์คงจะทรงกระทำให้ใจของเขาทั้งปวงมืดมัวไป คำสาปของพระองค์คงตกเหนือเขา

⁶⁶พระองค์ทรงคงไล่ติดเขาไป ด้วยพระพิโรธและทำลายเขาเสีย จากใต้ฟ้าสวรรค์ของพระเจ้า”