Read Thai Holy Bible 1971 – พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 ผู้วินิจฉัย 11 Bible Online

ผู้วินิจฉัย 11 - Thai Holy Bible 1971 – พระคัมภีร์ไทย ฉบับ 1971 bible

ผู้วินิจฉัย 11

¹เยฟธาห์คนกิเลอาดเป็นทแกล้วทหาร แต่เป็นบุตรของหญิงแพศยากิเลอาดเป็นบิดาของเยฟธาห์

²ภรรยาแท้ของกิเลอาดมีบุตรชายหลายคน และเมื่อพวกบุตรเหล่านั้นโตขึ้นแล้ว จึงผลักไสเยฟธาห์ออกไปเสียโดยกล่าวว่า “เจ้าจะมีส่วนในมรดกของบิดาเราไม่ได้ เพราะเจ้าเป็นลูกของหญิงคนอื่น”

³เยฟธาห์จึงหนีจากพี่น้อง ของตนไปอาศัยอยู่ที่แผ่นดินโทบ พวกนักเลงก็มั่วสุมกับเยฟธาห์ และติดตามเขาไปเที่ยวรังควาน

⁴ต่อมาภายหลังคนอัมโมนได้ทำสงครามกับคนอิสราเอล

⁵และเมื่อคนอัมโมนทำสงครามกับอิสราเอลนั้น พวกผู้ใหญ่ของเมืองกิเลอาดได้ไปเพื่อจะพาเยฟธาห์มาจากแผ่นดินโทบ

⁶เขากล่าวแก่เยฟธาห์ว่า “จงมาเป็นหัวหน้าของเรา เพื่อเราจะได้ต่อสู้กับคนอัมโมน”

⁷แต่เยฟธาห์กล่าวแก่พวกผู้ใหญ่ของกิเลอาดว่า “ท่านไม่ได้เกลียดข้าพเจ้า และขับไล่ข้าพเจ้าเสียจากพงศ์พันธุ์บิดาของข้าพเจ้าดอกหรือ เมื่อคราวทุกข์ยากท่านจะมาหาข้าพเจ้าทำไมเล่า”

⁸พวกผู้ใหญ่ของกิเลอาดจึงกล่าวแก่เยฟธาห์ว่า “เหตุที่เรากลับมาหาท่าน ณ บัดนี้ ก็ด้วยต้องการให้ท่านไปกับเราสู้รบกับคนอัมโมน แล้วมาเป็นหัวหน้าของเราที่จะปกครองชาวกิเลอาดทั้งปวง”

⁹เยฟธาห์จึงกล่าวแก่พวกผู้ใหญ่ของกิเลอาดว่า “ถ้าท่านให้ข้าพเจ้ากลับบ้านเพื่อทำศึกกับคนอัมโมน และถ้าพระเจ้าทรงมอบเขาไว้ในมือข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะได้เป็นหัวหน้าของท่าน”

¹⁰พวกผู้ใหญ่ของกิเลอาดจึงตอบเยฟธาห์ว่า “พระเจ้าทรงเป็นพยานระหว่างเรา เราจะกระทำตามที่ท่านสั่งทุกประการ”

¹¹เยฟธาห์จึงไปกับพวกผู้ใหญ่ของกิเลอาด และประชาชนก็ตั้งท่านให้เป็นหัวหน้า และเป็นประมุขของเขา แล้วเยฟธาห์ก็กล่าวคำที่ตกลงกันทั้งสิ้น ต่อพระเจ้าที่เมืองมิสปาห์

¹²เยฟธาห์จึงส่งผู้สื่อสารไปยังกษัตริย์คนอัมโมนถามว่า “ท่านมีเรื่องอะไรกับข้าพเจ้า ท่านจึงยกมาต่อสู้กับแผ่นดินของข้าพเจ้า”

¹³กษัตริย์คนอัมโมนตอบผู้สื่อสารของเยฟธาห์ว่า “เพราะว่าเมื่ออิสราเอลออกมาจากอียิปต์ ได้ยึดแผ่นดินของเราไป ตั้งแต่แม่น้ำอารโนนถึงแม่น้ำยับบอก และถึงแม่น้ำจอร์แดน บัดนี้ขอคืนเมืองเหล่านั้นเสียโดยดี”

¹⁴และเยฟธาห์ก็ส่งผู้สื่อสารไปหาคนอัมโมนอีก

¹⁵ให้กล่าวว่า “เยฟธาห์กล่าวดังนี้ว่า อิสราเอลมิได้ยึดแผ่นดินของโมอับ หรือแผ่นดินของคนอัมโมน

¹⁶แต่เมื่ออิสราเอลออกจากอียิปต์ เขาได้เดินไปทางถิ่นทุรกันดารถึงทะเลแดง และมาถึงคาเดช

¹⁷อิสราเอลจึงส่งผู้สื่อสารไปยังกษัตริย์เอโดมกล่าวว่า ‘ข้าพเจ้าขออนุญาตยกผ่านเมืองของท่านไป’ แต่กษัตริย์เอโดมไม่ฟัง และก็ได้ส่งคำขอเช่นเดียวกันไปยังกษัตริย์เมืองโมอับด้วย แต่ท่านก็ไม่ตกลง ดังนั้นอิสราเอลจึงยับยั้งอยู่ที่คาเดช

¹⁸แล้วเขาก็เดินไปในถิ่นทุรกันดาร อ้อมแผ่นดินเอโดม และแผ่นดินโมอับ และมาทางด้านตะวันออกของแผ่นดินโมอับ และตั้งค่ายอยู่ที่ฟากเหนือของแม่น้ำอารโนน แต่เขามิได้เข้าไปในเขตแดนของโมอับ เพราะว่าแม่น้ำอารโนนเป็นพรมแดนของโมอับ

¹⁹อิสราเอลจึงส่งผู้สื่อสารไปหาสิโหนกษัตริย์คนอาโมไรต์ กษัตริย์กรุงเฮชโบน อิสราเอลเรียนท่านว่า ‘ขอให้พวกข้าพเจ้ายกผ่านแผ่นดินของท่านไป ยังประเทศของข้าพเจ้า’

²⁰แต่สิโหนไม่วางใจที่จะให้อิสราเอล ยกผ่านเขตแดนของตน ฉะนั้นสิโหนจึงได้รวบรวมประชาชนของท่าน ตั้งค่ายอยู่ที่ยาฮาส และสู้รบกับอิสราเอล

²¹และพระเยโฮวาห์พระเจ้าของอิสราเอลทรงมอบสิโหน และประชาชนทั้งหมดของท่านไว้ในมืออิสราเอล เขาก็ พ่ายแพ้ไป อิสราเอลจึงยึดครองแผ่นดินของคนอาโมไรต์ผู้ซึ่งเป็น ชาวเมืองนั้น

²²และเขายึดเขตแดนของคนอาโมไรต์ตั้งแต่แม่น้ำ อารโนนถึงแม่น้ำยับบอก และตั้งแต่ถิ่นทุรกันดารถึงแม่น้ำจอร์แดน

²³ดังนั้นพระเยโฮวาห์พระเจ้าของอิสราเอลจึงขับไล่คน อาโมไรต์ออกเสีย ให้อิสราเอลประชากรของพระองค์เข้ายึดครอง ฝ่ายท่านจะมาถือเอาเป็นกรรมสิทธิ์เช่นนั้นหรือ

²⁴ท่านไม่ถือกรรมสิทธิ์สิ่งซึ่งพระเคโมช พระเจ้าของท่านมอบให้ท่านยึดครองดอกหรือ พระเยโฮวาห์พระเจ้าของเราขับไล่ผู้ใดไปให้พ้นหน้าเรา เราก็ยึดครองที่ของผู้นั้น

²⁵ฝ่ายท่านจะดีกว่าบาลาคบุตรสิปโปร์กษัตริย์เมืองโมอับ หรือ ท่านเคยแข่งขันกับอิสราเอลหรือ ท่านเคยต่อสู้กับ เขาทั้งหลายหรือ

²⁶เมื่ออิสราเอลอาศัยอยู่ในกรุงเฮชโบนและชนบทของกรุงนั้น และในเมืองอาโรเออร์และชนบทของเมืองนั้น และอยู่ในบรรดาหัวเมืองที่ตั้งอยู่ตามฝั่ง แม่น้ำอารโนนถึงสามร้อยปี ทำไมท่านไม่เรียกคืนเสียภายในเวลานั้นเล่า

²⁷ฉะนี้ข้าพเจ้าจึงมิได้กระทำความผิดต่อท่าน แต่ท่านได้กระทำความผิดต่อข้าพเจ้าในการที่ทำ สงครามกับข้าพเจ้า ขอพระเยโฮวาห์จอมผู้พิพากษาเป็นผู้ทรงพิพากษาระหว่างคนอิสราเอลและคนอัมโมนในวันนี้”

²⁸แต่กษัตริย์ของคนอัมโมนมิได้เชื่อฟังในคำของเยฟธาห์ ซึ่งท่านส่งไปให้

²⁹พระวิญญาณของพระเจ้าก็มาสถิตกับเยฟธาห์ ท่านจึงยกผ่านกิเลอาดและมนัสเสห์และผ่านมิสปาห์ แห่งกิเลอาด และจากมิสปาห์แห่งกิเลอาดท่าน ยกผ่านต่อไปถึงที่คนอัมโมน

³⁰และเยฟธาห์บนต่อพระเจ้าว่า “ถ้าพระองค์ทรงมอบคนอัมโมนไว้ในมือของข้าพระองค์แล้ว

³¹ผู้ใดที่ออกมาจากประตูเรือนของข้าพระองค์ เพื่อต้อนรับข้าพระองค์ เมื่อข้าพระองค์มีชัยกลับมาจากคนอัมโมนนั้น ผู้นั้นจะต้องเป็นของของพระเจ้า และข้าพระองค์จะถวายผู้นั้นเป็นเครื่องเผาบูชา”

³²แล้วเยฟธาห์จึงยกข้ามไปสู้รบกับคนอัมโมน และพระเจ้าทรงมอบเขาไว้ในมือของท่าน

³³และท่านได้ประหารเขาจากอาโรเออร์จนถึงที่ใกล้ๆเมืองมินนิทรวมยี่สิบหัวเมือง และไกลไปจนถึงอาเบลครามิม ผู้คนล้มตายมาก คนอัมโมนจึงหมดอำนาจอยู่ใต้คนอิสราเอล

³⁴แล้วเยฟธาห์ก็กลับมาบ้านที่มิสปาห์ ดูเถิด บุตรีของท่านถือฉาบเต้นโลดออกมาต้อนรับท่าน เธอเป็นบุตรีคนเดียว นอกจากบุตรีคนนี้ท่านไม่มีบุตรชายและบุตรหญิงเลย

³⁵และเมื่อท่านเห็นเธอแล้ว ท่านก็ฉีกเสื้อผ้าของท่าน กล่าวว่า “โอ ลูกเอ๋ย ให้พ่อแย่แล้ว เพราะเจ้าเป็นเหตุให้พ่อเดือดร้อน มากยิ่ง เพราะพ่อได้อ้าปากบนต่อพระเจ้าไว้ จะคืนคำก็ไม่ได้”

³⁶เธอจึงพูดกับพ่อว่า “คุณพ่อขาเมื่อคุณพ่อออกปากสัญญากับพระเจ้าไว้อย่างไร ขอคุณพ่อกระทำกับฉันอย่างนั้นเถิด เพราะพระเจ้าได้ทรงแก้แค้นคนอัมโมนศัตรูเพื่อคุณพ่อแล้ว”

³⁷และเธอพูดกับบิดาของเธอว่า “ขอให้ฉันอย่างนี้เถิด ขอปล่อยฉันไว้สักสองเดือน ฉันจะได้จากบ้านและลงไปบนภูเขา ร้องไห้คร่ำครวญถึงความเป็นพรหมจารีของฉัน ฉันกับเพื่อนๆของฉัน”

³⁸ท่านจึงตอบว่า “ไปเถิด” และท่านก็ปล่อยเธอไปสองเดือน เธอก็ออกไป เธอและพวกเพื่อนของเธอแล้วร้องไห้คร่ำครวญ ถึงความเป็นพรหมจารีของเธอสองเดือน

³⁹อยู่มาเมื่อครบสองเดือนแล้ว เธอก็กลับมาหาบิดาของเธอ และท่านก็กระทำกับเธอตามที่ได้บนไว้ เธอยังไม่เคยสมสู่กับชายใดเลย

⁴⁰และก็เป็นธรรมเนียมในอิสราเอลที่บุตรสาวชาวอิสราเอล ไปร้องไห้ไว้ทุกข์ให้บุตรีของเยฟธาห์คนกิเลอาดปีละสี่วัน